“သူတို႔ေခၚေတာ႔ဒုကၡသည္၊ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုေတာ႔ ေတာ္လွန္ေရးသမား” (၉) ကိုညိဳ။

“အာလူးနဲ႔ၾကက္သြန္ခိုးစားေနသူေတြက..ေတာ္လွန္ေရးလုပ္မွာတဲ႔လား” “အာလူးနဲ႔ပဲ..ခိုးစားေနတဲ႕သူေတြနဲ႔ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ပါ့မလားကြ” “အာလူးခိုးစားေနသူေတြက..ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ၾကမွာတဲ႔လား..ကြ” ည၁၁နာရီ၀န္းက်င္၊တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔အခ်ိန္၊မဏိပူရေတာင္နံရံေတြေတာင္ပဲ႔သင္ခတ္ျပီး စူးစူး၀ါး၀ါးထြက္လာတဲ႔အသံနက္ၾကီးေၾကာင္႔..ရံုးခမ္းထဲမွာစာဖတ္ေနရင္း.. ဦးဇင္းဦး၀ရနဲ႔က်ေနာ္ဘားတိုက္အျပင္ကိုေျပးထြက္ၾကည္႔လိုက္တယ္။ ကိုလွစိုးပါ။မႏၱေလးတကၠသိုလ္ျမန္မာစာဌာနက။ဖ်င္တိုက္ပံုထူထူ၊လုံျခည္တိုတိုနဲ႔လည္ပင္းမွာ မာဖလာပတ္ထားတယ္။ သူ႕ရဲ႔ခံစားမႈမီးေတာက္ကမဏိပူရေဆာင္းရာသီအေအးဒါဏ္ကို အနိုင္ယူထားတယ္။ “အာလူးနဲ႔ပဲခိုးစားေနျပီး..ေတာ္လွန္ေရးလုပ္အံုးမွာတဲ႔လား” ဦးဇင္းဦး၀ရကိုျမင္ေတာ႔ကိုလွစိုးျငိမ္လိုက္တယ္။ဘားတိုက္ထဲျပန္၀င္သြားတယ္။ က်ေနာ္တို႕တေတြအားလံုးမ်က္နွာေတြမေကာင္းၾကဖူး။အားလံုးေခါင္းငိုက္စိုက္္ေတြ။ လက္ရိွဘ၀အေနအထားေတြကိုအားလံုးကမေၾကနပ္ၾကတာအမွန္။ စခန္းကလူၾကီးေတြကိုလည္းအားနာတယ္။သူတို႕လည္း..ရဲေဘာ္ေတြအားလံုး လံုလံုေလာက္ ေလာက္စားနိုင္ေအာင္ စီစဥ္လိုက္တာပဲ။တျခားနည္းလမ္းလည္းရွာမေတြ႔ေတာ႔..ငတက္ဖ်ားနည္းသံုးလိုက္တာ။ ျဖစ္ပံုကဒီလို..။ ဒုကၡသည္စခန္းမွာကရိကၡာမေလာက္င၊ထမင္းမ၀၊ဟင္းမေလာက္ျပႆနာကအျမဲၾကံဳတယ္။ ျပႆနာတခုခုျဖစ္ျပီဆိုရင္…အဲဒီစားဖိုေဆာင္ကေန စတာမ်ားတယ္။ ကသဲအာဏာပိုင္ေတြ ရိကၡာထုတ္ေပးတာက လူတေယာက္.ဆန္၊ဆီ၊ၾကက္သြန္ဘယ္ေလာက္နံႈးဆိုျပီးေပါင္းေပးတာ။ သူေပးတဲ႔လူဦးေရအမွန္ဆိုကိစၥမရိွ၊လူကတိုးလာတာဆိုေတာ႔..မေလာက္ဖူး။ဒါေတာင္ တခ်ိဳ႔စိတ္ဓာတ္က်ျပီးျပန္သြားရင ္ရိကၡာထုတ္ေပးတဲ႔“ရိုခူးမား”ကိုအသိမေပးဘဲမွိန္းထုတ္ေနတာ။ ေနာက္မွအသိေပးတာ။ က်ေနာ္တို႕ကိုေပးတာမေလာက္ငွတာလည္း ခနခနတင္ျပတယ္။ သူတို႕ကလည္းအထက္ကလာတဲ႔စာရင္းအတိုင္းေပးတာလို႕ေျပာတယ္။က်ေနာ္တို႕ကမယံုဖူး။ ဒီလူေတြဒုကၡသည္ေတြဆီကျဖတ္ခိုးေနတယ္လို႕ထင္တယ္။ သူတို႕ခိုးတာအေရးမၾကီးဖူး။ ကိုယ္႔ရဲေဘာ္ေတြကမ၀ေရစာစားရေတာ႔ခဏခဏျပႆနာမ်ားတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ငတက္ဖ်ား.ေအာ္ပေရးရွင္းကိုၾကံစည္ခဲ႔တာ။ ရိကၡဂိုေဒါင္က က်ေနာ္တို႕ရံုးခန္းနဲ႔ကပ္ရက္ပဲ။ေသာ႕ကိုေတာ႔သူတို႕ယူထားတယ္။သူတို႕ကလည္း ေသာ႔၂ထပ္ခတ္ထားတာ။ ဒါေပမဲ႔ဂိုေဒါင္အျပင္ဘက္အေပၚကေလ၀င္ေပါက္(ေလသာျပဴတင္းေပါက္)မွန္တခါးေလးရိွတယ္။လြယ္လြယ္၀င္လို႕မရဖူး။နံရံကေနတေယာက္ကထမ္းတင္ေပးရင္.. ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးတေယာက္ကအသာရိႈျပီး၀င္ရတာ။ကေလးျမိဳ႕က“စန္းနိုင္”က ေဘာ္ဒီေသးေသးေကြးေကြးေလး။ သူက ပင္တိုင္ရိကၡာဂိုေဒါင္တက္ခိုးရတယ္။သိတ္မ်ားမ်ားယူလည္းရိပ္မိမွာစိုးေတာ႔ၾကက္သြန္ဥ.တပိသာ၊ဆန္တပီ၊ဆီအစိတ္သား..သၾကားနည္းနည္းေပါ့။ မစို႕မပို႕ေလးကိုနာမည္ပ်က္ခံျပီး အသဲအသန္ခိုးရတာ။ အဲဒါၾကီးကိုအားလံုးကသိတ္မၾကိဳက္ဖူး။အငတ္ခံမယ္မခိုးဖူး၊အဟာရျပည္႔မီေအာင္ေတာ႔စားဖို႔လိုမယ္ဘာညာနဲ႔.. သေဘာထားအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ေဆြးေႏြးအစည္းအေ၀းလုပ္..မဲခဲြျပီးဆံုးျဖတ္ၾကတာ။ရိကၡာအေျခအေနမေကာင္းရင္ “စန္းနိုင္”တို႕ငတက္ဖ်ားေအာ္ပေရးရွင္းလုပ္ရျပီ။ဒီလိုနဲ႔“အာလူးခိုးစားသူေတြရဲ႔..ေတာ္လွန္ေရး” ဆိုျပီးေ၀ဖန္သံေတြၾကားရေတာ႔တာပဲ။ က်ေနာ္တို႕“ဒီမိုကရက္တစ္ေျပာက္က်ားတပ္ဦး”(BDGF)ကရန္သူကိုသာေျပာက္က်ားတိုက္ပဲြမဆင္ႏဲႊရတာ.. က်ေနာ္တို႕ပတ္၀န္းက်င္ကအရြက္ေတြ၊အပြင္႔ေတြ၊အသီးေတြ၊တြားသြားသတၱ၀ါနဲ႔ အင္းဆက္ေကာင္ေတြကိုေတာ႔မၾကာခဏေျပာက္က်ားစစ္ဆင္ျပီးတိုက္ေလ႔ရိွတယ္။ ဒီအေၾကာင္းေတြေျပာျပမယ္။ ေျပာက္က်ားအဟာရ၊ေျပာက္က်ားဗီတာမင္ေတြအေၾကာင္းပဲ ဆိုပါေတာ႔။ရီစရာေတြထဲကေမာစရာေတြေပါ့။ က်ေနာ္တို႕အားလံုးစခန္းကေန၊ေန႔လည္တၾကိမ္၊ညေနတၾကိမ္၊ေတာင္ေျခကေခ်ာင္းထဲေရခ်ိဳးဆင္းတတ္ၾကတယ္။ထံုးစံအတိုင္းလက္နက္ကိုင္အေစာင္႔ေတြနဲ႔အတူေပါ့။ အုပ္စုလိုက္လူေရတြက္ျပီးဆင္းရတာ။ေခ်ာင္းထဲဆင္းရရင္ေပ်ာ္တယ္။ေတာထဲမွာဇီးျဖဴသီးပင္ေတြေပါတယ္။ဇီးျဖဴသီးေတြကို ဆား၊ျငဳပ္သီးထည္႔ေထာင္းရင္ဟင္းတခြက္ေပါ့၊အဲဒီအခ်ိန္ငပိေတြဘာေတြဘယ္ရိွမွာလဲ။ ေနာက္ေခ်ာင္းထဲကဂဏန္းက်င္းေတြနိႈက္ျပီးမီးဖုတ္စားတယ္။ကဗ်င္းရြက္(ခ်ဥ္ေပါင္လိုခ်ဥ္ျပီးအခ်ဥ္ဟင္းခ်က္တယ္)နဲ႔ ဖေလာင္ေမႊး၊သရက္ကင္းရြက္၊ေတြလည္းရေလ႔ရိွတယ္။တခါေတာ႔သရက္ဖူးလိုအဖူးေတြနဲ႔အပင္တခ်ိဳ႕ေတြ႕တယ္။ တမူးက၊၀င္းေနာင္နဲ႔က်ေနာ္ေရးခ်ိဳးသြားရငး္အဖူးေတြခူးျပီးျမီးၾကည္႔တယ္။ ဖန္သက္သက္္နဲ႔၊သရက္ဖူးအရသာလိုပဲ၊အနံ႔ေတာ႔မရိွဖူး။လွ်ာေတြဘာေတြလည္းမယားဖူး။ဒါနဲ႔ပဲ ခူးခ်လာတယ္။စခန္းထဲအ၀င္အားလံုးကေမးၾကတယ္။က်ေနာ္ကခတ္တည္တည္ပဲ“ျဖဴဂ်ီဖူး”လို႔ေျပာလိုက္တယ္ ဖဴဂ်ီဖူးကိုေခ်ာင္းထဲကဖမ္းလာတဲ႔ဂဏန္းလံုးမီးကင္၊ငါးေရေပၚငါးေသးေသးေလးေတြကင္ျပီးေရႊလွံဘိုျငဳပ္သီးစပ္စပ္၊ဆားထည္႔ေထာင္းစားရင္..စားျမိန္ေကာင္းပဲ။ က်ေနာ္တို႕တေတြအသားမစားရဖူးဆိုေပမဲ႔ကိုယ္႔မွာရိွတဲ႔နာရီ၊ဆဲြၾကိဳး၊လက္စြတ္ေတြကိုကသဲ စစ္သားေတြဆီထုလိုက္ရင္အမဲေျခေတာက္နဲ႔စားစရာတခ်ိဳ႔ရလာတာပဲ။ က်ေနာ႔နာရီေလး ဆိုတလေက်ာ္တာနဲ႔က်ဲြေျခေတာက္ျဖစ္သြားတာေပါ့။“ခ်န္ဒယ္ျမိဳ႕”ေလးက၂မိုင္ေက်ာ္ေ၀းမယ္။ စခန္းကခိုးထြက္ျပီး ေတာလမ္းအတိုင္းေျခက်င္ေလွ်ာက္ရင္ေရာက္တယ္။ ခ်န္ဒယ္ေစ်းထဲကေနအေမႊးမီးျမိႈဳက္ထားတဲ႔က်ဲြေျခေတာက္တစ္ေခ်ာင္းဆိုလူ၅ေယာက္စာအ၀ပဲ။က်ဲြေျခေတာက္ျပဳတ္၊ျဖဴဂ်ီးဖူးသုတ္နဲ႔ ထမင္းလုပ္ကိုဘယ္နတ္သုဒၶါနဲ႔မွမလဲဖူး။ေကာင္းမွေကာင္း။ က်ေနာ္တို႕အေစာပိုင္းက.တလေက်ာ္ေက်ာ္အသားမစားရေတာ႔.ေသြးသားအလိုနဲ႔.. စိတ္ကပါအသားဓာတ္ကိုေတာင္းလာတာသတိထားမိလာတယ္။ တခါေတာ႔ တပ္ထဲကေခြးတေကာင္က်ေနာ္တို႕ေတာင္ကုန္းေပၚတက္လာတယ္။စိတ္ကအေကာင္ျမင္တာနဲ႔ သတ္စားခ်င္စိတ္ကေပၚေနတယ္။ ဒါနဲ႔ေခြးလည္းစခန္းနားေရာက္လာေရာ..“လိုက္ဟ..လိုက္ဟ.. လိုက္ဟ”ဆိုျပီး၀ိုင္းလိုက္တာ..။ဘယ္မိမလဲ။ေခြးကကိုယ္႔ထက္လွ်င္တာေပါ့။ သူလည္းစားၾကြင္းစားက်န္ရမလားဆိုျပီး နယ္ေျမအသစ္ကိုသတိနဲ႔ခ်ည္းကပ္လာတာ။ ကိုယ္႔လူေတြသံကုန္ဟစ္တာနဲ႔အသက္လုျပီးေျပးတာေပါ့။..ေခြးေျပး..ေျပးတယ္ဆိုတာကြက္တိ။ က်ေနာ္ေတာ႔အဲဒီေတာင္ကုန္းမွာေျမြသားကိုစျပီးစားဖူးတာပဲ။တေန႔က်ေတာ႔ေရခ်ိဳးသြားရင္း ကသဲစစ္သားတခ်ိဳ႕ေျမြသတ္ျပီးလႊင္႔ပစ္မယ္လုပ္ေတာ႔က်ေနာ္တို႕ထဲကရဲေဘာ္တေယာက္က ေတာင္းယူလာတယ္။ကသဲကေမးေတာ႕သိတ္စားလို႕ေကာင္းတယ္။ေဆးဘက္၀င္တယ္လို႕ ေျပာတယ္။ ေျမြအေရခံြခြါျပီးဆီအိုးကပ္ေလးနဲ႔ေက်ာ္စားတာ..ေကာင္းမွေကာင္း။ ေနာက္ေတာ႔ကသဲေတြေျမြရျပီဆို..တုတ္ကေလးနဲ႔ကေလာ္ျပီးက်ေနာ္တို႕ကိုလာ..လာေပးတယ္။ ေျမြျမင္ရင္လန္႔တတ္တဲ႔ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေနာက္ဆိုအျပင္ထြက္တိုင္းတုတ္ကိုင္ျပီးျမက္ခင္းပဲၾကည္႔ေလွ်ာက္ေတာ႔တာ။ ေျမြေတြ႔လိုေတြျငားေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔..ေျပာက္က်ားရဲေဘာ္ေတြရွာစားတတ္လာတယ္။ေတာထဲမွာပုဇင္းရင္ကဲြေတြ အရမ္းေပါတယ္။တက်ီက်ီနဲ႔သိတ္နားညီးတယ္။နွိမ္နင္းရမယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ကေလးျမိဳ႕ကေတာၾကြမ္းတဲ႔ ၀င္းကိုတို႔အုပ္စုတီထြင္တဲ႔နည္းအတိုင္း..ဖိနပ္စုတ္ေတြကိုမီးရိႈ႕၊ဓာတ္ဆီစိမ္(ကသဲစစ္သားေတြဆီကဓာတ္ဆီနည္းနည္းေတာင္း)ျပီးေကာ္လုပ္တယ္။ ၀ါးရွည္ရွည္ထိတ္မွာဖိနပ္ေကာ္ကိုကပ္ျပီးပုဇင္းရင္ကဲြေတြရွာဖမ္းေတာ႔တာပဲ။သိတဲ႔အတိုင္းပုဇင္းရင္ကဲြဆိုတာ..တက်ီက်ီညံေပမဲ႔လူသံၾကားရင္၊ အနားကပ္လာရင္အသံေပ်ာက္သြားတာ၊ရွာမရဖူး။သူ႕ကိုယ္ေရာင္နဲ႔ပင္စည္နဲ႔ကတထပ္တည္း။ရွာရတာဘယ္လြယ္လိမ္႔မလဲ။ ဒါေပမဲ႔ေျပာက္က်ားေတြကသဲၾကီးမဲၾကီးျပဴးျပဲရွာတာ။တခါသြားဖမ္းျပီးရင္ပုဇင္းရင္ကဲြေတြစခန္းတခုလံုးေတာင္စားနိုင္တယ္။ ေနာက္ထပ္အင္းဆက္စစ္ဆင္ေရးတခုက..ခါက်ဥ္နီေအာ္ပေရးရွင္း။ သစ္ကိုင္းဖ်ားေတြမွာသစ္ရြက္ေတြစုျပီးအထုတ္လိုက္ၾကီးအံုဖဲြ႔ေနတဲ႔ ခါက်င္ေတြရဲ႔အကိုင္းကိုဒါးနဲ႔ခုတ္ျဖတ္ျပီးေရျဖည္႔ထားတဲ႔ေရပံုးထဲထည္႔ထားလိုက္တာ။ ခါက်ဥ္ေခါပဏီတပ္ၾကီးကစဥ္႔ကလ်ားျဖစ္ေတာ႔ေရပံုးဆဲြျပန္။ ခါက်ဥ္ဥနဲ႔အေကာင္ေပါက္ေတြကခ်ဥ္တင္တင္ေလးအရသာ။က်ေနာ္တို႕ကေၾကာ္စားတယ္။ ေျပာက္က်ားေတြရဲ႔ဗီတာမင္စီေပါ့။ တေန႕က်ေတာ႕ရဲေဘာ္တခ်ိဳ႕စခန္းနားကသစ္ျမစ္ၾကီးကိုညာသံေပးျပီးတူးဆြေနၾကတယ္။ ဘာေတြ႔လို႕လဲေမးၾကည္႕ေတာ႕ၾကြက္တေကာင္၀င္သြားလို႕တဲ႔..က်ေနာ္လည္းေျမၾကြက္ဆူဆူျဖိဳးျဖိဳးၾကီးစား ရေတာ႔မယ္ဆိုျပီး လုပ္အားေပးလိုက္ေသးတယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ႔နွစ္က်ပ္ခဲြသားေလာက္ရိွတဲ႔ၾကြက္ကေလးတေကာင္ျဖစ္ေနတယ္။ေနာက္ထပ္ျဖစ္ရပ္တခုကအေတာ္ဆိုးတယ္။ ပုတ္သင္ညိဳတေကာင္ကို၀ိုင္းလိုက္တာ။ အပင္ေပၚတက္ေျပးေတာ႔အပင္ပါလွဲမယ္လုပ္လို႕မနည္းတားရတယ္။ေနာက္ဆံုးပုတ္သင္ညိုလည္း ေျပာက္က်ားအစာျဖစ္ရတာပဲ။ ပုတ္သင္ညိဳမီးဖုတ္စားတာအရာသာကခ်ိဳတယ္။ဒါေပမဲ႔အသားကနည္းတယ္။နံၾကားကပ္ေနတဲ႔အသားစနည္းနည္းေလးကိုလုယက္စားၾကတာ။ က်ေနာ္တို႕တေတြ.. အဲလိုဘ၀ကိုအဲဒီတခါပဲၾကံဳဖူးတယ္။ဒါေပမဲ႔ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ္႔လည္းတလ၂ခါေတာ႔အသားစားရပါတယ္ ။ေတာ္လွန္နယ္ေျမျဖစ္ေပမဲ႔ ေသးငယ္တဲ႔စိတ္ကေလးေတြနဲ႔အလိုမျပည္႔နိုငတဲ႔စရိုက္တခ်ိဳ႔လည္းေတြ႔ရတတ္တယ္။ လူပီသတဲ႔ လူ႕စရိုက္လို႔ပဲေျပာရမလားပဲ။..ရီစရာေလးတခုပါ။အသားဟင္းခ်က္ရင္..လူေတြကသူ႕အသားက်ၾကီးတယ္၊ငါ႔က်ေတာ႔ေသးေသးေလးပဲေပးတယ္တို႕၊ အသားတံုးဖ်က္တာ.အတံုးမညီဖူးတို႕ေ၀ဖန္လြန္းလို႕..အသားတံုးအၾကီးအေသးမွ်တေအာင္အပ္ခ်ည္ၾကိဳးေလးေတြနဲ႔တဲြခ်ီထားျပီးခ်က္တာ ။ေရႊဥာဏ္ေတာ္စူးေရာက္သူေတြေျဖရွင္းပံုေလးကိုသေဘာက်လို႕ပါ။အဲလိုမွမရွင္းလဲပူညံပူညံအစ္ရႈဴးေတြကတက္လာအံုးမယ္။ ထမင္းစားရင္အမဲတံုးေလးေတြကအပ္ခ်ီၾကိဳးတန္းလန္းေလးေတြနဲ႔။ တရက္မွာ …ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ေၾကာင္လွ်ာသီးပင္တပင္..ေဂၚရခါးကုန္းမွာသြားေတြ႔တယ္။ ေၾကာင္လွ်ာသီးေတြျပြတ္ေနတာပဲ။ မဏိပူရလူမ်ိဳးေတြနဲ႔၊အိႏိၵယကဇိုမီး၊ မီဇိုခ်င္းေတြေၾကာင္လွ်ာသီးမစားတတ္ဖူး။ဗမာေတြလာမွစားရေကာင္းမွန္းသိတာ။ ေနာက္ဆို.. ေၾကာင္လွ်ာသီးမၾကာမၾကာစားရတယ္။ တခါေတာ႔စခန္းသစ္ေအာက္က၀ါးရံုပင္ကေန ၀ါးမွ်စ္စို႔ေတြ ေတြ႔လို႕ရဲေဘာ္ေတြခ်ိဳးလာတယ္။ သိတ္စားလို႕ေကာင္းတယ္။မွ်စ္ခ်ဥ္ေတာင္တည္္လိုက္ေသးတယ္။သိတ္မၾကာဖူး။ ကသဲရဲအရာရိွနဲ႔အရပ္သားတေယာက္စခန္းေပၚေရာက္လာတယ္။ ပါလာတဲ႔အရပ္သားကသူ႔ရဲ႔၀ါးရံုေတာကေမြးထားတဲ႔၀ါးေတြကိုဒီကဗမာေတြခိုးနႈတ္သြားတဲ႔ အေၾကာင္းတိုင္ေျပာတာ။ ဒီမွ်စ္ကေန၀ါးဘယ္ေလာက္ထြက္နိုင္ေၾကာင္း၊၀ါးတလံုးကိုဘယ္ေလာက္တန္ဘိုးၾကီးေၾကာင္းတြက္ခ်က္ျပီးေရာ္ေၾကးေတာင္းလို႕စခန္းကမရိွမဲ႔ရိွမဲ႔အလႈဴေငြတခ်ိဳ႕ေပးေရာ္လိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္တို႕ထဲကေျပာက္က်ားတပ္မႈးၾကီးကိုဘရမ္(ကိုသိန္းေဌး၊နယူးေရာခ္)ကဟင္းခ်က္ေကာင္းရံုတင္မကဖူး၊လက္သမားအလုပ္၊ လက္နက္ဆင္တဲ႔အလုပ္ေတြပါက်ြမ္းတယ္။တရက္ေတာ႔ဘယ္ကသစ္သားေတြသားရည္ပင္ေတြရလာလည္းမသိဖူး..ဒူးေလးတလက္က်က်နနလုပ္ေတာ႔တာပဲ။ သူ႔ဒူးေလးကသိတ္ေကာင္းတယ္။သန္တယ္။က်ေနာ္တို႕အားနဲ႔ဆဲြျပီးေမာင္းမတင္နိုင္ဖူး။ ကိုဘရမ္ကေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း၊အသားျဖဴျဖဴ(ဂ်ဴးကျပား)၊အားေတာင္႔တယ္။သူ႔ဒူးေလးသူတေယာက္ထဲကိုင္နိုင္တယ္။ ကိုဘရမ္ဒူးေလးကိုင္ျပီးေတာထဲသြားရင္..က်ေနာ္တို႕တေတြက “ကိုဘရမ္.ယံုပါလာမလား၊ဂ်ီပါလားမလား” “မဆလာေထာင္းထားမယ္၊ျငဳပ္သီးေထာင္းထားမယ္”ဆိုျပီးစေနာက္ေလ႔ရိွတယ္။ သူ႕ကိုက်ေနာ္တို႕ငယ္ငယ္ကဖတ္တဲ႔ကာတြန္းေမာင္စိန္ရဲ႔“မုဆိုးၾကီးလံုႏၵကိ”ဆိုျပီးစေနာက္ေခၚေလ႔ရိွတယ္။ သူျပန္လာရင္လည္း..“ေတာက္နာတယ္ကြာ..ဂ်ီေပါက္ေလးတေကာင္နီးနီးေလးပဲ...ဒူးေလးေမာင္းတင္တံုးေျပးသြားတာ”တို႕၊ “ေမ်ာက္ေတြကြာ..အုပ္လိုက္ၾကီး၊ရိႈထဲဆင္းေျပးတာမမိလိုက္ဖူး”ဘာညာနဲ႔ညီးျပေလ႔ရိွတယ္။ျပီးေတာ႔အမဲလိုက္ျပီးျပန္လာတိုင္းသူ႔လက္ထဲအျမဲတမ္းပါလာေလ႔ရိွတာက “ျမင္းခါြရြက္”ေတြခ်ည္းပဲ။ေဒါက္တာေအာင္ေက်ာ္ဦးကသူဒူးေလးကိုင္ျပီးေတာထဲထြက္တိုင္း “ကိုဘရမ္..ျမင္းခြါရြက္ေတြ..ပိုခူးခဲ႔ေနာ္”လို႕ေနာက္ေျပာင္ေလ႔ရိွတယ္။ က်ေနာ္တို႕စခန္းမွာအျမဲတမ္းသေရစာလိုမျပတ္စားေလ႔ရိွတာက“စကပ္သီး”ပဲ။စကပ္ပင္ကေနရာအနွံ႔ေတာထေနတာ။ စကပ္သီးကၾကိမ္သီးအေသးစားနဲ႔တူတယ္။ေသးေသးလံုးလံုး။မီးဖုတ္ျပီးအထဲကအဆံကိုစားတာ..နည္းနည္းစိမ္႔တယ္။ၾကာၾကာစားလို႕မေကာင္းဖူး။ ဖန္လာတယ္။လွ်ာေတြဖြယ္ လာတယ္။ဒါေပမဲ႔၀ိုင္းဖဲြ႔မီးလႈံရင္းဟိုေျပာဒီေျပာနဲ႔စကပ္သီးေလွာ္စားရတာ..သတိတရပဲ။ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဦး(ကဗ်ာျမတ္ထက္)ကေတာင္ကဗ်ာတပုဒ္စပ္ထားေသးတာအဲဒီတေၾကာင္း မွတ္မိေနတယ္“စကပ္သီးရလို႕..ေလွာ္စဥ္မွာ၊ငတ္ၾကီးက်တို႕ေပ်ာ္ရႊင္စရာ”ဆိုတာေလး။ တခ်ိန္ကက်ေနာ္တို႕ေျပာက္က်ားရဲေဘာ္ေတြ..အဲဒီလို..ေတာထဲကအဟာရေတြနဲ႔ၾကံဖန္စားၾက၊ ေျပာင္ၾကစၾကရင္းျငီးေငြ႕စရာ၊ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ႔ဘ၀ေတြကိုနွစ္သိမ္႔ျပီးေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႔ၾကတယ္။ “ငါတို႕..ရန္သူ႔လက္ ေအာက္ေခါင္းရိႈမ၀င္ပဲ..ဒီေနရာမွာတရက္တစကၠန္႔ပိုေနနိုင္ရင္.. တရက္တစကၠန္႔ပိုအသက္ရွည္ရင္ေတာင္္..ရန္သူကိုတရက္တစကၠန္႔ၾကာ ေတာ္လွန္ေနတာပဲျဖစ္တယ္” “ကိုယ္ကဘာမွမလုပ္နိုင္ေသးေတာင္..နယ္စပ္မွာၾကံ႔ၾကံ႔ခံရပ္တည္ေနတာကိုက ရန္သူကိုအာခံတာ၊ေတာ္လွန္တာျဖစ္တယ္” ဆိုတဲ႔အယူအဆေတြနဲ႔ကိုယ္႔ဖာသာစိတ္ေျဖေနခဲ႔ၾကတယ္။ က်ေနာ္လည္းရွားရွားပါးပါးဒုကၡသည္စခန္းမွာရိွေနတဲ႔ဂစ္တာအစုတ္ေလးတလက္ကိုတီးျပီး ေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕“ထာ၀ရရွင္သန္ေနမယ္”ဆိုတဲ႔သီခ်င္းကိုစာသားျပင္ျပီးမၾကာခဏ ေအာ္ဆိုေလ႔ရိွတယ္။ “ေဟာဒီ..ေလထန္ေတာင္ကုန္းၾကီးမွာ..အာလူးနဲ႔ပဲရိွေနသေရြ႔..ထာ၀ရရွင္သန္ေနမယ္ေဟ႕.. ထာ၀ရရွင္သန္ေနမယ္…” ကိုညိဳ။(၃၀-ဇန္န၀ါရီ၂၀၁၃)