ဒီမုိကေရစီ သုိင္းေလာက(၁) ေရးသားသူ-စိုးမင္းႏိုင္

ဒီမုိကေရစီ သုိင္းေလာက ဒီမုိကေရစီအေၾကာင္းကုိ ေရးျကေျပာျကတာေတြကေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့လက္ လွမ္းမိသေလာက္ အဖတ္မ်ား၊ အေျပာမ်ားျကပါတယ္။ အခ်ိဳ ့ကုိလဲ သေဘာက်တယ္။ အခ်ိဳ ့ကိုလည္း နားမလည္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဒီမုိကေရစီဆုိတာလဲ မဆုံးတဲ့သီခ်င္းပါဘဲ။ ဘယ္လုိ ဒီမုိကေရစီကုိ လုိခ်င္တာလဲ။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေမးဘူးတဲ့သူက ေတာ့ ရွားပါလိမ့္မယ္။ အဲေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့အာဏာရွင္ ခဏ လုပ္ျကည့္ရေအာင္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ ့ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာလုိခ်င္တာကုိ တကယ္ေတာင္းခဲ့ျကတာ လားဆုိတာကုိ အေတြးက ရလာပါတယ္။ ခင္ဗ်ား အာဏာရွင္ မျဖစ္ခ်င္ဘူးလား၊ ရွင္ဘုရင္ မလုပ္ခ်င္ဘူးလားလုိ ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မွန္ျကည့္ျပီးေမးျကည့္စမ္းပါ။ တခါတခါမွာ ေျပာင္းျပန္ ေတြးျခင္းက အလုပ္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ လစ္ကြက္ ဟာကြက္ေတြကုိ ေတြ ့ရတာေပါ့။ ခင္ဗ်ားတုိ ့ေတာ့ မသိဘူး။ က်ေနာ္က ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တယ္လုိ ့ေျဖမွာ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ ျဖစ္လိမ့္မတုန္း။ အဲေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့၄မိနစ္စာ ၅ မိနစ္စာေလာက္ အာဏာရွင္လုပ္ျကည့္ရေအာင္။ ဘယ္လုိအာဏာရွင္လဲ။ ေက်ာင္းသား အာဏာရွင္လား။ လူထု အာဏာရွင္လား။ စစ္အာဏာ ရွင္လား။ ပစၥည္းမဲ့ အာဏာ ရွင္လား။ တပါတီ အာဏာရွင္လား။ ဘာသာေရး အာဏာရွင္လား။ သူလဲ ေသခ်ာစဥ္းစားရင္ အမ်ိဳးအစားေတြ မတူျကဘူး။ မထူးပါဘူး။ အာဏာရွင္ လုပ္လက္စ နဲ ့ စစ္အာဏာရွင္ အစုိးရ ခဏ လုပ္လုိက္ျကပါစုိ ့။ ရုတ္ရုတ္ ေတြမ်ားရင္ မာရွယ္ေလာ ထုတ္ျပီးပစ္မယ္။ သူပုန္ထတဲ့ ေကာင္ေတြ ကုိနွိမ္ႏွင္းဖုိ ့စစ္တပ္ရွိမယ္။ ဆႏၵျပတာေတြ မ်ားလာရင္ဖမ္းထည့္ဖုိ ့ေထာင္ရွိမယ္။ အေရးအခင္းနွိမ္နွင္းဖုိ ့ရဲရွိမယ္။ ေငြလုိရင္ ရုိက္ထုတ္ဖုိ ့၀ါဇီရွိမယ္။ ဆန္လုိ ရင္ လယ္သမားေတြရွိမယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ က်ဲက်ဲ စားပင္ သီးပင္ေပါက္တဲ့ ပထ၀ီ အေနအထားရွိမယ္။ ဒါဆုိရင္ ခင္ဗ်ား အဏာရွင္ ၅ မိနစ္ေလာက္ေတာ့ လုပ္လုိ ့ရနုိင္ပါတယ္။သူပုန္ သူကန္ေတြ နုိင္ငံေရးသမားေတြတဖက္မွာ ရွိေနမွာေပါ့ေလ။ ျပီးေတာ့ မွန္ထဲက တေယာက္နဲ ့ ခင္ဗ်ား စစ္တုိက္ျကည့္စမ္းပါ။ အဲေလာက္နဲ ့ ဘဲဆုိရင္ေတာ့ ၅ မိနစ္ ၁၀မိနစ္ေလာက္ဘဲရဦးမယ္။ ဒါဆုိရင္ တျခား ဘာေတြရွိေနလုိ ့အဲသေလာက္ျကာေနရတာလဲ ဆုိတာ စဥ္းစားဖုိ ့လုိလာျပီ။ တုိင္းေျပအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ သူ။ လူထု လုိ ့သုံးသုံး ျပည္သူ လုိ ့သုံးသုံး နွစ္မ်ိဳးစလုံးကုိ တြဲျပီးသုံးသုံး သူတုိ ့အေရးကုိ ဒုတိယ ထားခ်င္ထားမယ္၊ တုိင္းေျပ (နုိင္ငံ)အာဏာ နဲ ့တုိင္းေျပ ကုိ ေတာ့ ၂၄ နာရီ အြန္ဂ်ဴတီဘဲ။ နိင္ငံရဲ ့အေရးကုိ နုိင္ငံေရးလုိ ့သတ္မွတ္မယ္ ဆုိရင္ စစ္အာဏာရွင္ဟာ နုိင္ငံေရးသမား ျဖစ္ေနျပီ။ အဲဒီအဆင့္မွာတင္။ လူေတြရဲ့အေရးကုိ နုိင္ငံေရးလုိ ့သတ္မွတ္မယ္ ဆုိရင္ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ အျဖစ္ အၾကာၾကီးလုပ္ဖုိ ့ဘယ္စဥ္းစားပါ့မလဲ။ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ နုိင္ငံေရး အာဏာ အတြက္ နုိင္ငံရဲ ့အေရးက နံပါတ္တစ္ျဖစ္ေနတတ္တာက ေတာ့ ကမၻာမွာ နုိင္ငံတုိင္းပါဘဲ .။ အဲေတာ့ အာဏာကုိ တသက္လုံး ကုိင္ခ်င္သလား။ ၅မိနစ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းပါတယ္။ အိပ္ေရး ပ်က္မွာေပါ့။ က်ေတာ္မွာ အာဏာရွင္ အျကာျကီးလုပ္ဖုိ ့အေျခခံ မလုံေလာက္ဘူး ျဖစ္ေနေသးတယ္။ ျဖည့္ခြင့္လဲ မရခဲ့ဘူး။ န၀တ ကေတာ့ အမ်ားျကီးျပင္ဆင္နုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီမွာ က်ေနာ္ တုိ ့လက္ေတြကုိ တုတ္ထားခဲ့တာေတြ၊ပါးစပ္ေတြ ပိတ္ထားခဲ့တာေတြေတာ့ရွိမွာေပါ့။ခုက ျပန္ေျပာေနရမယ့္ အခ်ိန္ မဟုတ္ေသးဘူးလုိ ့ခဏ ထားျပီး ဆက္စဥ္းစားျကတာေပါ့။ အာဏာ ရွင္ျဖစ္ဖုိ ့လြယ္သလား။ က်ေနာ္ကုိ စစ္ေၾကာေရးတုန္းက ေတာ့ တျကိမ္ ေထာက္လွမ္းေရးကတုိင္းေျပ ၂ မိနစ္ေလာက္ ေပးဘူးတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ားကုိ တုိင္းေျပ အပ္လုိက္ရင္ ဘာလုပ္မလဲတဲ့။ ၂ မိနစ္ေလာက္မွာ ေျဖရမွာ။ က်ေနာ္ က ေရာင္းစားမယ္လုိ ့ေျဖခ်င္ ေနာက္ခ်င္ေနတာ။ ဒါေပမယ့္ အေဆာ္ခံထိထားေတာ့ မေျဖရဲေတာ့ဘူး။ ေျဖျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ပုဂၢဳိလ္ဟာ ခုေလာက္ဆုိ ေလးစားေနေလာက္ျပီ။ ကဲ ခုေတ့ာ ကုိယ့္ကုိ ကုိယ္ ရာထူးအပ္ျပီး ေျဖျကည့္ျကရေအာင္။ ပထမဆုံးေတာ့ က်ေနာ့တုိ ့အားလုံးခ်စ္ျကတဲ့ ေက်ာင္းသား အာဏာရွင္ ကုိလွေရႊ က စျပီး စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ ဖတ္ဖူးတာ၊ ျကားဖူးတာေလာက္နဲ ့စျပီး ေရးရမွာ ေပါ့ေလ။ က်န္တဲ့ က်ေနာ္ တုိ့ ေခတ္ျကေတာ့ အက်ယ္က်ယ္ေတြ လဲ ရွိနုိင္တာဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့ကုိယ္တုိင္ အာဏာရွင္ ျဖစ္ျပီးမွ ဘဲ ကုိင္တြြယ္ျကတာေပါ့။ ရင္ဆုိင္ရတဲ့ ပြဲ ေတြကလဲ ကုိလုိနီ အစုိးရကုိ ရင္ဆုိင္ရတဲ့ေခတ္ဆုိေတာ့ ပုိျပီး စဥ္းစားလုိ ့ေကာင္းလုိ ့ပါ။ ကုိလုိနီ ပညာေရးေက်ာင္းသား သပိတ္ဆုိတာက က်ေနာ့တုိ ့အတြက္က အေတာ္ ကြာလွမ္းေနျပီ ျဖစ္တဲ့ သမုိင္း ။ ဒီမွာ ဒီမွာ ရဲေဘာ္တုိ ့ က်ဳပ္တုိ ့ေရွ ့ကို တက္မယ္ ဆုိတာနဲ ့ ေက်ာင္းသား အာဏာရွင္ ျဖစ္လာတဲ့ ကုိလွေရႊဟာ ေနာက္ကုိ တလွမ္းဆုတ္မယ္ ဆုိတဲ့အခါ ခြါနာ ရွင္လုိ ့သေရာ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ တေယာက္ျကီးမ်ားေတာင္ က်ဆုံး သြားတာဆုိေတာ့ အာဏာရွင္ပီသ စြာဘဲ နုတ္ထြက္လုိက္ပါတယ္။ သူ တာ၀န္ ရွိတယ္ေလ။ တာ၀န္ရွိတယ္ ဆုိတဲ့ စကားဟာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မွားတာကုိ ေျပာခ်င္တာလား၊ လုပ္ရပ္ မေအာင္ျမင္ခဲ့တာကုိ ေျပာခ်င္တာလား။ လုံး၀ မွားတယ္ ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္တာလား တခါတခါ မကြဲျပားဘူး။ တာ၀န္ရွိတယ္ ဆုိျပီး နုတ္ထြက္ေပးရုံ နဲ ့မျပီးတဲ့ ျပသနာေတြက ဒီဘက္ေခတ္မွာ ဒုနဲ ့ေဒး။ ဂ်ပန္နုိင္ငံကုိ စိတ္ကူးယဥ္လုိ ့ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ။ ဂ်ပန္တုိ ့ေတာင္ကုိရီးယားတုိ ့။ က်ေနာ္တုိ ့က ျပသနာကုိ ရွင္းေပးမယ့္လူကုိလုိေနတာေလ။နုတ္ထြက္ခြင့္မေပးနုိင္ ေသးပါဘူး။ ဇာတ္လမ္းကခုမွ စလာတာ။ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ေလးေတြရလာတဲ့အခါမွာ ျပသနာ ရွင္းေပးမယ့္သူ မရွိေတာ့ဘဲ သူစိမ္းတေယာက္ ျဖစ္ေနျပီဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ ့ကမၻာၾကီးရွာရွာ ျပန္လည္သြားမွာေပါ့။ က်ေနာ္တုိ ့ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ေခတ္ၾကီးက က်ေနာ္တုိ ့ကုိ မစြမ္းမသန္ ေတြအျဖစ္ထုတ္ လုပ္ထားခဲ့တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ မျပီးျပတ္ခဲ့တဲ့ ျပသနာေတြအျပင္ ျပသနာ အပုိေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ က်ေနာ္ တုိ ့မ်ိဳးဆက္ဟာ ျဖတ္သန္းရမယ္။ ဥပမာ ေမြးလာကတည္းက အေၾကြးရွိေနတဲ့ ျပသနာကုိ လက္ရွိ အစုိးရကုိ ထုိးခ်ရဳံနဲ ့ျပီးမလား။ အရင္အစုိးရ ကုိ အျပစ္တင္ရုံနဲ ့ေျဖရွင္းဖုိ ့အေျဖလာမလား။ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးေခတ္မွာဆုိတာထက္ တပါတီ ေခတ္မွာလုိ ့ဘဲသုံးပါရေစ။ ေရွ ့ကလူျကီးေတြက ေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့မ်ိဳးဆက္ထက္ ေတာ္တယ္လုိ ့ခံစားရလုိ ့ပါ။ ပထမ ဆုံးက်ေနာ့္တုိ ့ထဲက တခ်ိဳ ့က နုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းကုိ မရဘူး။ တခ်ိဳ ့က နားမလည္ဘူး။ အမ်ားစုက ဘယ္သူေရးမွန္းမသိဘူး။ ဗကပ ပါတီက အဲဒီအခ်ိန္မွာ လြတ္လပ္ေရး အစစ္မဟုတ္ဘူးလုိ ့ယူဆတယ္။ အဲဒီကာလ ျပသနာေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့က ဘယ္ေလာက္သိနုိင္မွာတဲ့လဲ။ ၈၈ ေနာက္ပုိင္း ေတာကုိ ေရာက္လာတဲ့ က်ြန္ေတာ္တုိ ့ရဲ ့ေနာင္ေတာ္ေတြဟာ ေရွ ့မွာ ရွိေနျပီးသား နုိင္ငံေရး အင္အားစုေတြရဲ ့အၾကံညာဏ္ေတြ အေပၚမွာ မွီခုိခဲ့ရမွာပါ။ လြတ္လပ္ေရး လွဳပ္ရွားမွဳ ကာလ၊ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ကာလ မွာ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေပၚလာတဲ့ အေတြးအေခၚ၊ေခတ္စားလာတဲ့ အေတြးအေခၚအေပၚမွာ အဲဒီေခတ္လူငယ္ေတြ ျဖတ္သန္းျကမွာ၊သာယာျကမွာဘဲ။ ဗ ထက္ခ်ိဳက္က မ ထက္ မာသလား။ ဘကုန္းက ပုိမာသလားေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့က ပညာရွင္ မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး။ ေကစီပီ လုပ္ခ်င္တဲ့ ကရင္ ့ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုက လဲ တနုိင္ငံထဲမွာ ပါတီ ၂ ခုခြင့္မျပဳလုိေတာ့ ေကအင္ဒီပီ ျဖစ္သြားခဲ့သလား။ေအစီပီ ဟာ ဘယ္လုိ အသြင္ေတြေျပာင္းခဲ့သလဲ။ ဒါေတြက ေရွ ့သမုိင္းေတြ။ သိတဲ့လူေတြက ရုိးသားျပသင့္ပါတယ္။ တရုတ္ျကီးရဲ ့လြမ္းမုိးမွဳက ခုမွ မဟုတ္တာ။ ေနာက္မ်ိဳးဆက္က လဲ စကားလုံးအရေတာင္ မလြတ္ေျမာက္နုိင္ေသးတဲ့ ဘ၀ပါ။ ပါလီမန္ ေခတ္မွာေတာ့ ဘက္မလုိက္နုိင္ငံမ်ားရဲ ့ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာမ်ိဳးထိ ျဖစ္နုိင္ခဲ့တယ္ေလ။ မွတ္ပုံ တင္နဲ ့ကုိယ္ နုိင္ငံထဲ လူမ်ိဳး ဘယ္နွစ္ခု ရွိေနတယ္ဆုိတာကုိ ရွာေဖြရဖုိ ့၊ ေဒသႏၱရဥပေဒ လုိ ့ေဒသမ်ိဳး၊ ဂန အေရးပုိင္တဲ့ေနရာမ်ိဳးကုိ ေလးစားရေကာင္းမွန္း သိျပီး အသိအမွတ္လဲ ျပဳခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီနွစ္ခုကုိ ခြဲျပီးေရးသလဲဆုိေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ ရခုိင္ေျပရဲ ့နုိင္ငံေရးက ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ဖုိ ့ အတြက္ ရွင္ဘုရင္ရဲ ့သား ျဖစ္စရာ မလုိတဲ့ အဆင့္ကုိ တက္ေနျပီးမွ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ကုိ ေရာက္တာ ျဖစ္ျပီး၊ အဂၤလိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ အျခားလူနည္းစုုမ်ားအေပၚတြင္ ေရးသည့္ Customary Law ဥပေဒကုိ ကြဲျပားေစလုိ သျဖင့္ ျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ ရခုိင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ပုိင္းက ရွင္ဘုရင္ အေတြးအေခၚကုိ ေတာင္ဘက္က သူ ေဒသ တည္ျငိမ္ေရးအတြက္ အခါခပ္သိမ္း မေထာက္ခံပါဘူး။ သဘာ၀ လဲက်ပါတယ္။ ဘဂၤလားေဒရွ္ ့က မြတ္ဆလင္နဲ ့ သံတြဲ က မြတ္ဆလင္ဘာသာ၀င္ကုိ သေဘာထားတခုတည္း မထားနုိင္ဘူး။ ျပသနာ ဟာ ဘာသာေရး ႏြယ္လာတာနဲ ့ေဒသတြင္း တည္ျငိမ္ေရးကို ထိခုိက္မယ္။ တည္ျငိမ္ေရး မရွိရင္ ဖြံ ့ျဖိဳးတုိးတက္ေရး ေနွာင့္ေနွးမယ္။ ျပည္နယ္ထဲ ေျပာတဲ့စကားဟူသမွ်ကုိ ရခုိင္လူမ်ိဳးစုေတြ ေျပာတဲ့စကားလုိ ့အသိအမွတ္မျပဳတဲ့ အဲဒီအေတြးအေခၚဟာ ရြာေတြကုိ ပ်က္ေစမယ္။ ကုလားနဲ ့ခ်ေနရာက ျပသနာဟာ အခ်င္းခ်င္း ခ်သလုိ ျဖစ္မယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ အေရးအခင္းျဖစ္ျကျပီ။ နွစ္ဖက္ ပ်က္စီးျပီ ဆုိရင္လည္း ဒုကၡသည္ကုိ ထမင္း ျပန္ေကြ်းရမွာဘဲ။ အမုိးအကာျပန္ေပးရမွာဘဲ။ ကုိယ္ မေပးနုိင္ရင္ ေပးမယ့္ အေကာင္ေတြ ၀င္လာမွာဘဲ။ လူဆုိတာကေတာ့ အမွားမွ မကင္းနုိင္ဘဲ။တစုံတေယာက္ကုိ မွားတယ္ဆုိျပီး ေထာင္းခ်လုိက္ျပီးရင္ သူထြက္သြားျပီးတဲ့အခါ မွန္တယ္ဆုိတဲ့လူေတြက တာ၀န္ယူရမွာပါ။ အရင္လုိ ဘဲ ဆုိရင္ေတာ့ ဟာသျကီးျဖစ္ေနမွာပါ။ မြတ္ဆလင္ေတြ ကုိ တကယ္က ဥေရာပ နုိင္ငံေတြက ပုိေျကာက္တာပါ။ သန္းတရာ ဆုိတဲ့ လူဦးေရေပါက္ကြဲမွဳဟာ ေျကာက္စရာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ အိႏၵိယ နဲ ့တရုတ္နဲ ့ျကားမွာ အဲဒီ စုိးရိမ္မွဳဟာ သိပ္ သဘာ၀ မက်သလုိဘဲ။ ဒီမြတ္ဆလင္ေတြက ေရြ ့ေျပာင္း အထုိင္ခ်တဲ့အဆင့္က လူမ်ိဳးစု လုပ္ဖုိ ့ျကိုးစားတဲ့အဆင့္။ တရုတ္က ေတာ့ အဲသလုိ မဟုတ္ဘူး။ နုိင္ငံေရး၊ စီးပြါးေရးကုိ ကုတ္က ကုိင္ဖုိ ့ျကုိးစားေနတဲ့အဆင့္။ အမ်ိဳးသားအရင္းရွင္ဆုိတဲ့ က်ြန္ေတာ္တုိ ့ရဲ ့စိတ္ကူးကလဲ ရင္ဆုိင္စရာ တပုံျကီးနဲ ့ေစာင့္ေနတဲ့ကာလပါ။ အထက္က စာပုိဒ္ကုိ ျပန္ေကာက္ရရင္ အဲဒီေခတ္အခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္ကုိ ခ်ေနျကရတာဆုိေတာ့ လက္၀ဲအေတြးအေခၚနဲ ့ဖြဲ ့ထားတဲ့ အဖြဲ ့အစည္းေတြ ေနာက္မွာ တုိင္းရင္းသား အင္အားစုေတြ က ညီညြတ္ခဲ့ျကတယ္။ အခု ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရးက ဘယ္သူ ့ကုိ ခ်ေနရတာလဲ။ စစ္အာဏာ ရွင္ စနစ္ဆုိရင္ အခုက စစ္အာဏာရွင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ပါလီမန္ကုိ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲခ်င္တာလား။ အေျခခံဥပေဒကုိလား။ ဒါလဲ ပါလီမန္ထဲက ဘဲ ေျပာင္းရမယ္။ ဒီအေပၚမွာ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ ရွိလာတယ္ ဆုိတာ က ေက်နပ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ေျပာင္းလဲမွဳပါ။ ဖင္ခြ်တ္ျပခ်င္တဲ့ ၀ါသနာက ေတာ့ တပုိင္းဘဲေလ။ စာေပယဥ္ေက်းမွဳ လြတ္လပ္မွဳဆုိတာက စာေပယဥ္ေက်းမွဳ နယ္ခ်ဲ ့တာ၊ တင္ပုိ ့တာကုိ ျခြင္းခ်က္ မရွိ ခံယူတာလုိ ့ေတာ့ မထင္မိပါဘူး။ ျခြင္းခ်က္ကေလးေတြေတာ့ ရွိေနမွာပါ။ အေမရိကန္ရဲ ့ဒီမုိကေရစီ စံက ေတာ့ ဥေရာပလုိ မဟုတ္ပါဘူး။ အဂၤလိပ္စကားကုိ အေမရိကန္ ေျပာေတာ့ အေမရိကန္စကားျဖစ္သြားတာေပါ့။ ဒီအေပၚမွာ အေမရိကန္ေတြကလဲ သမုိင္းကုိ ျငင္းမေနပါဘူး။ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခ်င္တဲ့ လူငယ္ေတြ။လုပ္လာတဲ့ လူေတြက ေရွ ့မွာ ရွိျပီးသားေတြ အေပၚမွာ ဘဲ က်ေနာ္ တုိ ့ပါလာေတာ့ လြတ္လပ္ေရး အစစ္မဟုတ္ေသးဘူးဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြေအာက္ကုိ ေရာက္ကုန္တယ္။ ဒီမွာ တုိင္းရင္းသားေတြက ဗမာ မပါေသာ တုိင္းရင္းသား အဖြဲ ့ဆုိတာမ်ိဳး ျဖစ္လာတယ္။ ရုိဟင္ဂ်ာ အတြက္ေတာ့ ကင္ပိန္းလုပ္ေပးျကပါတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာေတာ့ ပါသင့္တယ္ေပါ့ေလ။ ၁၅ နွစ္ၾကီး ၁၅ႏွစ္ငယ္ ျပသနာေတြလုိ ့ဘဲ က်ေနာ္ က စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေပါက္နဲ ့သုံးပါ တယ္။ ဒီမွာ Burmanization လုိ ့စြပ္စြဲတဲ ့အင္အားစုေတြလဲ ရွိမယ္။ မွန္သင့္သေလာက္ လဲ မွန္ေနတာဘဲ။ ဖက္ဒရယ္ စနစ္ဆုိရင္ ေတာ့ အားလုံးျပုံျပီးပါလာျကတာဘဲဗ်။ အဲဒီကာလေတြက။ တကယ္က လူေတြက ကုိယ့္ေနရာ ကုိယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္ျကတာ၊ ကုိယ့္လူမ်ိဳးကုိယ္အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္ျကတာ၊ အခ်င္းခ်င္းဘဲ ညွိခ်င္ျကတာက သဘာ၀ က်ပါတယ္။ ဗမာဆုိတာ ဘယ္သူေတြလဲ။ ျမန္မာ ဆုိတာ ဘယ္သူေတြလဲ ကြဲကြဲျပားျပား ျဖစ္ ဖုိ ့လုိလာပါေရာ။ အဲဒီမွာ ခင္ဗ်ား စျပီး မွန္ေရွ ့ကထြက္ေျပးပါလိမ့္မယ္။ မနုိင္တဲ့အထုပ္ကုိ ဘယ္သူမွ မထမ္းခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေရွာင္လြဲမရတဲ့ အခါေတြျကုံတတ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ အစုိးရကေတာ့ ေ၇ွာင္လြဲလုိ ့မရဘူး။ အစကေတာ့ အင္အယ္ဒီကုိ တေက်ာ့ျပန္ ဘေရာက္ဒါတုိ ့(၉၀)၊ အင္အယ္ဒီဘယ္လဲ ဘာလဲတုိ ့ (၉၃)ေမးလုိ ့ရေပမယ့္ခုက အဲဒီေမးခြန္းကုိ ပါလီမန္က ေျဖရမွာ။ အစုိးရက ေျဖရမွာ။ မွန္ထဲကလူက ခင္ဗ်ားကုိ အခ်စ္သီခ်င္း ရုိးရုိးေလး တပုဒ္ဆုိျပတယ္ ဆုိပါေတာ့။ တရားမွ်တ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ ့မေသြ တုိ ့ျပည္ တုိ ့ေျမ မ်ားလူခပ္သိမ္း ျငိမ္းခ်မ္းေစဖုိ ့ ခြင့္တူညီမ်ွ ၀ါဒ ျဖဴစင္တဲ့ေျမ တုိ ့ျပည္ တုိ ့ေျမ ျပည္ေထာင္စု အေမြ အျမဲတည္တ့ံေစ အဓိဌာန္ျပဳေပ ထိမ္းသိမ္းစုိ ့ေလ ကမၻာမေက် ျမန္မာျပည္……. ဒုကၡပါဘဲ ၊ဒီေကာင္ ဆႏၵျပေနျပီ။ နုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းဆုိေနတယ္။ ဖမ္းထည့္လုိက္ရင္ ေကာင္းမလား။ လူ ၅ ေယာက္ထက္ပုိျပီး နုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းမဆုိရဘူး ေျပာရမလား။ ျမန္မာျပည္.. ျမန္မာ ျပည္ အဲဒါ ဘယ္အနားမွာလဲ… ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားက စကားပုံ တခုကုိ ေကာက္ရြတ္ျပမယ္။ မွန္ၾကည့္စရာမလုိတဲ့ စကားပုံ။ ငါမရွိလုိ ့မျဖစ္ဘူးဆုိျပီးမေတြးပါနဲ ့သခ်ိ ၤဳင္းမွာ ငါေတြျကီးဘဲဆုိတာေလ။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ တရုတ္စကားပုံျဖစ္ေနမယ္ ဗ်ာ။ သခ်ိဳ ၤင္းက လူနဲ ့မွန္ျကည့္တဲ့လူမွာ မွန္ျကည့္ေနေသးတဲ့လူက မ်ားမွ တုိးတက္တဲ့ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းျဖစ္လာမွာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါကေတာ့ ေတြးမိတဲ့အေတြးတခုပါ။ ေလာကုတၱရာ သမားေတြကုိ ေတာ့ မထိခုိက္ေစလုိပါဘူး။ အဲဒီစကားပုံလာရာ တရုတ္ျပည္မွာလဲ လူဦးေရက အေတာ့ကုိ နည္းေနပါျပီ။ တရုတ္ေတြ ေမာ္စီတုန္း စကားကုိ နားေထာင္လာတာ ျမန္မာျပည္ထက္ အသည္းအသန္ျဖစ္မွာေပါ့။ ပန္းေပါင္းတရာ ပြင့္ပါေစ။ အေတြးအေခၚ ေပါင္း တရာရွင္သန္ပါေစ ဆုိတာက ေတာ့ နာမည္ၾကီးဘဲ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ သတ္လုိက္တာ။ သူနဲ ့မတူလုိ ့။ က်ေနာ္တုိ ့ကလည္း ပုံတူကူးယူလုိက္တာ တုိင္းေျပ မွတ္ပုံတင္ ေပ်ာက္လုနီးနီး ထိဆုိပါေတာ့။ အစုိးရေရာ အတုိက္အခံေရာ။ မင္းတုိ ့အတြက္ ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီ လုပ္ေပးရမလား ဆုိျပီးေလာင္သူက ေလာင္ေသးရဲ ့။ ဆုိရွယ္လစ္ ေခတ္စားတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္ျဖစ္လာတာကုိ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ သေရာ္တာေပါ့ေလ။ သူတုိ ့လဲ အင္တာေနရွင္နယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗ ထက္ခ်ိဳက္ထက္ တုိးလုိ ့မရတဲ့ဘ၀။ တခ်ိဳ ့လဲ ကြန္ျမဴနစ္လဲ မဟုတ္ ဘာမွလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ခပ္ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ က်ေနာ္ တုိ ့က ေလးစားတယ္။ မ်က္ကန္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။ လုိအပ္လုိ ့။ ေကာင္းတဲ့သမုိင္းေတြကုိပါ။ ဒီမုိကေရစီကုိ ထုိင္းမွာ ပထာသိ ပခ်ိဳင္လုိ ့ေခၚတယ္။ ဘာသာျပန္တာ မဟုတ္ဘူး။ သူ ့မူလ စကား။အိႏၵယ မွာ အေျခခံ ဂန အေပၚက မွ ဆင့္ပြါးယူသြားတာ။ Update လုပ္သြားတာ။ အေနာက္လုိမ်က္လုံးနဲ ့ျကည့္ရင္ ဒီမုိကေရစီဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့တုိင္းေျပ က ေတာ့ စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဒီမုိကေရစီ လုိ သုံးထားတယ္ ေျပာခ်င္ ေျပာလုိ ့ရပါတယ္။ အေျခခံစံက ဘာလဲ ဆုိတာ ကုိယ္တုိင္ေမးခြန္းထုတ္အေျဖရွာျပီးရင္ ျပသနာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ ျပီးသြားမွာပါ။ တကယ္က န၀တ ကုိယ္တုိင္ကလဲ ထြက္ေပါက္ရွာသြားတာပါ။ အနိမ့္ဆုံးအိမ္သားကုိ ျမွင့္တင္ေပးတဲ့ စနစ္ကမွ သာတူ ညီမွ် ျဖစ္လာဖုိ ့နီးလာမယ္ လုိ ့ဘဲ ထင္ပါတယ္။ အားလုံးကုိ ဆြဲထုတ္ပစ္ရုံနဲ ့ေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့ရဲ ့ျပသနာဟာ မျပီးေတာ့သလုိ အရုပ္လဲ ဆုိးေနမွာေပါ့။ ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရး ဟာ ၊ပထမ လြတ္လပ္ေရးကုိ တုိက္ရသလုိ တုိက္ျကရေတာ့ colony impact ကုိလုိနီဆုိးေမြေတြကုိ ဆြဲထုတ္ရင္း အသက္လုိ အေရးုၾကီးတဲ့ ဦးေနွာက္ယုိစီးမွဳေတြ လူကုန္ကူးမွဳဆန္တဲ့ ဒုကၡသည္စီးေၾကာင္းထဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့နုိင္ငံသားေတြလဲ ကုလားေတြလုိ ေမွ်ာရမွာပါဘဲ။ ဒါက လြတ္လပ္ေရး အေပၚမွာ က်ြန္ေတာ္တုိ ့ထားခဲ့တဲ့ေလးနက္မွဳ လုိ ့ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး မရွိရင္ ဒီမုိကေရစီေရးဆုိတာက ပုိေ၀းေနေသးတာေပါ့။ ၈၈ ေနာက္ပုိင္း ကြ်န္ေတာ့တုိ ့ရဲ ့လွဳပ္ရွားမွဳကုိ တခ်ိဳ ့က ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရးလုိ ့ ယူဆတယ္။ မမီေပမယ့္ အဲတုန္းက ပါတီစုံ ဒီမုိကေရစီကုိ ေတာင္းဆုိခဲ့ျကတယ္လုိ ့ အၾကမ္းဖ်င္း မွတ္ထားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က လည္း အဲသည္လုိ ဘဲယုံၾကည္ခဲ့ ဘူးပါတယ္။၁၃ ႏွစ္ထဲ။ မမီ ဆုိတာက နားလည္ ျပီး ပတ္သက္တာ မဟုတ္သလုိ။ေတာမွာ ေနတယ္ေလ။ ရန္စည္း၊ ငါစည္း ဆုိျပီးတခ်ိဳ ့ေတာ္ေတာ္မ်ားသုံးျကတယ္။ စစ္အာဏာ ရွင္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အဲသလုိ သုံးျပီး၊ပါလီမန္ ရွိတဲ့ ခုခ်ိန္မွာ အဲသလုိ သုံးမလား။ အယူအဆ ေရးရာ ရန္လား။ ဒီမွာ တေျမတည္းေနျပီးနုိင္ငံမတူ ျကတဲ့ျပသနာ ကလည္း ရွိေနေသးတယ္။ ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္မွာ လူျဖစ္တဲ့ က်ြန္ေတာ္တုိ ့မ်ိဳးဆက္ဟာ တုိက္ပြဲျကားက ပဲ ေခါင္းေဆာင္ကုိ ေမွ်ာ္ပါတယ္။ တုိက္ပြဲက ေခါင္းေဆာင္ကုိ ေမြးေပးတယ္ လုိ ့ယုံတယ္။ ယုံတယ္ဆုိတာထက္ ေမ်ွာ္လင့္တယ္ ဆုိရင္ ပုိမွန္မယ္။ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ေသခ်ာ မသိျကဘူး။ မေက်နပ္မွဳအေျခခံ ကဘဲ စတတ္ျကတယ္။ အဆုိးဆုံးက ကုိယ့္တုိင္းေျပမွာ လူမ်ိဳးဘယ္နွစ္ခုဆုိတာကုိ တိတိက်က် မသိရတာ၊ဘယ္ေနရာေတြမွာ ေနျကတာကုိ မသိရျကတာပါဘဲ။ ဒီေတာ့ခါ မတရားအနုိင္က်င့္တဲ့ ဇာတ္လမ္း ေတြကုိ ျငိမ္ေနရမလား၊ သာတဲ့ဘက္က ၀င္ခ်ရမလား၊ အမွန္တရားလုိ ့ယုံတဲ့အရာကုိ မျဖစ္နုိင္ေတာ့သည္တုိင္ ကုိင္တြယ္မလား။ ေဒၚစုကုိ ခ်စ္ျကတာ တခုကလြဲရင္ ၈၈ ကုိ ဗမာ နဲ ့ဗမာ ျဖစ္တဲ့ပြဲ လုိ ့ တခ်ိဳ ့ကေျပာတယ္။ က်ေနာ္တုိ ့သူငယ္ခ်င္းေတြထဲကပါဘဲ။ ဒီမွာ ဗမာနဲ ့ျမန္မာ ျဖစ္တဲ့ပြဲလုိ ့ တခ်ိဳ ့က ထပ္တင္တယ္။ က်ေနာ္လဲပါ ပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားနယ္ေျမေတြမွာ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ လိပ္စာရွိျပီးသား။ ဒါလဲ နွစ္၂၀ ေက်ာ္ခဲ့မွဘဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အခု အဲဒါ ဟာ အမွန္တရားလုိ ့ခံစားလာရတယ္။ မ်ိဳခ်ထားတာကုိ ျပန္ မအန္ထုတ္ခ်င္တဲ့ အင္အားစုေတြဟာ နုိင္ငံနာမည္ကုိ မွန္ေအာင္ မေခၚခ်င္ျကေတာ့ဘူး။ ခက္လဲခက္တယ္ေလ။ စိတ္ရွည္ဖုိ ့နဲ ့ပါလီမန္ ထဲက ျဖတ္မွ ေသြးထြက္သံယုိ နည္းမွာလုိ ့ဘဲ ခံစားပါတယ္။ အင္အားျကီးဖုိ ့ျကုိးစားလာျကမယ္။ ေရွးတုန္းကလူေတြဖြဲ ့ထားတဲ့ အဂၤလိပ္ကုိ တုိက္ခဲ့တဲ့ နာမည္ေတြေနာက္မွာ တခ်ိဳ ့က အဖြဲ ့အစည္းသေဘာ။ တခ်ိဳ ့က အယူအဆသေဘာနဲ ့ပါ၀င္ပတ္သက္ျပီး အမ်ားစုကေတာ့ နုိင္ငံေရးသမားၾကီးေတြရဲ ့မရုိးသားမွဳကုိ လူငယ္ပီပီ တက္ျကြမွဳနဲ ့ မွားယြင္းျကတာပါ။ စစ္အာဏာရွင္က ဒီလစ္ကြက္ေတြကုိ သိထားမယ္။ အဲဒါဆုိရင္ တသက္လုံး လုပ္စားလုိ ့ရျပီ။စစ္တပ္က တုိင္းေျပကုိ တကယ္ မခ်စ္ဘူးဆုိရင္ေပါ့ဗ်ာ။ နုိင္ငံေ၇း အယူအဆတခု ခု ကုိ အေျချပဳျပီး ျဖစ္ေပၚတာ မဟုတ္ဘူးလုိ ့ဆုိခ်င္တာပါ။ အစုိးရ ကုိ မေက်နပ္ဘူး။ဒီအေပၚမွာ အားလုံးကုိ ေတာ့ မဆုိလုိပါဘူး။ ဟုိတုန္းက အသက္ ၂၀ အရြယ္ ေက်ာင္းသား နဲ ့က်ေနာ္ တုိ ့ေခတ္ ေက်ာင္းသားကုိ ယွဥ္ ေဆြးေႏြးခ်င္ တဲ ့သေဘာ ပါ။ သူတုိ ့ေခတ္မွာ သူတုိ ့မွန္တယ္။ က်ေနာ္တုိ ့ေခတ္မွာ က်ေနာ္ တုိ ့မွန္ဖုိ ့လုိတယ္။ သူတုိ ့ေခတ္က အမွန္တရားဟာ ဒီေန ့ထိ တခ်ိဳ ့ေတြမွန္ ေပမယ့္ ျပင္ဆင္စရာေတြကုိ က်ေနာ္ တုိ ့မလုပ္နုိင္ေသးဘူး။ က်ေနာ္က ေတာ့ လုပ္နုိင္မွာလဲ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး လုိ ့စိတ္ေလ်ာ့ထားတယ္။ ဖက္ဒရယ္ ေတာင္းျကတယ္ တုိင္းရင္းသားေတြနယ္ေျမက ထပ္လုိ ခ်င္တယ္ ။ သြားလုိက္ျပီ အဲဒီကတည္းက။ အဲဒီနယ္ေျမက ေကာင္ေတြကလဲ အဲဒါကုိ အဲသလုိ မစဥ္းစားဘူး။ ဒီကေန ့ကမၻာမွာ အတုိက္အခံအဖြဲ ့အစည္းေတြကုိ စာနာမွဳနဲ ့ေထာက္ပံ့ေပမယ့္ အစုိးရဟာ အစုိးရနဲ ့ဘဲ အဆက္အသြယ္လုပ္တယ္။ ကုလ သမဂၢက မလြတ္လပ္ေတာ့တဲ့ နုိင္ငံ မရွိေတာ့ဘူးလုိ ့ယုံတယ္။ အေရွ ့တီေမာတုိ ့ရဲ ့ျခြင္းခ်က္ ေတြရွိတယ္။ က်န္တာက က်ေနာ္တုိ ့က ပါလီမန္ထဲက ဘဲရွာေဖြရမွာ။ အင္အယ္ဒီ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းကုိ မဆလ ေတြလုိ ့စြပ္စြဲတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းေတြထဲက အမ်ားစုက လမ္းစဥ္လူငယ္ဆုိတာကုိ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ ဟာေမ့ေန တယ္။ မဟုတ္ရင္ ကြန္ျမဴနစ္ နီးနီး လူေတြေပါ့။ ကြန္ျမဴနစ္လဲ မဟုတ္ျကဘူး။ အဲေတာ့ တံဆိပ္ေတြထက္ သူဘာေတြလုပ္သလဲ။ သူဘယ္လုိ လူစားလဲ ဆုိတဲ့ အျမင္က ဘဲ ပုိျပီး အဓိက က်ပါတယ္။ ေရာင္းအားေကာင္းတဲ့ တံဆိပ္ကုိ ေခတ္လူငယ္ေတြ အားေပးတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါဟာ အျပစ္တခုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာရုိးဆုိတာကုိ ရွာတဲ့အခ်ိန္က ေနာက္က်တတ္ပါတယ္။ ခုေခတ္မွာ အင္တာနက္ ေပၚေနတဲ့ အားသာမွဳတခုကုိ ယူထားျပီးသည့္တုိင္ေအာင္ ကမၻာ့အခင္းအက်င္းကုိ သုံးသပ္တဲ့ေနရာ၊ ကမၻာကုိေမွွ်ာ္ျကည့္တဲ့ေနရာမွာေရာ နဲ ့လွုိင္း ကုိ သိသလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ပုိင္ကုိ လဲ သိတဲ့အထဲမွာ အဲတုန္းက ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့သုံးသပ္မွဳကုိ မမီပါဘူး။ ကုိယ့္တုိင္းေျပနာမည္ကုိ ကုိယ္မွန္ေအာင္ မေခၚခ်င္သမွ် ဘယ္သူမွ အသိအမွတ္ျပဳမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါမွ မဟုတ္ ဗမာကုိ ဘုံရန္သူထား တုိက္ရမွာလား။ ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရးဆုိရင္ ျမန္မာနုိင္ငံရဲ ့လြတ္လပ္ေရးကုိး။ စဥ္းစားခဲ့ျကတဲ့ စဥ္းစားခ်က္ေတြကုိ ျပန္သုံးသပ္တာပါ။ ကုိယ့္နာမည္ ကုိမွန္ေအာင္ မေခၚရင္ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းရင္းနွီးမွဳ နဲ ့ေနာက္တာ၊ ခ်စ္စနုိ္းေခၚတာကလြဲရင္ မသိတဲ့သူေခၚတာကုိ သိပ္ျကုိက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါက တသီး ပုဂၢလ ခင္ဗ်ား တေယာက္တည္း ပုိင္တဲ့နာမည္။ နုိင္ငံနာမည္ကုိ မွန္ေအာင္ အေခၚမခံရတဲ့ အစုိးရ ေနရာက ေနျကည့္။ ခင္ဗ်ား သာ အာဏာရွင္ဆုိ ဘာလုပ္မလဲ။ သမၼတ အင္တာဗ်ဴး တခုကုိ ဘီဘီစီ နားေထာင္တဲ့ သူေတြ သိမွာပါ။ဗ်ဴးတဲ့လူက နုိင္ငံကုိ ဗမာ နုိင္ငံ လုိ ့သုံးထားျပီး ရုိဟင္ဂ်ာလုိ ့သုံးျပီး ေမးသြားတာ။ ဒါသည္ပင္လ်င္ Burmanization ရဲ ့Hidden agenda ထဲက တခုလား။ သမုိင္းေရးနဲ ့ အယူအဆအရ ဖြဲ ့ထားတဲ့ အဖြဲ ့အစည္းေတြက သုံးတာကုိ မဆုိလုိဘူး။ ျက့ံခုိင္ေရးပါတီ က ေလးဂြေတြက ဘယ္ေရာက္ေနလဲ။ က်ေနာ္ ကေတာ့ ပစ္မွာ။ ဘယ္မွာလဲ ကြ်န္ေတာ့တုိ ့ရဲ ့ဂုဏ္သိကၡာ။ ေစာ္ကားခ်င္သလုိ ေျကးစားေတြ ေစာ္ကားခြင့္ကုိ ေပးရေတာ့မွာလား။ ဗကပ ပါတီက ဗက ပ လုိ ဖြဲ ့ထားတာေလ။ ဗကသ ကလဲ ဗကသလုိ ့ဖြဲ ့ထားတာ။ လူတုိင္းလဲ လုပ္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ လုပ္ရင္ ျပသနာကုိ လက္ခံရွင္းနုိင္မွ လုပ္တာ ေကာင္းတယ္။ ျပည္တြင္းေပါ့ အထူးသျဖင့္ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ ကုိ ဆုိလုိခ်င္တာပါ။ က်ေနာ္တုိ ့ထဲက အမ်ားစုဟာ သူရဲေကာင္း၀ါဒ နဲ ့သူရဲေကာင္းကုိး ကြယ္တဲ့ ၀ါဒ နွစ္ခုၾကားမွာဘဲ ရွင္သန္ၾကီးျပင္းတယ္။ တျခားအရာေတြကေတာ့ ျမည္းစမ္းျကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ရွာေဖြလုိက္တဲ့အခါ လဲ အဲသလုိ ျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ ့ရမယ္။ အဲေတာ့ တံဆိပ္ကုိဘဲ အားကုိးျကရတာကုိး။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ဆုိတာကေခတ္ အဆက္ဆက္ သိပ္ရွိခဲ့ျကလုိ ့လား။ အာဏာရွင္က ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ျဖစ္လုိ ့မရပါဘူး။ အာဏာရွင္ကုိ ဘာျဖစ္လုိ ့ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳဆက္ဆံလာရသလဲ။ ဘာေၾကာင့္အာဏာရွင္ျဖစ္သလဲ။ မွန္မွန္ ကန္ကန္ မရွာေဖြ နုိင္ရင္ အနာနဲ ့ေဆး တလြဲျဖစ္ေနမွာဘဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ ့က်ြန္ေတာ္တုိ ့ေတာင္ ကုိယ့္နာမည္ကုိ ေနာက္တမ်ိဳးေခၚရင္ မျကုိက္တာ တုိင္းေျပတာ၀န္ကုိ ယူထားတဲ့စစ္အစုိးရက ျဖစ္ေစ။ ဘယ္အစုိးရ မဆုိ တုိင္းေျပနာမည္ကို မွန္ေအာင္ မေခၚရင္ အဲဒီေကာင္ေတြကုိ ေဆာ္မွာဘဲ။ ဒီေတာ့ အဲဒီမွတ္ပုံတင္မွန္ေအာင္လုပ္ဖုိ ့က သူတုိ ့့က အဓိက တာ၀န္ဘဲ။ သူပုန္ဘဲလုပ္လုပ္၊ အာဏာရွင္ဘဲလုပ္လုပ္ အသိအမွတ္ျပဳမခံရခင္ ၾကားမွာ ရပ္တည္ရာေနေျမ၊ အေျခခံနယ္ေျမလုိတယ္။ အဲဒါဟာနုိင္ငံေရးအရ လဲ ျဖစ္ေနရခဲ့ရင္ သူပုန္လည္း သက္တမ္းရွည္တယ္။ အာဏာရွင္လည္း သက္တမ္းရွည္တယ္။ အမုန္းတရားနဲ ့နုိင္ငံေရး ျပသနာကုိ ေျဖရွင္းလုိ ့မွ မရတာ။ စစ္ေရး တခုတည္းနွင့္ ျပင္ဆင္ထားရင္ေတာ့ ျပုိက်သြားမွာဘဲ။ နုိင္ငံေရးအရ ပါေနတဲ့ သူပုန္တပ္ကုိ အစိုးရ ဘက္ကလည္း ေသနတ္ပစ္တမ္းဘဲ ကစားမယ္။ စစ္ေရးအရ မၾကီးထြားေအာင္ ထိမ္းမယ္။ နုိင္ငံေရးျပသနာကုိ မရွင္းနုိင္မရွင္း သူရဲ ့ရွင္သန္ခြင့္ကုိ ျပန္ထိမ္းထားတာဘဲ။ မဟုတ္ရင္ အဲဒီနယ္ေျမ ေဒသရဲ ့နုိင္ငံေရး အရ ရွင္သန္ခြင့္ဟာ အစုိးရေခါင္းေပၚကုိ ေရာက္လာမယ္။ တာ၀န္မယူနုိင္တဲ့အခါ က်မွ အာဏာ ရွင္ ျဖစ္ရတာထက္ သိကၡာက်ရမယ့္ ျပသနာကုိ ေရွာင္တာဘဲ။ အစုိးရဆုိတာ က နုိင္ငံေရးကုိ လက္၀ယ္ေလာေလာဆယ္ ပုိင္ထားတဲ့လူ။ တုိင္းျပည္ရဲ ့ျပသနာကုိ ပထမဆုံး ရွင္းရတဲ့ အဖြဲ ့အစည္း။ ဘာေၾကာင့္ နုိင္ငံေရး လုပ္သလဲ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ေမး ရဲရမယ္။ လူေတြ အတြက္လား။ နုိင္ငံေရး အာဏာ အတြက္လား။ နုိင္ငံေရး ပါတီ အတြက္လား။ လူမ်ိဳးအတြက္လား။ နယ္ေျမအတြက္လား။ အဖြဲ ့အစည္းအတြက္လား။ လုိခ်င္တဲ့ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးတခု အတြက္လား။ တမ်ိဳးျခင္းက ဥေရာပ လုိ စဥ္းစားရင္ နုိင္ငံျဖစ္လုိ ့ရတဲ့ အဆင့္မွာရွိတယ္။ ဘာေၾကာင့္ မကြဲသလဲ။ တစုံလုံးတစုံလုံးနဲ ့တစုံလုံးလြတ္ေျမာက္ေအာင္ မလုပ္နုိင္ဘဲ ခ်ဳပ္ေနွာင္သလုိ လဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ တမ်ိဳးကုိ တမ်ိဳး ေလးစားသမွဳနဲ ့အသိအမွတ္ျပဳ ခ်ည္ေနွာင္ထားျကတဲ့သံေယာဇဥ္။ အသိအမွတ္မျပဳရင္လဲ ေပ်ာက္ကုန္မွာေပါ့။ အဲဒီ အေရာ ျမန္မာ ရွိေနလုိ ့တုိင္း ေျပမကြဲတာလုိ ့သုံးသပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ ့ကို ေဖ်ာက္ဖုိ ့။ေပ်ာက္ဖုိ ့ျဖစ္လာ တဲ့ေန ့ဟာ ေဆာ္ျကတဲ့ေန ့ျဖစ္မွာဘဲ။ အစုိးရနဲ ့နုိင္ငံကုိ ကြဲျပားဖုိ ့လုိတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ပါတီနဲ ့လူအဖြဲ ့အစည္း၊တသီးပုဂၢလ ကို ကြဲျပားရမယ့္ အခ်ိန္။ ဒီမုိကေရစီ ေတာင္းေနျကတယ္၊ လူ ့အခြင့္အေရး ေတာင္းေနျကတယ္။ လူ ့အဖြဲ ့အစည္း စံနဲ ့ကုိက္ညီေနေသးသမွ် တသီးပုဂၢလ လြတ္လပ္ခြင့္ လဲရွိရမွာေပါ့။ ကုိယ္ဘာလုပ္မယ္ ဆုိတာက ဘဲ အေရးျကီးပါတယ္။ ကုိယ့္အက်ိဳးစီးပြါးကုိ ထိျပီလား။ အမ်ားအက်ိဳးစီးပြါးကုိ ထိျပီလား။ တုန္ ့ျပန္ဖုိ ့လုိျပီလား။ တရားသျဖင့္ ျဖစ္ဖုိ ့ နဲ ့တာ၀န္ျပန္သိတတ္ဖုိ ့ဘဲလုိတဲ့အခ်ိန္ပါ။ သူမ်ား ဘာလုပ္တယ္ဆုိတာက သိပ္အေရးမၾကီးလွပါဘူး။ မလုပ္နုိင္ရင္ လဲ နားေနလုိက္ေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ေကာက္ရုိးတမ်ွင္ေျကာင့္ အသိအျမင္ ေျပာင္းလဲရင္ အဲဒီ ေကာက္ရုိးတမ်ွင္ကုိ ဆုပ္ကုိင္မယ္။ ျမစ္တပင္ေျကာင့္ ဆုိရင္ ျမစ္တပင္ကုိ ေလးစားမယ္။ ေက်ာက္ခဲ တခဲေၾကာင့္ ဆုိရင္အဲဒီေက်ာက္ခဲကုိတန္ဖုိးထားရမွာဘဲ။ ေရထဲက်ရင္ ျပန္ဆယ္ထားမယ္။ တံငါရြာကေလးက စကၤပူ ျဖစ္လာတယ္။ ဦးေအာင္ေဇယ်ရဲ ့ကုန္းေဘာင္နုိင္ငံေတာ္လဲ မုဆုိးဖုိ ရြာက စတာဘဲ။ ခရစ္ယန္ အေတြးအေခၚနွင့္ ေဖဘီယန္ကုိ ေပါင္းျပီးဆုိရွယ္ဒီမုိကေရစီ စနစ္ကုိ ေငြ ေျကး ခ်မ္းသာမွဳ၊ လူဦးေရနဲ ့တဦးျခင္း တစဳံတရာ ျပည့္၀ မွဳေတြနဲ ့တည္ထားတဲ့ ေနာ္ေ၀း လုိ ဒီမုိကေရစီ တုိင္းေျပမွာ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းျကီးတေယာက္ က သူ ့အခြင့္ အေရးကုိ ခ်က္ျခင္းရမလား။ အတူတူ သေဘာထားမလား။ မထင္ပါနဲ ့။ မြတ္ဆလင္ နွစ္ ၆၀ ရွိျပီ။ သူတုိ ့က အိမ္ရွင္နဲ ့ေနာက္ေရာက္တဲ့သူကုိ သိတဲ့ ဧည့္စာရင္း ရွိတယ္ဗ်။ ဥေရာပ မွာ ၁၃ သန္းရွိတဲ့ မြတ္ဆလင္ အင္အားကုိ ေျကာက္တာက နံပါတ္ ၁။ ေနာက္ သူ ့အက်ိဳးစီးပြါးေျကာင့္ ခုထိ အီးယူထဲ ၀င္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဆြီဒင္ နဲ ့ကပ္သြားေနတာ။ အခ်ဳပ္ အေနျဖင့္ ေျပာရရင္ သူရဲေကာင္းကုိးကြယ္တဲ့ ၀ါဒ နဲ ့သူရဲေကာင္း ၀ါဒ ျကားက ရွင္သန္ ၾကီးျပင္း ျကတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ေတြဟာ အက်ိဳးစီးပြါး မတူျကတဲ့ အခါ ေနာက္ထပ္ သူရဲေကာင္းတေယာက္ ထပ္ ထုတ္လုပ္တယ္။ ေနာက္တေယာက္၊ ေနာက္တေယာက္ ထပ္ျပီး ထပ္ျပီးထုတ္လုပ္တယ္။ ဘယ္သူမွေတာ့ သမိန္ေပါသြပ္ကုိ မနုိင္ပါဘူး။သူရဲေကာင္းကေတာ့ေထာင္ထဲမွာ ဘဲ အေနမ်ားေနမွာေနာ္။ က်ြန္ေတာက အာဏာရွင္ဆုိေတာ့ တုိင္းျပည္နာမည္ကုိ ကမၻာက လက္ခံေအာင္လုပ္ ရမွာ။ အဲဒီသူရဲေကာင္းအရုပ္ေတြနဲ ့ရုပ္ျပဇာတ္လမ္း ဆန္ဆန္ ကမၻာကုိ ေျကာ္ျငာျပီး ေငြရွာ၊ရပ္တည္။ ဒုကၡသည္ေတြ ပုိမ်ားလာတာကလြဲျပီး အလုပ္မျဖစ္ခဲ့တဲ့ နွစ္ ၂၀ပါ။ ဖြဲ ့စည္းပုံနဲ ့နုိင္ငံေရးအေရြ ့မွာ တက္လာတဲ့ ျပသနာ အားလုံးကုိ သက္ဆုိင္ရာ သူရဲေကာင္းေတြ ေခါင္းကုိ ပုံခ်လုိက္တာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူရဲေကာင္းကလဲ ေထာင္စကားနဲ ့ေျပာရရင္ ဂိေနခဲ့ျပီ။ ပညာသင္ရမယ့္အခ်ိန္ေထာင္ထဲမွာ၊စီးပါြးရွာရမယ့္အခ်ိန္ ေထာင္ထဲမွာ၊ အိမ္ေထာင္ျပုရမယ့္အခ်ိန္ေထာင္ထဲမွာ။ က်ေနာ္တုိ ့လူ ့အဖြဲ ့အစည္းမွာက အားလုံးအတြက္ ျပန္လည္ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ ့အဆင္သင့္ မျဖစ္နုိင္ေသးတဲ့အခ်ိန္။ အထိက လဲနာထားျကမွာလဲေသခ်ာပါတယ္။ ဒီမွာတင္ သုိင္း သမားေတြကုိဆက္ျပီးထုတ္လုပ္ဖုိ ့ စဥ္းစားလာရပါတယ္။ ဘာမွ လုပ္စရာ မလုိဘဲ ေနထုိင္စားေသာက္နုိင္ျပီး ျပည္သူကုိ ကယ္နုိင္တာက သုိင္း၀တၳဳထဲက သုိင္းသမားေတြဘဲရွိတာကုိး။ လက္တဖက္ျပတ္သုိင္းသမားတုိ ့။ ေျခတေဘာင္က်ိဳးသုိင္းသမား။ မ်က္မျမင္သုိင္းသမား။ အရက္မူး သုိင္းသမား။ ေရႊကေလာင္တံ သုိင္းသမား။ေလသုိင္းသမား။ ျပီးေတာ့ အနက္ေရာင္ သုိင္းသမားေတြကုိ လုိက္လံေခ်မွုန္းရမလား။ က်ေနာ္ တုိ ့လဲ ဘာမွ လုပ္စရာမလုိ၊လုပ္ခြင့္မရွိဘဲ ေနေနရလုိ ့သာ သုိင္းေလာက ကုိ ျပန္ ျပန္ေရာက္တာပါ။ တကယ္က အတြင္းဒဏ္ရာ ရေနျပီ။ သုိင္းသမားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတုိ ့ရဲ ့ပုဂၢလိက ဘ၀ေတြကုိ အခ်ခံရတယ္ဗ်။ ျမန္မာျပည္ထဲေနသူ ေထာင္က်နုိင္တယ္၊ နယ္စပ္မွာ အသတ္ခံရျခင္းနဲ ့ ျပည္တြင္းက ေထာင္ထဲ ျပန္၀င္ျခင္းဆုိတာကုိ ပါးပါးေလး ကပ္ေလ်ွာက္ျကရတယ္။ အားလုံးအတြက္ မဟုတ္ဘူး။ တတိယ နုိင္ငံ မွာ ေဒၚလာစားေနျပီလုိ ့အလြတ္မတြက္နဲ ့။ ဒီမွာမွ အေသအေက် သုိင္းသမား ေတြခ်ည္းသက္သက္ေဆာ္ျကတာ။ သုိင္းသမား ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ရုိးရုိးလူဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေျခခံအတၱေတာ့ ရွိျကတာဘဲဗ်။ ဒီအေပၚမွာ လြမ္းမုိးခ်ဳပ္ကုိင္ဖုိ ့ျကုိးစားတဲ့ သုိင္းသမားေတြနဲ ့ခ်ျကရေတာ့တာပါ။ သုိင္းကြက္ေတြက မျမင္ရေတာ့ဘူးေနာ္။ က်ေနာ္ဆုိရင္ ပန္းေပါင္း တရာ အဆိပ္မိသြားတယ္ဗ်ာ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ျပီးျပီလုိ ့ထင္တာဘဲ။ သုိင္းသမားဆုိတာက သုိင္းသမားမာန ေတာ့ ရွိတယ္ေလဗ်ာ။ေတာ္ရုံနဲ ့တေယာက္နဲ ့တေယာက္ အကူအညီလဲ မေတာင္းျကဘူး။ စစ္မွန္တဲ့ အကူအညီ ျဖစ္ဖုိ ့လဲ လုိေသးတယ္။ အဲေတာ့ ေရ မေသာက္ရ ရင္ စနုိးေတြကုိ ျကုိမယ္။ စကားမေျပာရရင္ တေယာက္တည္းေျပာမယ္။စာေရးမယ္။ပုိက္ဆံရွိရင္ ဘီယာေသာက္မယ္။ အိမ္မရွိရင္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲေနမယ္။ ဆရာၾကီး ဦစံလွရဲ ့ ဗလငါးတန္ ကုိယ္ခံအားကုိ က်ေနာ္တုိ ့က က်င့္ထားခဲ့ဘူးေတာ့ ထိေပမယ့္ အသက္ပါမသြားရေအာင္ ၾကံစည္� စိုးမင္းႏိုင္ ( http://www.facebook.com/kyaw.thet.98)