တံတားျဖဴကေန တံတားနီျဖစ္သြားတဲ့ သမ္ိုင္းေျကာင္း

(အျဖစ္အပ်က္အား ျပန္လည္ေဖၚျပ ေရးသားေပးေသာ မပ်ဳိပ်ဳိေမ အား အထူး ေက်းဇူးတင္ေႀကာင္း မွတ္တမ္းတင္ ေျပာႀကားအပ္ပါသည္)။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လ (၁၆) ရက္ ေန႔မွာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့မႈမ်ားအေၾကာင္း အျခားေကာလိပ္နဲ႔ တကၠသိုလ္ေတြကို ပ်ံ႔ႏွံ႔သြားခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္(ပင္မ)၀င္းအတြင္းမွာ ေက်ာင္းသားေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာစုရံုးၾကၿပီးမဆလအစိုးရ၏လုပ္ရပ္ကိုကန္႔ကြက္ဆႏၵျပၾကတယ္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမေရွ႔တြင္ ေဟာေျပာပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ၾကၿပီး စာရြက္စာတမ္းမ်ား ျဖန္႔ေ၀ခဲ့ၾကတယ္။ မြန္းလြဲ (၁) နာရီမွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဒုပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဦးဘသန္းဟက္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို စကားေျပာခဲ့ပါတယ္။ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္ဆိုသူက ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႔ လိုလားခ်က္ကို ေမးျမန္းတဲ့အခါ ေက်ာင္းသားအုပ္ႀကီးက “ဖက္ဆစ္အစိုးရ ျဖဳတ္ခ်ေရး .. ဒို႔အေရး” လို႔ သံၿပိဳင္ေျဖၾကားခဲ့တယ္။ ဒုပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဦးဘသန္းဟက္လည္း ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႔ စိတ္ကို နားလည္သြားၿပီး တားမရတဲ့အဆံုး ေက်ာင္း၀င္းတြင္းက မထြက္ရင္ ဘာမွ မျဖစ္ေစရဘူးလို႔လည္း အာမခံခ်က္ ေပးခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ ေက်ာင္းသားေတြလည္း တကၠသိုလ္၀င္းအတြင္းရွိ ေက်ာင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္တဲ့ မႏၱေလး၊ အမရ၊ ေတာင္ငူေဆာင္ေတြကို လွည့္လည္ခ်ီတက္ လူစုရင္း ဆႏၵျပခဲ့ၾကတယ္။ ေက်ာင္းေဆာင္တြင္းမွာ ေက်ာင္းသားမ်ား ပူးေပါင္းလာၾကၿပီး ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းသားအုပ္ႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ၾကတယ္။ ေဆးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႔လည္း ပါ၀င္လာၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားထဲမွအလွည္က် ေဟာေျပာသူ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးက ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္သို႔ ခ်ီတက္ၾကရန္ လႈံ႔ေဆာ္လိုက္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုးက လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းကာတၿပိဳင္နက္ ေထာက္ခံခဲ့ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုး စုစည္းၾကၿပီး ညီညြတ္စြာနဲ႔ ညေန (၃) နာရီမွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အဓိပတိလမ္းမွ စတင္ထြက္ခြာခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္လမ္းတေလွ်ာက္ ခ်ီတက္ၾကၿပီး လိႈင္ေကာလိပ္ကို၀င္ၿပီး သမိုင္း၀င္းတစ္ခုလံုးရွိ ေက်ာင္းသားအင္အားစုရန္ ခရီးစဥ္ ေရးဆြဲခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္လမ္းတခုလံုး ေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနၿပီးအစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ား ေၾကြးေၾကာ္ကာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ဆီသို႔ ဦးတည္ၿပီး ခ်ီတက္ၾကတာ အလြန္တက္ၾကြဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ရပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဓိပတိလမ္းမထိပ္ ေက်ာင္းသားထုႀကီးရဲ႔ ေရွ႔ဆံုုးမွာေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေက်ာင္းသားေတာ္လွန္ေရးတိုင္းမွာ အသံုးျပဳခဲ့ၾကေသာ ခြပ္ေဒါင္းအလံႀကီးကို စတင္ တင္လႊင့္ ခဲ့ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ား ခ်ီတက္ရာ ျပည္လမ္းေတာက္ေလွ်ာက္တြင္အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ေက်ာင္း၀တ္စံုမ်ားနဲ႔ ၀င္ေရာက္ပူးေပါင္း ပါ၀င္လက္တြဲလာၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားအုပ္ႀကီးလည္း တျဖည္းျဖည္းအင္အားႀကီးမားလာခဲ့ၿပီးအစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားကိုညီညြတ္စြာ သံၿပိဳင္ေၾကြးေၾကာ္လာၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားအုပ္ႀကီး ျပည္လမ္းမအတိုင္း ဆက္လက္ခ်ီတက္လာရာ အင္းလ်ားလမ္းနဲ႔ ျပည္လမ္းေထာင့္တံတားျဖဴကန္ေဘာင္ကို ေက်ာ္လိုက္တာနဲ႔ ရုတ္တရက္ ေက်ာင္းသားထုႀကီး ရပ္တန္႔သြားခဲ့တယ္။ တံတားျဖဴကန္ေဘာင္ အေက်ာ္မွာ သံဆူးႀကိဳးေခြမ်ားနဲ႔ ပိတ္ဆို႔ ကာရံထား တာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ စစ္သားေျမာက္မ်ားစြာက ေက်ာင္းသားအုပ္ဆီကို ေသနတ္မ်ားနဲ႔ ခ်ိန္ထားၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ အသင့္အေနအထားနဲ႔ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ဘရင္းကယ္ရီယာမ်ားကလည္းစစ္သားမ်ားေနာက္ကေန ေက်ာင္းသားေတြဆီကို မ်က္ႏွာမူၿပီး ခ်ိန္ရြယ္ထားတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုး အမ်ိဳးသားသီခ်င္းနဲ႔ တပ္မေတာ္သီခ်င္းကို သံၿပိဳင္ သီဆို ဟစ္ေၾကြးလိုက္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာပဲ ေက်ာင္းသားအုပ္ရဲ႔ ေနာက္ဖက္ကေန ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ လံုထိန္းမ်ားက ေသနတ္မ်ား ဒိုင္းမ်ား တုတ္မ်ားနဲ႔ ပိတ္ဆို႔ ၀ိုင္းရံလိုက္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ား အသက္ရႈရပ္မတတ္ ရုတ္တရက္ ၾကက္ေသေသသြားၾကတယ္။ ပိတ္မိေနၾကၿပီ။ အေရွ႔မွာ စစ္တပ္၊ အေနာက္မွာ လံုထိန္းတပ္၊ ညာဘက္မွာ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္၊ ဘယ္ဘက္မွာ ကာရံထားေသာ ၿခံစည္းရိုးမ်ား နဲ႔ ေလးဘက္ေလးတန္ ပိတ္မိေနၾကကာ သတ္ကြင္းထဲ သို႔ အလိုလို ေရာက္သြားရတယ္။ ထုိအခ်ိန္မွာပဲ အမိန္႔ေပးသံ ထြက္ေပၚလာၿပီး လံုထိန္းမ်ားက ေက်ာင္းသားအုပ္ထဲသို႔ နံပါတ္တုတ္မ်ား နဲ႔ ၀င္ရိုက္ၾကေတာ့တယ္။ နံပါတ္တုတ္မ်ား နဲ႔ ရိုက္သံက ေက်ာင္းသားမ်ား ေအာ္ဟစ္ေျပးလႊားၾကသံနဲ႔ အတူ အတိုင္းသား ၾကားေနရတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ား ေျခဦးတည့္ရာကို ထြက္ေျပးၾကတယ္။ ကန္ေဘာင္ေပၚတက္ေျပးၾကတယ္။ အခ်ိဳ႔လည္း အင္းလ်ားကန္ထဲ ခုန္ဆင္းၾကၿပီး လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကို ရွာၾကတယ္။ လံုထိန္းမ်ားက မေျပးႏိုင္ေသာ ေက်ာင္းသူမ်ားကို ပိုမဲၿပီး ရိုက္ၾကတယ္။ ျပည္လမ္းမေပၚမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ အတုန္းအရံုး လဲက်ကုန္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႔ကလည္း နီးစပ္ရာ အိမ္ၿခံတံခါးမ်ားကို ေက်ာ္၀င္ၿပီး ေျပးပုန္းၾကတယ္။ ကန္ေဘာင္ေပၚ တက္ေျပးၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြေနာက္ကို လိုက္ရိုက္ၿပီး မေျပးႏိုင္သူ ဖမ္းမိသူ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကို အင္းလ်ားကန္ထဲ ေမာင္းသြင္းၿပီး ေခါင္းကို ေရႏွစ္သတ္ၾကတယ္။ အင္းလ်ားကန္ ေရျပင္လည္း ေသြးခ်င္းခ်င္းနီလို႔ တံတားျဖဴ ကန္ေဘာင္လည္း ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူဆို ့ရဲ ့ေသြးေတြနဲ ့ တံတားနီအျဖစ္ ေရာက္ခဲ့ရတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္အသင့္ေစာင့္ေနေသာလံုထိန္းကားမ်ားက ေမာင္း၀င္လာကာ လမ္းမတေလွ်ာက္လဲက်ေနသူ၊ဒဏ္ရာရသူနဲ႔ ေသဆံုးသူမ်ားကို ကားေပၚပစ္တင္လိုက္ၾကတယ္။ဖမ္းဆီးမိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း ကားေပၚဆြဲတင္သြားၾကတယ္။ ကားေတြ ေမာင္းထြက္သြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ မီးသတ္ကားေတြ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေစာင့္ဆိုင္းရာက ၀င္ေရာက္လာၾကၿပီး မီးသတ္ပိုက္မ်ားနဲ႔ ျပည္လမ္းတေလွ်ာက္ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ နဲ႔ တံတားျဖဴ ကို ေဆးေၾကာသုတ္သင္ လိုက္ၾကျပန္တယ္။ ထိုသို႔ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ရိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ရန္မွာ ႀကိဳတင္စီစဥ္ အကြက္ခ်ထားၿပီး ျမန္မာ့အသံ အေဆာက္အဦးအတြင္းမွ အမိန္႔ေပး ညႊန္ၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိသို႔ အမိန္႔ေပး ညႊန္ၾကားခဲ့သူမွာ မဆလ အစိုးရ အရွင္သခင္ ဦးေန၀င္း၏ ညာလက္ရံုး ဦးစိန္လြင္ ( စိန္လြင္ ၆ တန္း တစ္ေဇာက္ကန္း ဟု အမည္တြင္ခဲ့သူ) ျဖစ္တယ္။ တံတားျဖဴ လူသတ္ပြဲႀကီး ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး မတ္လ (၁၆) ရက္ေန႔ ည (၁၂) နာရီ ခန္႔မွာ အနီေရာင္ ပစ္ကပ္ကား တစ္စီး အင္းလ်ားကန္ေဘာင္မွာ ရပ္္လိုက္ပါတယ္။ ကားေပၚတြင္ ပါလာေသာ လံုထိန္းမ်ာ:က မိန္းကေလး (၃) ေယာက္ကို ကားေပၚမွ ဒရြတ္တိုက္ ဆြဲခ်ၿပီး ကန္ေဘာင္ေပၚမွာ ပစ္ထားခဲ့တယ္လို႔ မ်က္ျမင္ သက္ေသမ်ားက ေျပာပါတယ္။ မိန္းကေလး (၃) ေယာက္မွာ ေအာက္ပိုင္း တစ္ခုလံုး ေသြးမ်ားႏွင့္ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ျဖစ္ေနရတယ္။ အသက္ေတာ့ ရွိေနေသးတယ္။ သတိရ တစ္ခ်က္ မရတစ္ခ်က္ ျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းကေလး (၃) ေယာက္ကို ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႔က အနီးဆံုး လဘက္ရည္ဆိုင္ထဲ တိတ္တဆိတ္ သယ္လာခဲ့တယ္။ မနက္မိုးလင္းတဲ့အထိ ေစာင့္ၿပီး မနက္ (၅) နာရီ ေလာက္မွာ ေဆးရံုႀကီးကို ပို႔ခဲ့ရတယ္။ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးမွာလည္း အျခားေသာ မတရားျပဳက်င့္ခံရတဲ့ မိန္းကေလးမ်ား ေရာက္လာခဲ့တယ္လို႔ သူနာျပဳဆရာမ တစ္ေယာက္က ေျပာျပပါတယ္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မွာ အုပ္စုလိုက္ လူမဆန္စြာ မတရားျပဳက်င့္ခံရတဲ့အတြက္ သားအိမ္ကြဲၿပီး ေဆးရံုအေရာက္မွာ ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လ (၁၇) ရက္ေန႔ တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ) မွာ ေက်ာင္းသားမ်ား ေထာင္နဲ႔ ခ်ီၿပီး ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမေရွ႔မွာ စုေ၀းခဲ့ၾကၿပီး၊ လြတ္လပ္ေသာ ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ဖြဲ႔စည္းလိုက္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ အပန္းေျဖရိပ္သာအနီးမွာရွိတဲ့စင္ျမင့္ေပၚမွာ ေဟာေျပာပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းသားျဖစ္ေသာ ကိုမင္းေဇယ်ာ (ယခု ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္)၊ ကိုေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ ႏွင့္ မယုယုေမာ္တို႔က ေဟာေျပာခဲ့ၾကတယ္။ ကိုဖုန္းေမာ္၏ စ်ာပနကို ၾကံေတာသုႆာန္တြင္ မီးသၿဂႋဳဟ္မွာျဖစ္လို႔ ေက်ာင္းသား ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာက ၾကံေတာသုႆာန္မွာ အၾကာႀကီး ေစာင့္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မြန္းလြဲ (၁) နာရီခန္႔မွာ ကိုဖုန္းေမာ္အေလာင္းကို တာေမြသခ်ႋဳင္းမွာ မဆလအာဏာပိုင္ေတြကတိတ္တဆိတ္သၿဂႋဳဟ္လိုက္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ား အႀကီးအက်ယ္ ေပါက္ကြဲခဲ့ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္း၀င္းတြင္းကို ျပန္လာေသာအခါ ေက်ာင္း၀င္းတစ္ခုလံုးကို လံုထိန္းမ်ား ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ဘရင္းကယ္ရီယာမ်ား နဲ႔ ၀ိုင္းရံပိတ္ဆို႔ထားတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဒုပါေမာကၡခ်ဳပ္ဦးဘသန္းဟက္ကမိန္႔ခြန္းေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ေက်ာင္း၀င္းျပင္ကို မထြက္ပါက လံုၿခံဳပါတယ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္း၀င္းကို ၀ိုင္းထားတဲ့ စစ္သားေတြ လံုထိန္းေတြက ေန႔လည္ (၂) နာရီေလာက္မွာ ေက်ာင္း၀င္းထဲ ေသနတ္မ်ား နံပါတ္တုတ္မ်ားနဲ႔ ေက်ာင္း၀င္းကို ၀င္စီးလိုက္ၾကတယ္။ မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြကို ေက်ာင္းသားအုပ္ထဲ ပစ္သြင္းၾကတယ္။ အခ်ဳပ္ကားေတြလည္း ေက်ာင္း၀င္းထဲ၀င္လာၿပီး ေက်ာင္းသားေတြကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားၾကတယ္။ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြထိပါ ၀င္လာၿပီး ေက်ာင္းသားေတြကို ထြက္ခိုင္းကာ အခ်ဳပ္ကားေပၚ တင္သြားၾကတယ္။ အခ်ဳပ္ကားထဲကို ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား အဆမတန္ တင္ေဆာင္လာတဲ့အတြက္ ကားထဲမွာ မြန္းက်ပ္ၿပီး ေသဆံုးခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာရ ေက်ာင္းသားေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဖမ္းဆီေခၚလာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို အင္းစိန္ေထာင္ထဲ ပို႔လိုက္ၾကတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လ (၁၈) ရက္ေန႔မွာ အသစ္ဖြဲ႔စည္းလိုက္တဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢက ကိုဖုန္းေမာ္ အေရးအခင္းႏွင့္ တံတားျဖဴအေရးအခင္းအျပင္ ဆက္စပ္ေနေသာ ျပသနာမ်ားကို ျဖစ္ရပ္မွန္အတိုင္း ေၾကညာေပးရန္ မ.ဆ.လ အစိုးရကို ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။ အစိုးရက အထူးစံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္သို႔ တစ္လအတြင္း အစီရင္ခံစာ တင္ျပရန္ တာ၀န္ လႊဲေျပာင္းေပးလိုက္တယ္။ (ဒီ မဆလအာဏာရွင္ရဲ ့ အထူးစုံစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ဟာ လိမ္ညာေသာခ်က္အလက္မ်ားနဲ ့ အစီရင္ခံစာထုတ္ျပန္ခဲ့တယ္)။ အဲဒီေနာက္ တကၠသိုလ္ေပါင္းစံု ေက်ာင္းသားမ်ားက ၿမိဳ႔ထဲသို႔ ၀င္ေရာက္ဆႏၵျပရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားက အုပ္စုလိုက္ အစုငယ္ေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ ဆူးေလဘုရားမွာ မြန္းတည့္ (၁၂) နာရီမွာ စုစည္းခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ား ေၾကြးေၾကာ္ကာ ဆူးေလဘုရားကို ပတ္ၿပီး စီတန္းလွည့္လည္ ဆႏၵျပၾကတယ္။ နာရီအနည္းငယ္ အတြင္း ျပည္သူေတြပါ ပူးေပါင္းပါ၀င္လာၿပီး ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ ဆႏၵျပလူအုပ္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြဦးေဆာင္တဲ့လွဳပ္ရွားမွဳႀကီးဟာ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ရွစ္ေလးလုံးလူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီးဆီကိုအရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာနဲ ့ အာဏာရွင္ေတြရဲ ့ ရက္စက္ႀကမ္းႀကဳတ္မွဳေတြကို ႀကံ ့ႀကံ ့ခံရင္း မဆလတစ္ပါတီစနစ္ကို ပ်က္သုံးေစျပီး အာဏာရွင္ ေန၀င္း ျပဳတ္က်တဲ့အထိ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ၁၉၈၈ခုႏွစ္၊မတ္လကာလအတြင္းမွာ ေပးဆပ္ရင္းႏွီးဆုံးရွဳံးခဲ့ႀကရတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲဘ၀ေတြနဲ ့စိတ္ဓါတ္ေတြကို ေလးစားဂုဏ္ျပဳႀကရဖို ့ကြ်န္ေတာ္တို ့အားလုံးရဲ ့တာ၀န္ျဖစ္သလို၊မျပီးဆုံးေသးတဲ့အာဏာရွင္ဆန္ ့က်င္ေတာ္လွန္ေရးကိုလည္း ေနာင္ေတာ္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားရဲ ့ ၀ိညာဥ္ေတြနဲ့အတူ ဆက္လက္ဆင္ႏြဲရင္း အမိျမန္မာျပည္ေပၚမွာ အာဏာရွင္စနစ္ခ်ဴပ္ျငိမ္းေပ်ာက္ကြယ္ေစဖို ့ စြမ္းစြမ္းတမာန္ ေဆာင္ရြက္ႀကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ by niknayman blog- Sat/March/2009 At 4:49am photo: တံတားနီေန႔ (သို႔) တံတားျဖဴ အေရးအခင္း – မတ္လ (၁၆) ရက္