အျဖဴေရာင္ျမစ္တစင္း၏ စီးဆင္းမႈ

ညီေလးေရ .. အသက္အရြယ္နဲ႔မမွ်ေအာင္ အာဏာရွင္ ပါးကြက္သားေတြရဲ့ ရက္စက္မႈ ေတြကို ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ အံတုရင္း လူ႔ဘ၀ကို ေက်ာခိုင္းသြားရတဲ့ ညီေလးေရ.. ။ ဘဝအေမာေတြကို ျဖတ္သန္းရတာ ခါးသီးလြန္းလာလို႔ အၿပီးအပိုင္ အနားယူ သြားတာလား ညီေလး.. အကိုေတာ့ ‘ေတာက္’တခ်က္ ခပ္ျပင္းျပင္းေခါက္မိတယ္။ ဒါ ကံၾကမၼာမဟုတ္ဘူး။ ဒါ တရားနဲ႔ ေျဖရမယ့္ ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ ဒါ ေမ့ပစ္ရမယ့္ ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ ဒါ သင္ပုန္းေခ်ရမယ့္ ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ ဒါ … မဟုတ္ဘူး။ ဒါ လူသတ္မႈ။ စနစ္တက် စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ လူသတ္မႈ။ ရက္ရက္စက္စက္ ေသြးေအးေအးနဲ႔ သတ္တဲ့ လူသတ္မႈ။ တရားခံေတြကို လက္ပူးလက္ၾကပ္မိရက္နဲ႔ ဖမ္းဆီးအေရးယူခြင့္ မရႏိုင္ေသးတာကိုေတာ့ အကို႔တို႔ကို ခြင့္လႊတ္ပါ ညီေလး။ ညီေလးလို အေပါင္းအသင္းအေပၚ သံေယာဇဥ္ႀကီးတဲ့၊ ကူညီခ်င္စိတ္ အျပည့္ရွိတဲ့၊ သေဘာထား ႏူးည့ံေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့၊ လူေတြ အေပၚမွာ စာနာနားလည္တတ္တဲ့ ညီေလးလိုလူ တေယာက္ ဆံုး႐ႈံးလိုက္ရတာကိုေတာ့ ေၾကကြဲလို႔ မဆံုးပါဘူး၊ အကို စဥ္းစားေနမိတယ္။ ညီေလးလို ေက်ာင္းသားေလးတေယာက္ကို စစ္အုပ္စုက ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေၾကာက္ေနၾကတာလဲ၊ အေျဖက ဒူးမေထာက္ အည့ံမခံဘူးဆိုတဲ့ ညီေလးရဲ့ ရဲရင့္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ေၾကာက္ေနတာပဲ။ အခ်ိဳ႔လူေတြကို က်မၼာေရးအေျခအေနသိပ္ဆိုးလာၿပီဆိုရင္ ေလွ်႔ာေပါ့သက္သာ (Medical Parole) နဲ႔ လႊတ္တတ္ၾကပါတယ္၊ ဒါဟာလည္း တရားခံျဖစ္မွာ လက္ညိဳးထိုးခံရမွာမို႔ပါ။ ညီေလးကိုက်ေတာ့ ဘာေၾကာင့္မလြတ္ရတာလဲ၊ ငွက္ဖ်ားဒဏ္ အႀကီးအက်ယ္ခံရတဲ့အတြက္ အာရံုေၾကာေတြ တုန္႔ဆိုင္းခဲ့ရတာ၊ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းခ်ိနဲ႔ၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ဘဲ ဘီးတပ္ခံုနဲ႔ ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ရတာ။ ဒီထက္ ဘယ္ေလာက္ထပ္ၿပီး ဆိုးေပးရဦးမွာလဲ။ စစ္အုပ္စုကေတာ့ အခုလို ေသဆံုးရတဲ့အထိ ဆိုးျပဖို႔ လိုတယ္လို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္ဆိုတာ အခုေတာ့ တကမၻာလံုးက သိသြားေစပါၿပီ။ (၂) ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လကုန္ေလာက္မွာ အကိုေခတၱခိုေအာင္းေနတဲ့ ေနရာကို ညီေလးတုိ႔ ၃ ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေန႔တိုင္းလိုလို ေရခပ္၊ ထင္းခြဲေနတာကို ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ ထမင္းဟင္း ခ်က္တဲ့ေနရာမွာလည္း ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနတာကို အမွတ္ရေနမိတယ္။ ညဖက္ သူမ်ားေတြ စကားေကာင္းေနခ်ိန္မွာ အခန္းထဲ ျခင္ေထာင္ခ်ၿပီး တရားထိုင္ေနတာေတြဟာ မေမ့ႏိုင္စရာေတြပါ။ ဒီလိုနဲ႔ တိမ္းေရွာင္ေနရာက ဆက္လက္ထြက္ခြာဖို႔ ဖန္တီးလာပါတယ္။ ျဗဳန္းစားႀကီး ထြက္ခြာရမယ္ ဆိုေတာ့ ကမန္းကတန္း စီစဥ္ရတယ္။ ေတာလမ္းခရီးေလွ်ာက္ရမွာတဲ့။ ဆန္က်ိဳး၊ မိုးကာ၊ ဆား၊ အခ်ိဳမုန္႔နဲ႔ လမ္းမွာစားဖို႔ ေပါ့ပါးတဲ့ စားစရာေတြကို စီစဥ္တဲ့အခါမွာ ေခြၽးတလံုးလံုနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ ညီေလးရဲ့ပံုရိပ္ဟာ မ်က္လံုးအိမ္ထဲ ထင္က်န္ေနဆဲပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာတဲ့ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ခရီး အတူေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ၿမိဳ႔ေပၚမွာႀကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ တုိ႔တေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္အလီလီ လွည့္ျပန္ဖို႔ စိတ္ကူးဝင္ခဲ့ၾကတယ္။ ေတာေတြကိုျဖတ္၊ ေတာင္ေတြကိုတက္၊ လွ်ိဳေတြထဲဆင္း၊ ကိုင္းေတာထဲတိုး၊ ေခ်ာင္းေတြကိုေက်ာ္၊ မိုးရြာထဲ အမိုးအကာ ကင္းမဲ့စြာ အိပ္ခဲ့တာကိုလည္း ျပန္သတိရမိပါရဲ့၊ ၃ ရက္ေလာက္ ျဖတ္သန္း လာခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ အေဖာ္တေယာက္ ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္လာလို႔ ဓာတ္ဆားေရ အဆက္မျပတ္တိုက္ခဲ့တာလည္း ညီေလးပါပဲ။ ေနာက္ထပ္တေယာက္ အင္အားခ်ိနဲ႔လာတဲ့အခါ သူ႔ရဲ့ အဝတ္ထုတ္နဲ႔ ဆန္က်ိဳးကို ညီေလးကူသယ္ေပးခဲ့တယ္္။ တေယာက္ စာေတာင္ မနည္းႀကိဳးစားၿပီး ေလွ်ာက္ရတဲ့ခရီးမွာ တခ်က္မမဲ့ဘဲ ႏွစ္ေယာက္စာဝန္ကို ထမ္းခဲ့တာ ျမင္ေယာင္တိုင္း ညီေလးရဲ့ ေစတနာနဲ႔ ကူညီတတ္တဲ့စိတ္ကို ေလးစားစြာအသိအမွတ္ျပဳရပါတယ္။ ငါးရက္ခြဲ ေျခလွ်င္ခရီးႏွင္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ အကိုတို႔ခ်စ္တဲ့ ျမန္မာျပည္ကို ေက်ာခိုင္းတဲ့အခ်ိန္ “ငါျပန္လာခဲ့မယ္ ျမန္မာျပည္ေရ”လို႔ ညီေလးေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ေသးတယ္ေနာ္။ (၃) ခ်င္းမိုင္မွာ အတူေနစဥ္ကာေတြမွာ အျပင္ကို ထြက္မလည္တတ္တဲ့အက်င့္၊ အက်ီစားသန္၊ အရီသန္ၾကတဲ့ အတူေနသူေတြၾကားမွာ စကားနည္းနည္း၊ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ခပ္လွ်ိဳလွ်ိဳသာ ေနထိုင္တတ္တဲ့ အက်င့္ကလည္း တမ်ိဳးထူးျခားေစခဲ့တယ္။ အိမ္မွာမေတြ႔လို႔ ညီေလးတေယာက္ အျပင္သြားတယ္ဆိုရင္ ဝပ္အုန္ေမာင္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ တရားသြားထိုင္တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ေျဖစရာမလိုဘဲ သိေနၾကတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ၿပီး ေျခာက္လ ခုႏွစ္လအၾကာ ျပည္တြင္းျပန္ဝင္ခ်င္တယ္ဆိုတာကို အကိုတို႔ကို တိုင္ပင္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားထုအတြက္၊ တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းသားထု၊ ျပည္သူလူထုနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ေနရမယ္။ ပိုမိုထိေရာက္မယ္ဆိုတဲ့ ညီေလးအေတြးအေခၚကိုလည္း လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ညီေလးလို အကိုတို႔ မစြန္႔စားႏိုင္ခဲ့တာကိုေတာ့ တမလြန္ဘဝကေနပဲ နားလည္ေပးပါကြာ။ သေဘာထားႏူးည့ံသူျဖစ္ေပမယ့္ ဆံုးျဖတ္တဲ့အတိုင္း တကယ္စြန္႔စားၿပီး ျပည္တြင္းျပန္ဝင္သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္မွာ ကံေကာင္းပါေစလို႔ပဲ ၿပိဳေတာ့မယ့္ မ်က္ရည္ကို သိမ္းသစ္ရင္း ပုခံုးတခ်က္ပုတ္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္မိတယ္။ (၄) ညီေလး အတြင္းျပန္ေရာက္ၿပီး ဆက္တိုက္ဆိုသလို ညီေလးရဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ ၾကားေနရတယ္။ မၾကာခင္ ၁၉၉၈ ခု စက္တင္ဘာလမွာ ေက်ာင္းသားထုရဲ့ လႈပ္ရွားမႈတခု ႀကီးက်ယ္စြာ ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားထုက ကေန႔ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို သည္းမခံႏိုင္တဲ့အဆံုး လမ္းမေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးေၾကြးေၾကာ္သံေတြ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ လမ္းမေပၚဖိတ္စင္လာခဲ့တယ္။ ဒီလႈပ္ရွားမႈမွာ ညီေလးတေယာက္ ဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑မွာ ပါခဲ့တယ္ဆိုတာကို သိခဲ့ရတယ္။ ညီေလးကို ခ်င္းမိုင္မွာေတြ႔ဘူးခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသူတဦးက လွည္းတန္းလမ္းဆံု ဆႏၵျပေနတဲ့ ေက်ာင္းသားထုရဲ့ ေရွ႔မွာ ညီေလးကို ေတြ႔ခဲ့တယ္လို႔ အကိုတို႔ကို လာေျပာျပတယ္။ မေရွးမေႏွာင္း ညီေလးတေယာက္ အာဏာရူးေတြရဲ့ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံခဲ့ရတယ္ဆိုတာ စိတ္မသက္သာစြာပဲ ၾကားလိုက္ရတယ္။ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ျပင္းထန္စြာႏွိပ္စက္ခံရၿပီးေနာက္ ရိုက္ထားတဲ့ ညီေလးရဲ့ ခပ္ေထ့ေထ့ ၿပဳံးေနတဲ့ပံုကို ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ညီေလးရဲ့ ခံႏိုင္ရည္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကို အားက်မိတာအမွန္ပါ။ “ညီေလးေရ ေတာင့္ထား၊ လူကို ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္ကိုေတာ့ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားလို႔ မရပါဘူး” လို႔ စိတ္ထဲေရရြတ္ေနမိခဲ့တယ္။ (၅) ၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း အေျခခံေက်ာင္းသားဘဝမွာကတည္းက စစ္အာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ တက္ၾကြစြာ လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ ညီေလးဟာ ေနာက္ပိုင္း အေျခခံေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢမွာ တြဲဘက္အတြင္းေရးမႈးျဖစ္လာတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ မႏၱေလးေက်ာင္းသားထုညီလာခံ တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီးအျပန္ ၉ လ ေလာက္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ့ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ၿပီး ႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္းမႈကို ခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမွာ အဆက္မျပတ္စတမ္း လႈပ္ရွားတာကို ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ အခုတႀကိမ္အဖမ္းခံရခ်ိန္မွာ စစ္အာဏာရူးေတြရဲ့ အာဃာတ ႀကီးလြန္းလိုက္တာလို႔ ေျပာရေတာ့မွာေပါ့။ ၾကည့္.. အသက္ ၂၆ ႏွစ္အရြယ္သာရွိေသးတဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပခဲ့လို႔၊ ေက်ာင္းသားအေရးကိစၥေတြကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား လုပ္ခဲ့လို႔ ေထာင္ဒဏ္ ၅၂ ႏွစ္ ဆိုတဲ့ ဆုလာဒ္ ေပးသနားလိုက္သတဲ့။ သာမန္ေက်ာင္းသားငယ္တေယာက္ သာဆိုရင္ တရားသူႀကီးရဲ့ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္လိုက္တဲ့ အသံဆံုးတယ္ဆိုရင္ကိုပဲ အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ျဖစ္ေလာက္ပါတယ္။ အဲဒီတရားရံုးျမင္ကြင္းကို အကိုမျမင္ရေပမယ့္ အကိုယံုပါတယ္ညီေလး၊ အရုပ္ႀကိဳးျပတ္ျဖစ္ဖို႔ေနေနသာသာ ညီေလးဟာ မ်က္ႏွာေတာင္ ပ်က္မယ့္လူမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါ.. အကိုက ညီေလးကို ပိုတြက္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ညီေလးရဲ့ ေထာင္တြင္း ျဖတ္သန္းမႈေတြက တကယ္ပဲ သက္ေသျပခဲ့ပါၿပီ။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအလိုက် ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတေယာက္ရဲ့ ရပိုင္ခြင့္ေတြအားလံုး ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက ဖိႏွိပ္ကန္႔သတ္ လာတဲ့အခါ ညီေလး လံုးလံုးငံု႔မခံခဲ့ဘူးေလ။ အက်ဥ္းသားအခြင့္အေရးတိုက္ပြဲေတြ၊ အျပင္ႏိုင္ငံေရးရဲ့ လိုအပ္ခ်က္တိုက္ပြဲေတြကို တပြဲၿပီး တပြဲတိုက္ရင္း ေထာင္ေတြအေျပာင္းခံရ၊ ေထာင္ထဲမွာ ေထာင္ျပန္အခ်ခံရနဲ႔ ၅၂ ႏွစ္က အႏွစ္ ၆ဝ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အကို စိတ္ထဲက ေရရြတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားလို႔မရဘူးဆိုတာကို ေခ်ဖ်က္လိုက္သလိုပါပဲ၊ ဒါဟာ စိတ္ဓာတ္ကို ရိုက္ခ်ိဳးပစ္လိုက္တဲ့ လုပ္ရပ္ပါပဲ။ လူတေယာက္ကို စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ အျမင့္ဆံုး ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္တာပဲမဟုတ္လား။ဒါတင္မေက်နပ္ႏိုင္ေသးဘဲ မိသားစုနဲ႔ေဝးလံေခါင္သီလြန္းတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ အစြန္အဖ်ားေနရာေတြကို ေရႊ႔ေျပာင္းခဲ့တယ္။ အင္းစိန္၊ မႏၱေလး၊ ကေလး၊ ခႏၱီး၊ မႏၱေလး၊ ကေလး၊ မႏၱေလး စတဲ့ေထာင္အသီးသီးကို တႏွစ္တႀကိမ္ေလာက္ ေျပာင္းေရႊ႔ေနေတာ့ ညီေလး ဘယ္လိုခံစားခဲ့ရတယ္ဆိုတာ အကို နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒင္းတို႔ကေတာ့ ေက်နပ္ေနမွာေပါ့၊ ဒီလို႔ ေရႊ႔ေျပာင္းရင္းနဲ႔ ငွက္ဖ်ားေရာဂါရလာတဲ့အျပင္ က်န္တဲ့ေရာဂါေတြလည္း အလုအယက္ဝင္လာၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ့ အေျခအထိ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ဖို႔ေတာင္ လက္တြန္းလွည္းနဲ႔ ထြက္ေတြ႔ရတယ္။ ညီေလးတို႔မိသားစုကလည္း အျပင္ေဆးရံုမွာ ကုသခြင့္ရဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သေကာင့္သားမ်ားက အစီအစဥ္ရွိရွိ အႀကိမ္တိုင္းမွာ ျငင္းပယ္ခဲ့တယ္။ အၾကင္နာတရားကင္းမဲ့လိုက္ၾကပံုမ်ား။ (၆) အကိုတို႔လည္း ညီေလးအတြက္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားျဖစ္ေစမယ့္ လႈပ္ရွားမႈေတြ စဥ္ဆက္မျပတ္ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ထိုနည္းတူစြာပဲ ႏိုင္ငံတကာမွာရွိတဲ့ ညီေလးရဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြ၊ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားမႈေတြ အနစ္နာခံမႈေတြ စာနာနားလည္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း ညီေလးလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အားတက္သေရာ ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာလူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ တကၠသိုလ္ေကာလိပ္မ်ားလည္း ပါတာေပါ့။ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံမွာ လက္မွတ္ေရးထိုးေတာင္းဆိုတာေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ အဂၤလန္ႏိုင္ငံက တကၠသိုလ္တခုကလည္း သူတို႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ့ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဒုတိယဥကၠ႒အျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳခဲ့ၿပီး ညီေလးရဲ့ဓာတ္ပံုကို သူတို႔ရဲ့ တကၠသိုလ္မွာ အထင္အရွား ခ်ိတ္ဆြဲထားတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္ေလာက္က ၾသစေတးလွ် ႏိုင္ငံက ျမန္မာေရးရာစိတ္ဝင္စားသူေတြက ညီေလး လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အားေကာင္းတဲ့ လႈပ္ရွားမႈတခု လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေတြကို ညီေလးသိခ်င္မွ သိမွာပါ။ (၇) ညီေလးဟာ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အနားယူသြားတာမွ မဟုတ္တာ။ ညီေလးရဲ့ ဘဝတေလွ်ာက္လံုးမွာ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္တုန္းကမွ တစကၠန္႔မွ အနားမယူခဲ့သလို အခုလည္း ညီေလးအနားယူသြားတာမဟုတ္ဘူး၊ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ဒူးမေထာက္စတမ္း တိုက္ပြဲဝင္သြားတာပဲ၊ တကယ္ဆိုရင္ ညီေလးခ်စ္တဲ့ အမိျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီမရမခ်င္း ညီေလးရဲ့ ေတာ္လွန္ေရးဝိညဉ္ဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြနဲ႔အတူ တသားတည္း တထပ္တည္း ဆက္လက္ရွင္သန္ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ ဝင္ေနမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ ညီေလးေရ.. ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ မႏၱေလးအက်ဥ္းေထာင္အတြင္း က်ဆံုးသြားေသာ ညီေလး သက္ဝင္းေအာင္ အတြက္ အမွတ္တရ …