ေကအိုင္အို ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ဦးလာနန္း အင္တာဗ်ဴး-ခြန္ဒီးယမ္းfacebook

ေကအိုင္အို ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ဦးလာနန္း အင္တာဗ်ဴး (ဩဂုတ္ ၂၈ ရက္, လိုင္ဇာ)(စိုးဝင္းၿငိမ္း) ေမး- စစ္ပြဲကို ရပ္ဖို႔အတြက္ ဘယ္လို နည္းလမ္းေတြ သံုးၿပီး ဝိုင္းဝန္းေဆာင္ရြက္ သင့္သလဲ။ ဘယ္လို ေဆာင္ ရြက္ဖို႔ လိုသလဲ။ အဲဒါေလး ေျဖေပးႏိုင္မလား။ ေျဖ- လူထုေတြအားလံုး ႏိုင္ငံသားေတြ အားလံုး စစ္ပြဲကို အျမန္ဆံုး ရပ္ခ်င္တာပဲ။ အားလံုးက အဲလိုဆႏၵပဲ ရွိၾကတယ္။ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြကလည္း ဒီစစ္ပြဲကို တိုက္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႔ လက္နက္စြဲကိုင္ရတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ဒါကို ကြ်န္ေတာ္တို႔က ေသနတ္ကိုင္တာ ဝါသနာပါလို႕ စြဲလမ္းေနလို႕ ဆိုတာမ်ိဳး စြတ္ဆြဲေျပာဆိုေနၾကတာေတြ ရွိတယ္။ တစ္ဖက္မွာ အစိုးရရဲ႕ ဒီတံု႔ျပန္မႈ အေရးအႀကီးဆံုးပဲလို႔ ကြ်န္ေတာ္ ထင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္း ဆိုေတာ့ ဒီျပႆနာ ေျဖရွင္းတဲ့ေနရာမွာ အရင္တုန္း ကေတာ္လွန္ေရး အစိုးရ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီေခတ္တုန္းထဲကလဲ အဲလိုပဲ လုပ္ခဲ့ၾကတာပဲ။ ျပႆနာကို ညႇိႏိႈင္း ေျဖရွင္းတဲ့ ပံုစံမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေၾကာက္ရြံ႕ေအာင္ တစ္ခုခုနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးမွပဲ တည္ၿငိမ္မႈကို ရႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ဟာမ်ိဳး အစိုးရ အဆက္ဆက္က ေတြးတတ္ၾကတယ္။ အခု အစိုးရကလည္း ဒီပံုစံအတိုင္းပဲ သြားေနတုန္း ျဖစ္တယ္။ ျပႆနာကို ကိုင္တြယ္ပံု ကိုင္တြယ္နည္းက နဂိုအတိုင္းအေျပာင္းအလဲမရွိ ျဖစ္ေနတယ္။ အခုဒီစစ္ပြဲေတြ ရပ္ဖို႔ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ဒီလိုအေတြးအေခၚေတြကို ေျပာင္းျပန္ ေျပာင္းလဲပစ္ရမယ္။ လံုးဝကို ေျပာင္းလဲရမယ္။ အဲဒီလိုသာ မေျပာင္းလဲသေရြ႕ကေတာ့ စစ္ပြဲက တစ္ေနရာမွာ ၿငိမ္သြားေပမယ့္ တစ္ေနရာမွာေတာ့ ဆက္ျဖစ္ေနမွာပဲ။ အဲဒီၿငိမ္သြားတဲ့ ေနရာမွာလည္း တိုက္ပြဲက ပိုၿပီး ျပင္းထန္လာႏိုင္တဲ့ ေဒသေတြ ျဖစ္လာႏိုင္စရာေတြ အေၾကာင္းရွိတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၂ ရက္တုန္းက ဒုသမၼတ ဦးစိုင္းေမာက္ခမ္း ကေနၿပီး ေျပာသြားတဲ့ ေျပာဆိုမႈေတြကို ၾကည့္တဲ့အခါမွာလည္း ဒီပံုစံဟာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အေက်အလည္ ညႇိႏိႈင္းတဲ့ ပံုစံ မဟုတ္ဘူး။ ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုခု ရွိေနျပီးျဖစ္သလိုလို ေျပာလာတယ္။ သူတို႔ လိုခ်င္တဲ့ပံုစံမ်ိဳး ဆြဲေခၚသြားမွာ ဆိုတဲ့ဟာမ်ိဳး ေပါ့ေနာ္။ အဲလိုေျပာတဲ့ဟာကို ၾကည့္တဲ့အခါ ဒီပံုစံဟာ စစ္ပြဲမျဖစ္ခင္၂ဝဝ၈-၂ဝဝ၉ မွာ သူတို႔ေျပာဆိုေနတုန္းက ေျပာဆိုပံုနဲ႔ တစ္ေထရာတည္း ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီစစ္ပြဲေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားဖို႕ ဆိုတဲ့ဟာမွာ အဓိကေတာ့ အစိုးရဘယ္လို ေျဖရွင္းသလဲဆိုတဲ့ ေျဖရွင္းပံု နည္းလမ္းသာ အဓိကက်တယ္လို႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းေၾကာင္းကို ေရာက္ေအာင္ သြားမယ္ ဆိုတဲ့ ကိစၥမွာ တစ္ဖက္က ေနၿပီးေတာ့ ဆြဲတင္လို႔ မရဘူး။ အဲဒီလို ဖိအားေပးၿပီးေတာ့ စစ္ေရးနဲ႔ ဖိအားေပး ၿပီးမွပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းေၾကာင္းကို ေရာက္သြားေစရင္ အာမခံခ်က္ရွိတဲ့ လုပ္ငန္းေတြလို႔ ကြ်န္ေတာ္ မထင္ဘူး။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေျပလည္ေအာင္ ေဆြးေႏြးၿပီးမွပဲ ႏိုင္ငံေရး အေပးအယူ လုပ္ရင္းမွပဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တည္ၿငိမ္တဲ့ အဆင့္ေတြကို ေရာက္ရွိသြားမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ ထားတယ္။ သမၼတဦးစိုင္းေမာက္ ခမ္းေျပာတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းေၾကာင္း ကို ေရာက္ေအာင္ ေခၚသြားမယ္ ဆိုတဲ့ဟာမ်ိဳး၊ ေနာက္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ရေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ဟာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္က တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕ေတြကလည္း သူတို႔ရဲ႕ ေျပာဆိုခ်က္ေပၚမွာ သံသယေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚလာစရာ ရွိတယ္။ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ဖိအားေပးတဲ့ ပံုစံေတြ ေပၚလာတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ Border Guard Force နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ တုန္းကစၿပီး ေျပာဆိုတဲ့အတိုင္း အခု အရပ္သား အစိုးရရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး လမ္းစဥ္နဲ႔ တစ္ပံုစံတည္း ျဖစ္ေနတယ္။ အခုေတာ့ ေခါင္းစဥ္က "ၿငိမ္းခ်မ္းေရး"လို႔ တပ္ျပီး ေနာက္တစ္မ်ိဳး ေျပာင္းေျပာေနေပမယ့္ ေခါင္းစဥ္သာ ေျပာင္းသြားတာပါ။ အတြင္းမွာရွိတဲ့ လုပ္ေဆာင္ပံု အဆင့္ေတြကေတာ့ ပံုစံတစ္ေထရာတည္း ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီကိစၥဟာလည္း တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္း အားလံုးက အဲဒီ Border Guard Force ရဲ႕ လုပ္ငန္းစဥ္အဆင့္ေတြ အားလံုး သိရွိနားလည္ၿပီးသား (ျငင္းပယ္ျပီးသား) ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို သမၼတရဲ႕ လက္ရွိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ ၃ ဆင့္က အဲဒီပံုစံပဲ သြားေနတယ္ ဆိုေတာ့ စစ္ပြဲေတြက ၿပီးဆံုးႏိုင္စရာ အေၾကာင္း မရွိဘူး။ တခ်ိဳ႕ေနရာမွာ တိုက္ပြဲေတြက ေခတၲခဏ ၿငိမ္ေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေပၚလာႏိုင္စရာ အေၾကာင္းေတြ ရွိတယ္။ ေမး-အခု ျပည္တြင္းမွာေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ Civil Society ေလးေတြ၊ လႈပ္ရွားတဲ့ အဖြဲ႕ေလးေတြ ေပၚလာ တာေလးေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီ အဖြဲ႕ေလးေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေလးေတြ ေျပာျပေပးပါဦး။ ေျဖ- လႈပ္ရွားမႈေတြကေတာ့ အခု ေလာေလာဆယ္ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းမွာေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကေတာ့ ေပၚျပဴလာအျဖစ္ဆံုး ေဝါဟာရေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆို ခ်က္ေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး မ်ားလိမ့္မယ္လို႔ ထင္တယ္။ အလြယ္ဆံုး ေျပာမယ္ဆိုရင္ အစိုးရရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုတာကေတာ့ လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြနဲ႔ အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းေရး လုပ္ႏိုင္တဲ့ဟာကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ သူတို႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ေနၾကတယ္။ အခုလည္း ျပည္တြင္းမွာ ရွိတဲ့ ဒီ Border Guard Force ေျပာင္းသြားတဲ့အဖြဲ႕ ေတြ (ကရင္ခြဲထြက္ ဘိုမင္းခ်စ္သူ၊ ကခ်င္ခြဲထြက္ စခုန္တိန္႕ရမ္း စသည္တို႕ကို ဆိုလိုခ်င္ပံုရသည္) က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြနဲ႔ေျပာေနတာ ေတြ႕ေနရတယ္။ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ျပည္တြင္းမွာ တိုက္ပြဲစစ္ပြဲေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရးတစ္ခုပဲလား။ သူတို႔ ဘာကို ရည္ရြယ္ၿပီး လႈပ္ရွားၾကလဲ ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ နားမလည္ဘူး။ ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ခံယူခ်က္နဲ႕ကိုယ္ေပါ့။ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕လူမ်ိဳးတစ္စု ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီအဖြဲ႕အစည္းငယ္ ေတြက သူတို႔ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ကိုယ္စီေတာ့ ရွိလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ က်ေနာ္တို႕ တိုင္းရင္းသားေတြ ေျပာဆိုေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာကေတာ့ ဒီ တိုက္ပြဲေတြ ရပ္သြားတယ္ ဆို႐ံုေလာက္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မသတ္မွတ္ဘူး ေပါ့ဗ်ာ။ တိုင္းရင္းသားေတြ အားလံုးရဲ႕ လိုလားေတာင့္တတဲ့ ဟာေတြကလည္း အခုမွထြင္ၿပီး ေျပာဆိုတဲ့ဟာေတြ၊ ေတာင္းဆိုတာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အရင္တုန္းက ကတိကဝတ္ ျပဳခဲ့ၾကတဲ့အေပၚမွာ အေျခခံၿပီး အားလံုး ညီတူညီမွ် တန္းတူ အခြင့္အေရးေတြရဖို႕။ တန္းတူ အခြင့္အေရး ဆိုတဲ့ေနရာမွာလဲ အေသးစိတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ အခုအပိုင္း ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးခြင့္ ဆိုတဲ့ဟာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါေတြအားလံုး သက္ဆိုင္တာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းရင္းသားေတြ ဖြင့္ဆိုတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ လက္ရွိ အစိုးရရဲ႕အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ကြဲျပားေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတဲ့ေနရာမွာ တိုက္ပြဲျဖစ္ေနတဲ့ လက္နက္ကိုင္ အားလံုးေတြနဲ႕ တိုက္ပြဲေတြရပ္႐ံုေလာက္ လက္မွတ္ ေရးထိုးသြားေစခ်င္ တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲနဲ႔ တိုက္ပြဲမျဖစ္တဲ့ ျပည္တြင္းမွာေရာ ဘယ္လိုၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့ အပိုင္းကို အာ႐ံုစူးစိုက္ဖို႔ေတာ့ လိုတယ္။ အခု ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြ အားလံုးက တိုက္ပြဲေတြ အျမန္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းဖို႔ ဆိုတဲ့ဟာ တစ္ခုထဲ စဥ္းစားတယ္။ တိုက္ပြဲေတြက ရက္ရွည္ၾကာလာတယ္ အခ်ိန္ၾကာလာတယ္။ အဲလိုဟာမ်ိဳး ေတြေၾကာင့္ ဒုကၡသည္ေတြက အမ်ားႀကီး ဒုကၡ ခံစားရတာမ်ိဳး အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ကေလးငယ္ေတြရယ္ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြရယ္ ဒုကၡခံစားရတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အမ်ားဆံုး ဒီအပစ္အခတ္ ရပ္စဲၾကပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားမယ္ ဆိုတဲ့ဟာ အဲဒီပံုစံနဲ႔ပဲလုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းရင္းသား ေတြဘက္က ျပန္ၾကည့္ မယ္ဆိုရင္ နည္းနည္းေတာ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိေသးတယ္လို႔ ထင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြ အားလံုးကလည္း ဝိုင္းတြန္းေပးရမွာ ကေတာ့ ခုနက ကြ်န္ေတာ္ ေျပာတဲ့ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးမႈ၊ ေျပလည္မႈ ရေအာင္ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးမႈ ျဖစ္ေပၚဖို႔ တြန္းအား ေပးဖို႔ လိုမယ္လို႔ ထင္တယ္။ အဓိပၸာယ္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ဒီၿငိမ္းဖို႔ ေနရာမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ ေဝါဟာရ တစ္လံုးတည္းေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ အဲဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ ဒီလိုမ်ိဳး အခ်က္အလက္ေတြ ပါရမယ္ဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေပါ့။ ဒါေတြ အမ်ားႀကီးလိုမယ္လို႔ ထင္ ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၉၄ ခုႏွစ္ တုန္းကလည္း အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လုပ္တဲ့ကိစၥမွာလည္း ဒီနဝတစစ္ အစိုးရက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရၿပီလို႔ပဲ ေျပာခဲ့တယ္။ အမွန္တကယ္ ကေတာ့ အဲဒါၿငိမ္းခ်မ္းေရး မဟုတ္ဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မဟုတ္ခဲ့လို႕ပဲ ဒီတိုက္ပြဲ ျပန္ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕အဖြဲ႕ေတြ လက္နက္အားလုံး အပ္ၿပီး အလင္းဝင္သြားတာ မ်ိဳးက်ကို ထာဝရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရသြားတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ (လက္နက္ ကိုင္ထားတယ္ မကိုင္ထားဘူးဆိုတာဟာ ျငိမ္းခ်မ္းတယ္ မျငိမ္းခ်မ္းဘူးဆိုတာကို အကဲျဖတ္ရမယ့္ အတိုင္းအတာ မဟုတ္ဘူး) လက္နက္ မကိုင္ရလည္း ဒီလူထုေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရဖို႔ လိုတယ္။ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ျပည္တြင္းက လူထုေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ လြတ္လပ္ခြင့္ ရွိတယ္ဆိုတာေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တိုင္းတာရမယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတဲ့ကိစၥကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အားလံုးရဲ႕ ပါးစပ္ႏႈတ္ဖ်ားေပၚမွာ ေျပာဆိုေနတဲ့ ေဝါဟာရ တစ္လံုးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဘယ္လို အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုၿပီး ဘယ္လိုၿငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းေၾကာင္းကို ေရာက္ေအာင္ သြားရမယ္ ဆိုတဲ့ဟာက အေရးႀကီးဆံုးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခ်င္တယ္။ အခုလည္း ရန္ကုန္ မွာ Myanmar Peace Center ဆိုတဲ့ ႐ံုးတစ္ခု ဖြင့္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္မယ္လို႔ ေျပာတာရွိတယ္။ ႏိုင္ငံတကာကေန ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဒီကိစၥကေတာ့ လုပ္သင့္တဲ့ကိစၥေပါ့။ ဒါ လုပ္ကို လုပ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းတစ္ခုလို႔ ေျပာဆိုၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ Myanmar Peace Center ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္ေတြက ဘယ္ကိုသြားတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလဲ အဓိက ဒီတိုင္းရင္းသားၾကားမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ တိုက္ပြဲကိုပဲ ၿငိမ္သြား႐ံုေလာက္ေလး လုပ္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းပဲလား စဥ္းစားစရာ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတဲ့ကိစၥဟာ တိုင္းရင္းသားေဒသ အဓိကကိုပဲ အားလံုး အာ႐ံုစူးစိုက္ေအာင္ မလုပ္ဘဲနဲ႔ အတြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ အခက္အခဲကို လူထုေတြရဲ႕နစ္နာခ်က္ေတြကို အာ႐ံု စူးစိုက္ဖို႔ေတာ့ လိုမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ေမး- ဒီစစ္ပြဲေတြကို ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးတဲ့ စားပြဲဝိုင္းေတြေပၚ မေရာက္ဘဲနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေျဖရွင္းမႈ ဆိုတာ၊ အနာဂတ္မွာ အက်ိဳးဆက္ေတြ ဘာေတြျဖစ္လာႏိုင္လဲ။ ေျဖ- ဒီတိုက္ပြဲ ဆက္ရွိေနသေရြ႕ကေတာ့ ဒီျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာက ႏိုင္ငံတကာမွာ ဆက္ၿပီးက်ဆင္းေန မွာပဲ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီတိုက္ပြဲက အခ်ိန္ၾကာလာႏွင့္အမွ် လူထုေတြမွာ ထိခိုက္မႈ အမ်ားဆံုး ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ တိုင္းရင္းသား ေတြမွာပဲ ထိခိုက္တာ။ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ ေျမျပန္႔မွာရွိတဲ့ လူထုေတြနဲ႔လည္း ဆက္စပ္မႈ ရွိလာ ႏိုင္မယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆို အဲဒီမွာ တိုက္ပြဲေတြ ဆက္ၿပီးျဖစ္ေနရင္ ဒီ စစ္တပ္ကလည္း သူတို႔ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ အရ ဒီစစ္တပ္ စုေဆာင္းတာမ်ိဳး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အစစေပါ့ဗ်ာ။ စားနပ္ရိကၡာက အစေပါ့ဗ်ာ အကုန္အက် မ်ားလာႏိုင္တယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ဒီနယ္စပ္ တစ္ေလွ်ာက္မွာ ရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အမ်ားစုနဲ႔ တိုက္ပြဲျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ နယ္စပ္ေဒသရဲ႕ လံုၿခံဳမႈကလည္း အမ်ားႀကီး စိုးရိမ္စရာ ရွိလာႏိုင္တယ္။ ၿခံဳၿပီးေျပာမယ္ ဆိုရင္ ဒီတိုက္ပြဲ ဆက္ၿပီး ျဖစ္ေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးအရေရာ၊ ႏိုင္ငံေရး သိကၡာေတြပါ အမ်ားႀကီး က်ဆင္းေနဦးမယ္လို႔ ထင္တယ္။ ေမး- အခုကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ ျပည္သူေတြ နားလည္ ေနၾကတာက ဒီကခ်င္ပဋိပကၡအတြင္း မွာ တ႐ုတ္ရဲ႕အခန္းက႑ကို စိတ္ဝင္စားေနတဲ့အေပၚမွာ ဘယ္လိုမ်ား ေျပာခ်င္ပါသလဲ။ ေျဖ- သူတို႔ထင္ျမင္ခ်က္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္မွာေတာ့ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ဩဇာလႊမ္းမိုးမႈ လံုးဝမရွိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဘက္က ဒီတ႐ုတ္အစိုးရတို႔ အိႏၵိယအစိုးရတို႔ကို မွီခိုအားထားမႈ မရွိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႕က လူထုေပၚမွာအေျခခံတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔ လူထုရဲ႕အင္အား လူထုရဲ႕ အားေပးမႈ၊ တြန္းအားေပးမႈ၊ စိတ္ဓာတ္ ခြန္အားေပးမႈ အေပၚမွာပဲ ကြ်န္ေတာ္က ဒီေတာ္လွန္ေရးကို သြားၾကတဲ့ပံုစံလို႕ ေျပာရမယ္။ တ႐ုတ္အစိုးရက ျမန္မာ့စီးပြားေရးမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ လုပ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေကအိုင္အို အဖြဲ႕အစည္းကို ဘယ္ေလာက္အထိ ဖိအားေပးမလဲ။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္လည္း သူတို႔ စီးပြားေရး လုပ္ႏိုင္မႈ အခြင့္အလမ္း ရဖို႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္ကို မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ အကူအညီ ေပးတာမ်ိဳး ရွိမလားဆိုတဲ့ ကိစၥေပၚမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထည့္သြင္းစဥ္းစား တာမ်ိဳး မရွိဘူး။ အမွန္တကယ္လည္း အဲလိုဟာမ်ိဳးလည္း မျဖစ္ဘူး။ သူတို႔ နယ္စပ္ေတြနဲ႔ ထိစပ္ၿပီးမွ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးက ဒီလိုပဲ အခ်ိန္ၾကာၿပီ။ ႏွစ္ေပါင္း ၃ဝ-၄ဝ ေလာက္ နယ္စပ္မွာရွိခဲ့ၾက တယ္။ ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္အစိုးရက ေနၿပီး စီးပြားေရး ကူညီေပးတာမ်ိဳး ႏိုင္ငံေရး ကူညီေပးတာမ်ိဳး ေနာက္ၿပီး ေတာ့ တျခားဘာမွ စစ္ေရးအရေရာ ကူညီေပးတာမ်ိဳး မရွိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘက္ကေနသြားၿပီး အကူ အညီ ေတာင္းတာမ်ိဳး မလုပ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႕ စာအေပးအယူေတာ့ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီကိစၥကေတာ့ အကူအညီ ေတာင္းတဲ့ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ ဒီနယ္စပ္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာဟာ ေရရွည္မွာ ႏွစ္ဖက္ ႏွစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြ နစ္နာမႈ ရွိလာႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ဟာေပါ့။ တိုက္ပြဲေတြ စမျဖစ္ခင္ ျမစ္ဆံု စီမံကိန္းတုန္းက စာေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီဆည္လိုမ်ိဳး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ လုပ္တဲ့အခါ လူထုေတြရဲ႕ သေဘာထားကို အေလးမထားဘဲနဲ႔ အစုအဖြဲ႔႕တစ္ခုရဲ႕ သေဘာထားကိုပဲ လိုက္ေလ်ာၿပီး လုပ္တဲ့အခါ ေရရွည္မွာ ျပႆနာျဖစ္ လာႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ဟာမ်ိဳး။ ဒါ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေဝဖန္ျပဳခ်က္ေတြကေတာ့ အစကတည္းက ေပးဖူးတာရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္အစိုးရနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ျပန္လည္ ဆက္သြယ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘက္က စာေတာ့ပို႔တယ္။ သူတို႔ ဘက္ကေတာ့ လက္ခံတယ္ မခံဘူး ကေတာ့ သူတို႔က႑တစ္ခုပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အိတ္ဖြင့္ေပးစာေပၚမွာပဲ လုပ္တယ္။ တိုက္ပြဲေပၚမွာ သူတို႔ ဩဇာလႊမ္းမိုးမႈ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ ဆိုတဲ့ဟာမ်ိဳး သက္ဆိုင္တာမရွိဘူး။