သူတို႕ကေခၚေတာ့ဒုကၡသည္၊ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေတာ့ေတာ္လွန္ေရးသမား။(၃)

တေလာတံုးကအက်ဥ္းသားေဟာင္း ဦးခင္ညြန္႔..(စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအၾကီးအကဲေဟာင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႕)ကမီဒီယာတခုမွာအမ်ိဳးသားနိုင္ငံေရးျပန္လုပ္မယ္လို႕အသံျပဳလိုက္တာနဲ႔. .ျမန္မာ႔နိုင္ငံေရးေလာကၾကားမွာၾကြက္စီၾကြက္စီျဖစ္ကုန္တယ္။ဒီလူစားေတြေျပာတဲ႔အမ်ိဳးသားနိုင္ငံေရးဆိုတာ.. လူလူျခင္းက်ြန္ျပဳတဲ႔နိုင္ငံေရး၊ျပည္သူေတြမ်က္ေစ႕ပိတ္နားပိတ္၊ပါးစပ္ပိတ္ျပီးအျမင္က်ဥ္းေအာင္ေဘာင္ခတ္ထားတဲ႔နိုင္ငံေရး၊ သူတို႕တေလ်ာက္လံုးေၾကြးေၾကာ္လာတဲ႔အမ်ိဳးသားနိုင္ငံေရးဆိုတဲ႔ျပည္သူကိုမ်က္မွန္စိမ္းတပ္ေပးျပီးလမ္းလဲြေလွ်ာက္ခိုင္းတဲ႔အယူအဆကို. .လူထုကရာစုနွစ္တ၀က္ေလာက္ခံရျပီးလို႕သေဘာေပါက္သြားျပီေလ။ဘယ္ရေတာ့မလဲ. .ဒီလိုလူစားေတြနိုင္ငံေရးေလာကထဲလာမယ္ဆိုလည္းလူထုကေနရာမေပးေတာ့ဖူး။ဘယ္နွယ္႕ဗ်ာ.. ၁၉၈၈အာဏာရွင္ဦးေန၀င္းရဲ႔စနစ္ဆိုးၾကီး..ရွင္သန္ၾကီးထြားဖို႕ထမ္းပိုးေက်းဇူးျပဳခဲ႔သူ၊ ၁၉၈၈ဒီမိုကေရစီအံုၾကြမႈကိုေရာ၊ေနာက္ပိုင္းနိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူေတြကိုေရာ..စနစ္တက်ေထာင္ထဲသြင္းအမဲဖ်က္လာခဲ႔တာဘယ္ေမ႕လိမ္႕မလဲ။ သပိတ္ကာလကတန္ျပန္သပိတ္ေတြလုပ္ျပီး၊ျပည္သူေတြအၾကား၊အၾကမ္းဖက္မႈေတြ၊လူသတ္မႈေတြေပၚေအာင္ေျမာွက္ထိုးပင္႕ေကာ္ေတြလုပ္ျပီးမွ တိုင္းျပည္မင္းမဲ႔စရိုက္ျဖစ္ျပီးေဂ်ာက္ကမၻားထဲက်လုဆဲဆဲမို႕နိုင္ငံေတာ္ကိုကယ္တင္လိုက္ပါတယ္လို႕တပ္မေတာ္အာဏာသိမ္းခဲ႔တာ။ ..ဒီျဖစ္ရပ္ေနာက္ကေနၾကိဳးကိုင္လႈပ္ရွားခဲ႔သူေတြထဲကတေယာက္ကစစ္ေထာက္လွမ္းေရးေခါင္းေဆာင္ဦးခင္ညြန္႔ေပါ့…။့ ဦးေန၀င္းကသူ႕ရဲ႔မဆလပါတီကိုေရာ..စစ္တပ္အာဏာကိုေရာ.. စစ္ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ထိမ္းခ်ဳပ္ထားတယ္ဆိုတာအဲဒီတုန္းကနိုင္ငံေရးသမားေတြသိထားၾကတယ္။ တကယ္တမ္းဆို….မခံခ်င္စိတ္ေတြျပင္းထန္လာလို႕သာက်ေနာ္တို႕ထၾကြခ်င္စိတ္ေပၚလာတာ၊ က်ေနာ္တို႕ၾကီးျပင္းလာတဲ႔ေခတ္တေလွ်ာက္လံုးကလည္းနိုင္ငံေရးဆိုတာဘာမွန္းေရေရရာရာမသိတဲ႔အေမွာင္ေခတ္ၾကီးလို႕ေျပာရမွာဘဲ။ လက္သဲဆိတ္လို႕လက္ထိတ္နာခဲ႔ျပီးစလာခဲ႔ရာက တဘ၀လံုးနာေနတာမွန္းေနာက္မွသိလာခဲ႔တာျဖစ္တယ္။ အဆိုးဆံုးကေက်ာင္းသားေတြကိုရန္သူလိုသေဘာထားျပီးေခ်မႈန္းတာပဲ။ က်ေနာ္တို႕ျမိဳ႕ကအေၾကာင္းဆက္ေျပာခ်င္ေသးတယ္။ သပိတ္တိုက္ပဲြေတြစျပီဆိုေတာ့၊စာသင္ေက်ာင္းေတြ၊တကၠသိုလ္ေတြ၊ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြက သပိတ္စခန္းေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ က်ေနာ္တို႕လည္း ျမိဳ႔ထဲကမူလတန္းေက်ာင္းေလးကိုေက်ာင္းသားသမဂၢသပိတ္စခန္းဖြင္႔လိုက္တယ္။ အလယ္တန္းကစျပီးအထက္တန္းေက်ာင္းသားအထိတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြအဆံုး ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖဲြထဲ၀င္ျပီးေက်ာင္းသားသပိတ္ထဲပါလာတယ္။ျမိဳ႔ေပၚကစာေပသမား၊ ပန္းခ်ီဆရာ၊ကာတြန္းဆရာေတြ နဲ႔ေပါင္းျပီးခြတ္ေဒါင္းသတင္းစာထုတ္တယ္။ျမိဳ႕နယ္အေထြေထြသပိတ္တပ္နဲ႔ပူးေပါင္းျပီး လူထုစည္းရံုးေရးနဲ႔တရားေဟာပဲြေတြ၊ ဆႏၵျပပဲြေတြ၊အစာငတ္ခံဆႏၵျပတိုက္ပဲြေတြလုပ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ရန္ကုန္၊မႏၱေလးကနိုင္ငံေရးအေျခအေနေတြကိုမႏၱေလးမွာလႈပ္ရွားေနတဲ႔ဆရာဦးေရႊထူးကစာေရးသတင္းပို႕ေနတယ္။ ရာသီနဲ႔အညီေျပာင္းလာတဲ႔ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကိုဆရာထူးကပို႕ေပးတယ္။ ဥပမာ“ၾကားျဖတ္အစိုးရအျမန္ဖဲြ႕စည္းၾက” ဘာညာေပါ့။သမဂၢေတြလည္းအလ်ိဳလ်ိဳေပၚလာတယ္။ လမ္းေပၚထြက္ဆႏၵျပမႈေတြက၊ေန႕တိုင္းလုပ္ရင္သပိတ္အီသလို၊ စားေရး၀တ္ေရးကိစၥေတြလည္းလံုးပမ္းေနရေတာ့၊တရက္ကိုရပ္ကြက္အၾကီးအေသးအလိုက္အလွည္႔နဲ႔႔လမ္းေပၚထြက္ဆႏၵျပၾကတယ္။ ဒီနည္းကလူမပင္ပမ္းသလို၊ျပည္သူေတြ အလုပ္သိတ္မပ်က္ဖူး။ က်ေနာ္တို႕ျမိဳ႕မွာသပိတ္ကအၾကမ္းဖက္မႈမရိွဘူး။မဆလျပဳတ္ေတြေပါင္းျပီးတန္ျပန္သပိတ္ေတြလုပ္ၾကေသးတယ္။ျ မိဳ႔ထဲေတာ့မလုပ္ရဲဘူး၊ျမိဲ႔နဲ႔တမိုင္ေလာက္ေ၀းတဲ႔ စစ္တပ္ေဘာ္လံုးကြင္းမွာလုပ္ၾကတာ။ျပီးေတာ့ခတ္ကုပ္ကုပ္ေလးဘဲလူထုၾကားထဲေပ်ာက္သြားတာပါ။ အဲ..နည္းနည္းေျပာစရာရိွတာက.. အစိုးရယႏၱရားၾကီးပ်က္ျပီး၀န္ထမ္းေတြလည္းသပိတ္ေမွာက္၊အလုပ္မဆင္းေတာ့တျပည္လံုးကအက်ဥ္းေထာင္ေတြမွာျပႆနာတက္ကုန္တယ္။ စားစရာမရိွေတာ့ဘူး။တာ၀န္ယူမဲ႕သူေတြလည္းမရိွဘူး။အဲဒီေတာ့ေထာင္ခါလိုက္ တယ္။တခ်ိဳ႔လြတ္လာတဲ႔လားရိႈးေထာင္နဲ႔တျခားျမိဳ႕ေတြကအခ်ဳပ္သားေတြကိုစုျပီးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကယာယီေစာင္႕ေရွာက္ထားတယ္။ တခ်ိဳ႔ကိုစားရိတ္ေပးျပန္လႊတ္တယ္။တိုင္းျပည္ပ်က္ေတာ့ လူေတြလည္းက်ီးလန္႕စာစားေပါ့။ရာဇ၀တ္သားေတြကိုေငြစကၠဴအသစ္ေတြေပးျပီးစစ္ေထာက္လွမ္းေရးကသပိတ္လွန္႔ခိုင္းတယ္ ၊ေသာက္ေရထဲအဆိပ္ခတ္ေနတယ္ဆိုတယ္ေကာလဟလေတြကလည္းၾကားေနရေတာ့ညဆိုရဟန္းသံဃာေတြနဲ႔ေက်ာင္းသားေတြကင္းေစာင္႕ၾကတယ္ ။ျမိဳ႔လူထုကကိုယ္႔ရပ္ကြက္ကိုကင္းေစာင္႔ေနရတယ္။ျမိဳ႔ကေတာင္ပတ္လည္၀န္းရံေနျပီးညဘက္ဆိုေတာင္ေပၚေတြမွာ မီးတလက္လက္နဲ႔မို႔လံုျခံဳေရးစစ္တပ္ေတြေနရာယူထားဟန္တူတယ္။ တညမွာေတာ့ရုတ္ရုတ္သဲသဲနဲ႔ျပႆနာတခုျဖစ္ေနတဲ႔အေၾကာင္းညသန္းေခါင္ေက်ာ္ၾကီးသမဂၢရံုးမွာအိပ္ေနတဲ႔က်ေနာ္တို႕ကို ကင္းလွည္႔ေက်ာင္းသားေတြလာအသိေပးလို႕ဓာတ္မီးေကာက္ဆဲြျပီးလိုက္ရတယ္။က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႔မွာလမ္းမီးေတာ့လာပါရဲ႔၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးတက္ခ်ိတ္ထားသလိုပဲ၊မီးမွိန္မွိန္နဲ႔မသဲကဲြဘူး။ လူေတြဆူညံညံရုတ္ရုတ္သဲသဲေနရာလွမ္းၾကည္႔ေတာ့အမွတ္(၄)ရပ္ကြက္၊မဆလရပ္ကြက္လူၾကီးဦးသာေအးအိမ္ေရွ႔ၾကီး ၊ျခံတခါးေတာ့ပိတ္ထားတယ္။အိမ္အျပင္ကေန“တရားခံထုတ္ေပး”“သူခိုးထုတ္ေပး”နဲ႔ေအာ္ေနတာ၊ေဒါသထြက္ေနသူတခ်ိဳ႔ကျခံအုတ္နံရံၾကီးျဖိဳခ်တာကလဲြလို႕၊ အိမ္ေခါင္သြပ္မိုးကိုဂဲနဲ႔ထုတာကလဲြလို႕က်ဴးက်ဴးလြန္လြန္ေတြမလုပ္ၾကလို႕ေတာ္ေသးတယ္။ အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးၾကည္႔ေတာ့မီးရထားလမ္းေဘးကသက္ကယ္မိုးထရံကာယာယီေစ်းၾကီးကို လူတေယာက္မီးကြင္းနဲ႔ပစ္ေျပးတာေတြ႔လို႕ကင္းသမားေတြလိုက္ဖမ္းတာဦးသာေအးျခံထဲ၀င္ေျပးသြားလို႕တဲ႔။ ။ေနာက္ေတာဒီျပႆနာေျဖရွင္းပါ့မယ္လို႕ဂတိျပဳလူစုခဲြလိုက္ၾကတယ္။မၾကာခင္ရက္ပိုင္းမွာရပ္ကြက္လူၾကီးဦးသာေအးနဲ႔မဆလအဖဲြ႔၀င္ေတြလူထု၀န္ခ်ေတာင္းပန္ပဲြကို အခမ္းအနားနဲ႔လုပ္ၾကတယ္။ပါတီမွတ္ပံုတင္ကပ္ျပားေတြအပ္နွံမီးရႈိ႕ပဲြပါလုပ္တယ္။ တျခားျမိဳ႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္းအဲလိုမဆလပါတီ၀င္ေတြအစုလိုက္အျပံဳလိုက္ႏႈတ္ထြက္ပဲြေတြလုပ္ၾကတဲ႔သတင္းေတြၾကားတယ္။ က်ေနာ္တို႕ျမိဳ႔မွာမဆလပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြအိမ္ညပိုင္းအိမ္ေခါင္ဂဲနဲ႔ေပါက္ခံရတယ္ဆိုတဲ႔သတင္းေတြကလဲြလို႕ေသြးထြက္သံယိုေတြမျဖစ္ခဲ႔ဖူး။ အိမ္ေခါင္မိုးဂဲနဲ႔ေပါက္တာနဲ႔ပါတီလူၾကီးတခ်ိဳ႕ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြဆီရာတျခားျမိဳ႔ေတြေရွာင္ေျပးၾကတာလည္းရိွတယ္။ တကယ္တမ္းပါတီပ်က္ေတာ့ေအာက္ေျခပါတီအမႈေဆာင္ေတြဘာအာမခံခ်က္မွမရိွၾကပါဘူး။ အဲဒီတံုးကလမ္းစဥ္လူငယ္ေတြ၊ေရွ႔ေဆာင္လူငယ္ေတြ၊တင္းျပည္႔ပါတီ၀င္ေတြဆိုတာသပိတ္တပ္နဲ႔အတူပူးေပါင္း၊ သပိတ္တပ္ဦးမွာဘင္ခရာတပ္ဖဲြ႔ေတြအျဖစ္တက္တက္ၾကြၾကြပါလာတာပဲ။ျမိဳ႔လူထုကသိတ္ညီညြတ္တယ္။သိတ္ျငိမ္းခ်မ္းတယ္။ ရန္ကုန္၊မႏၱေလးကသတင္းေတြကိုက်ေနာ့ဆရာဦးေရႊထူးကကားၾကံဳနဲ႔ေန႔စဥ္ပို႔ေပးေနတယ္။ သိတ္ကာလဆိုေပမဲ႔ကုန္ကူးသန္းမႈ၊ခရီးသြားလာမႈႈေတြအရိွန္မပ်က္ေစဘဲလားရိႈးမႏၱေလးကားေသးေတြကေတာ့ပံုမွန္ေျပးေနတယ္။ တျမိဳ႕နဲ႔တျမိဳ႕အဲလိုအျမန္ကားေတြနဲ႔ဘဲစာပို႕ဆက္ဆံရတာေလ။အခုေခတ္လိုမိုဘိုင္းလက္ကိုင္ဖံုးေတြ၊ကြန္ျပဴတာေတြ.. ဘာညာေတြမွမရိွေသးတာ။ျခင္းထဲထည္႔ျပီးဟိုဒီသယ္သြားလို႕ရတဲ႔“ျခင္းဖံုး”ေတာင္မေပၚေသးဖူး။ လိုင္းဖံုးလည္းအိမ္တိုင္းရိွတာမဟုတ္၊ဒါေၾကာင္႔ေန႕ခ်င္းအျမန္ေျပးဆဲြတဲ႔ကားေစတမာန္နဲ႔ဘဲအဆက္အသြယ္လုပ္ရတာပါ။ ဆရာပို႔ေပးတဲ႔သတင္းထဲမွာရန္ကုန္သပိတ္ကိုစစ္ေထာက္လွမ္းေရးက၀င္ဖ်က္ေနတာ၊ လူထုသပိတ္ထဲစိုးရိမ္ထိတ္လန္႕ေအာင္ေခါင္းျဖတ္ပဲြေတြဖန္တီးေနတဲ႔အေၾကာင္း၊ေထာင္ထြက္တခ်ိဳ႔ဆီကေငြစကၠဴအသစ္ေတြဖမ္းမိတဲ႔အေၾကာင္း၊ စစ္တပ္ကဗဟိုဘဏ္ကေနေငြစကၠဴေတြထုတ္သြားသလိုဂိုေဒါင္ေတြေဖာက္ျပီးရိကၡာေတြစုေဆာင္းေနတဲ႕အေၾကာင္း ၊လူထုထဲမွာသပိတ္အီလာျပီးစား၀တ္ေနေရးျပႆနာျဖစ္ေနတဲ႔အေၾကာင္း၊ မၾကာခင္စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းနိုင္တာေၾကာင္႔ၾကားျဖတ္အစိုးရအျမန္ဖဲြ႔နိုင္ဖို႕လိုတဲ႔အေၾကာင္းေတြေဖာ္ျပရွင္းလင္းထားတယ္။ “တခုခုျဖစ္ျပီဆို..တျခားအရပ္မ်က္နွာေတြထြက္မသြားနဲ႔မႏၱေလးကိုဆင္းခဲ႔ပါ”လို႔လည္းမွာထားတယ္။ က်ေနာ္တို႕ျမိဳ႕ကသပိတ္ကာလဟာခဏေလးေပမဲ႔ျမိဳ႕လူထုဟာတက္တက္ၾကြၾကြစည္းကမ္းတက်၀န္း၀ိုင္းကူညီလို ႕ျမိဳ႔လံုျခံဳေရး၊အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊စီးပြားေရးမွာၾကီးက်ယ္တဲ႔ျပႆနာေတြမရိွခဲ႔ဘူး။ သပိတ္ကာလျခိဳးျခံေျခြတာရတာေတြေတာ့လည္းရိွတာေပါ့ေလ။ တိုင္းျပည္ကအစိုးရမရိွ၊စီမံခန္႕ခဲြေရးယႏၱရားတခုလံုးကျပိဳလဲသြားတာကိုး။ျပည္သူေတြကလည္းနွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ဆင္းရဲျခင္း၊ သီးခံျခင္းေတြနဲ႔ယဥ္ပါးက်င္႔သားရေနတာလည္းပါမွာေပါ့။ က်ေနာ္တို႕ေမာင္နွမေတြဟာငယ္ငယ္ကတည္းကဘဲဥတျခမ္းထဲနဲ႔ထမင္းတနပ္စားလာခဲ႔ရတာက်ေနာ္လူပ်ိဳေပါက္အထိဘဲ။ အဲဒီေခတ္ကတည္းကအစိုးရဆိုတာျပည္သူေတြအေပၚေကာင္းက်ိဳးထက္၊ အဆိုးဒုကၡေတြပဲေပးတတ္တယ္လို႕လူအမ်ားကသေဘာေပါက္ေနၾကတာ။ ၈၈သပိတ္မွာလူတန္းစားအစံုပါတယ္ဆိုေပမဲ႔ဆင္းရဲတဲ႔ျပည္သူေတြ၊၀န္ထမ္းေတြကပိုတက္ၾကြခဲ႔တယ္။ ။ျပီးေတာ့ပိုျပီးအထိနာခဲ႔တယ္။ျမိဳ႕ဆင္ေျခဖံုးနဲ႔နယ္ေတြ၊ေက်းလက္ေတြမွာပိုဆိုးတာေပါ့။ ခုိးစား၊လုယက္စားေသာက္ရတဲ႔သတင္းေတြေတာင္ၾကားခဲ႔ရတယ္။ ။ျမိဳ႔ေပၚမွာေတာ့စစ္တပ္ကဂိုေဒါင္ေတြဖြင္႔ျပီးလိုတာထုတ္ယူျပီးမွက်န္တာေလးေတြအေျပးအလႊားသြားယူမိလို႕စစ္တပ္ရဲ႔ပစ္ခတ္မႈခံရတဲ႔အျပင္၊ ခုိးဆိုးလုယက္ရမ္းကားသူေတြလို႕တံဆိပ္ကပ္ခံံရေသးတယ္။ေရထဲအဆိပ္ခတ္တယ္၊ ဘဲဥထဲအဆိပ္ပါတယ္။စိတ္ၾကြေဆးေတြထိုးထားတဲ႔အက်ဥ္းသားေတြကအၾကမ္းဖက္ေနတယ္..စတဲ႕စတဲ႔ မဟုတ္မမွန္သတင္းနဲ႔အမွန္တခ်ိဳ႕ေရာျပီးေကာလဟလေတြကလည္းလူထုၾကားကိုစိုးရိမ္ေၾကာက္ရံြမႈေတြျဖစ္ေစတယ္။ ။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေရႊတိဂံုဘုရားတရားေဟာပဲြမတိုင္ခင္.. ညပိုင္းေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္ၾကီးစည္သူနဲ႔တပ္ၾကပ္ၾကီးတေယာက္ျမိဳလည္ထဲကားအျပင္းေမာင္းလို႕ေက်ာင္းသားေတြကားန႔ဲညွပ္ပိတ္ဖမ္းျပီးစစ္ေဆးေမးျမန္းတဲ႔သတင္းၾကားတယ္။ အမွန္ေတာ့ပဲြလွန္႔တဲ႔သေဘာဆိုတာေနာက္မွသိရတယ္။စစ္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႔သဘာ၀က.. လူေတြၾကားစိုးရိမ္ေၾကာက္ရံြ႔ေနေအာင္၊တေယာက္နဲ႔တေယာက္မယံုသကၤာစိတ္ေတြ၀င္ေနေအာင္၊မလုပ္ရဲ၊မကိုင္ရဲ. .မိမိကိုယ္မိမိယံုၾကည္မႈေတြနည္းေနေအာင္၊သူတို႕အေပၚအထင္ၾကီးေနေအာင္လုပ္တတ္တဲ႕သဘာ၀ရိွတယ္ဆိုတာလည္း.. အေစာပိုင္းကာလေတြကက်ေနာ္တို႕သိတ္မသိခဲ႕ၾကဖူး။ရန္ကုန္ကုန္သြယ္ေရးရံုးအေပၚထပ္ကတပ္ခဲြတခဲြကေသနပ္မိုးေပၚေထာင္ပစ္ေတာ့ေအာက္ကခ်ီတက္ေနတဲ႔ သပိတ္တပ္ေပၚက်ည္ဆံခံြက်ရာကစျပီး..ကုန္သြယ္ေရးရံုးကိုလူအုပ္ၾကီး၀ိုင္းလိုက္တယ္။ ထိမ္းထိမ္းသိမ္းသိမ္းျဖစ္ေစလိုတဲ႔သပိတ္ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႔နဲ႔ရဟန္းေတြကတပ္မေတာ္သားေတြကိုကယ္ထုတ္ျပီးလက္နက္ေတြေတာ့သိမ္းလိုက္တယ္။ (ရန္ကုန္သရက္ေတာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာအပ္နွံတယ္လို႕သိရတယ္)တကယ္ေတာ့အဲဒီလက္နက္ေတြကမီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ေတြ၊ တခါနွစ္ခါပစ္ျပီးထပ္ပစ္လို႔မရသလိုပစ္မွတ္ကိုလည္းလဲြေခ်ာ္ေအာင္ျပဳျပင္ထားတယ္လို႕လက္နက္အေၾကာင္းသိတဲ႔တပ္မေတာ္သားေတြ (သပိတ္တပ္ဘက္ကူးေျပာင္းလာတဲ႔တပ္မေတာ္သားတခ်ိဳ႕)ကေျပာျပတယ္ (ဒါေတြကျဖစ္ပ်က္မႈမွာပါ၀င္သူ၊မ်က္ျမင္မ်ားနဲ႔ေနာက္ပိုင္းမွာအင္တာဗ်ဴးရင္းသိရတာေတြပါ)။ တကယ္ဆိုတပ္မေတာ္အာဏာသိမ္းတာအေၾကာင္းျပေကာင္းေအာင္စစ္ေထာက္လွမ္းေရးကအကြက္ဆင္လိုက္တာပါ။ သူ႕စစ္သားတခ်ိဳ႔ကိုခ်ေၾကြးျပီးေထာင္ေခ်ာက္ဆင္တာေပါ့။ေနာက္ပိုင္းစစ္အာဏာသိမ္းေတာ့လည္း.. အဲဒီလိုပဲေျပာတာပဲ..အၾကမ္းဖက္သူေတြ၊လက္နက္လုယူတယ္ဘာညာေပါ့..။ ဒီလိုနဲ႔လုယက္မႈေတြ၊ငတ္ျပတ္မႈေတြ၊အၾကမ္းဖက္မႈေတြ၊ေဒါသေတြ၊မယံုသကၤာမႈေတြ၊ေခါင္းျဖတ္မႈေတြကတဖက္.. သပိတ္တပ္နဲ႔နိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ႔ၾကားျဖတ္အစိုးရဖဲြ႔ဖို႕ညွိႏိႈင္းမႈေတြကတဖက္ ၊ေကာက္က်စ္ညစ္ပလီမႈေတြနဲ႔စစ္ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ဦးေန၀င္းၾကိဳးကိုင္စစ္တပ္ေတြကတဖက္.. ရႈတ္ရႈတ္ေထြးေထြးအေျခအေနေတြၾကားမွာစစ္အာဏာသိမ္းမႈၾကီးျဖစ္လာပါတယ္။ ရန္ကုန္နဲ႔ျမိဳ႔ၾကီးတခ်ိဳ႔မွာပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္လို႕လူေတြရာခ်ီေသခဲ႔တယ္လို႕ၾကားတယ္။ အဲဒီတံုးကျပည္သူအမ်ားေမ်ာ္လင္႔မထားဘဲျဖစ္ခဲ႔တာပါ။ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြရဲ႔အရင္းအနွီးကသိတ္ၾကီးမားလြန္းတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ..က်ေနာ္တို႕ျမိဳ႔မွာျမိဳ႔နယ္ေစ်းသမဂၢကဦးေဆာင္ျပီးသပိတ္ေပါင္းစံုကျမိဳ႔လည္လမ္းမေပၚအစာငတ္ခံထိုင္သပိတ္ေမွာက္ေနၾကတာ။ ညေန၄နာရီေလာက္ၾကီးျမန္မာ႕အသံေရဒီယိုကအဆက္မျပတ္စစ္ခ်ီသီခ်င္းေတြလႊင္႔ထုတ္ေနတယ္။ ရုတ္တရက္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာေမာင္အသံနဲ႔အမိန္႔အမွတ္၁/၈၈ဆိုျပီး နိုင္ငံေတာ္အာဏာကိုတပ္မေတာ္ကသိမ္းယူလိုက္ေၾကာင္းသတင္းၾကားလိုက္တယ္။ေက်ာင္းသားသပိတ္စခန္းမွာ.. က်ေနာ္နဲ႔ပန္းခ်ီဆရာသန္းညြန္႕(ခြတ္ေဒါင္းစာေဆာင္တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာ)တို႕တေယာက္မ်က္နွာတေယာက္ၾကည္႔ျပီးေၾကာင္ေနတယ္ ။ျမိဳ႔ထဲကသပိတ္တပ္ကမသိေသးဘူး။ညီညီညာညာတန္းစီထိုင္ျပီးဆႏၵျပေကာင္းတံုး။ ကိုသန္းညြန္႕က“ဒီအတိုင္းဆိုမလြယ္ဖူး၊မင္းကဟိုလိုက္သြားျပီးအေၾကာင္းၾကားတိုင္ပင္လိုက္၊ငါဒီမွာလုပ္စရာေတြလုပ္ထားမယ္”လို႕ေျပာတယ္။ က်ေနာ္ထိုင္သပိတ္ေမွာက္ရာေနရာေျပးသြားတယ္။ သပိတ္နာယကေဒါက္တာဦးေနလင္း(မဆလတရားေရး၀န္ၾကီးဦးတင္ေအာင္ဟိန္းရဲ႔ညီ)ကိုက်ေနာ္အေရးၾကီးတာေျပာစရာရိွတဲ႔အေၾကာင္း လူအူပ္ၾကားကေနလက္ကုတ္ေခၚလိုက္တယ္။ လူရွင္းတဲ႔ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာဆရာဦးေနလင္းနဲ႔သပိတ္ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႔ကို..အခုပဲအာဏာသိမ္းတဲ႔အေၾကာင္းေၾကျငာလိုက္ျပီလို႕အသိေပးလိုက္တယ္။ “မိုက္ၾကတယ္ကြာ..မိုက္ရိုင္းလိုက္တာ..အေတာ္မိုက္ရိုင္းလိုက္တာ”ဆရာၾကီးဦးေနလင္းမ်က္နွာၾကီးနီျပီးေဒါသေတြထြက္ေနတယ္။ “မိုက္ရိုင္းလိုက္တာ..မိုက္ရိုင္းလိုက္တာ”ဆရာ႕ပါးစပ္ကဒါပဲထပ္ခါထပ္ခါေရရြတ္ေနတယ္။ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ..ေဆြးေႏြးတယ္၊အရင္ဆံုးလုပ္သင္႔တာကိုဆံုးျဖတ္ၾကတယ္။ “ဒီေန႔သပိတ္တိုက္ပဲြေအာင္ျမင္စြာျပီးဆံုးပါျပီ”သပိတ္တပ္သားေတြေၾကြးေၾကာ္သံေတြသံျပိဳင္တိုင္ၾကတယ္။ “ၾကားျဖတ္အစိုးရဖဲြ႔စည္းေရး..ဒို႕အေရး..ဒို႕အေရး။“အေရးေတာ္ပံုေအာင္ရမည္..ေအာင္ရမည္” သူတို႕အျဖစ္ပ်က္မွန္ဘာမွမသိၾကဖူး၊မ်က္နွာမွာပင္ပမ္းႏြမ္းရိေနတဲ႔ၾကားကေမ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ၊ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကိုျမင္ေနရတယ္။ ညေနမိုးခ်ဳပ္စျပဳေနျပီ။ဆရာဦးေနလင္းနဲ႔သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ့မ်က္နွာၾကီးေတြရဲနီျပီး၊ ခါတိုင္းထက္ပိုျပီးမာေၾကာတဲ႔အသံနဲ႔ေၾကြးေၾကာသံေတြဟစ္ေအာ္ေနတယ္။ေဒါသေတြထြက္ေနတယ္။ က်ေနာ္လည္းငိုခ်င္သလိုလိုျဖစ္ေနတယ္။ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာပဲေခါင္းထဲေရာက္ေနတယ္။သပိတ္တပ္ၾကီးရွမ္းေက်ာင္းၾကီးထဲ၀င္ျပီးေရာ.. ဆရာၾကီးဦးေနလင္းကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္“ဆရာက်ေနာ္သပိတ္စခန္းသြားေတာ့မယ္”ဆရာၾကီး..စိတ္မေကာင္းတဲ႔မ်က္လံုးနဲ႔ၾကည္႔ေနတယ္။ က်ေနာ္ကကိုအားပါပါဖ်စ္ညွစ္ျပီးလက္ဆဲြနႈတ္ဆက္တယ္။သူ႔မွာေျပာစရာစကားလည္းရွာမရဖူးနဲ႔တယ္။မ်က္ေရ၀ဲျပီးေခါင္းျငိမ္႔နႈတ္ဆက္တယ္။ (ေနာက္ပိုင္းေတာ့ျမိဳနယ္ဆရာ၀န္ၾကီးေဒါက္တာဦးေနလင္း၊ကခ်င္ျပည္နယ္ဘက္ေျပာင္းေရႊ႕ခံခဲ႔ရယ္တဲ႔၊ခုေတာ့..ရိွလား၊မရိွလားမသိေတာ့ဖူး)။ က်ေနာ္သပိတ္စခန္းေရာက္ေတာ့မိုခ်ဳပ္စ၊ညီအကိုမသိတသိအခ်ိန္၊ေက်ာင္းေရွ႔အလံတိုင္ေပၚကခြတ္ေဒါင္းအလံၾကီးမေတြ႔ရေတာ့ဖူး ။ေက်ာင္းခန္းအလည္ကက်ေနာ္တို႕ျပပဲြလုပ္ထားတဲ႔၊ဓာတ္ပံုေတြ၊ပန္းခ်ီကားေတြသတင္းစာေတြ… ဘာဆိုဘာမွမရိွေတာ့။က်ေနာ္ကမန္းကတန္းအေပၚထပ္ကက်ေနာ္တို႕အလုပ္ခန္းကိုေျပးတက္သြားတယ္။ “ပါးစပ္ကလည္းခြတ္ေဒါင္းအလံ..ဘယ္ေရာက္သြားလဲ..ေဒါင္းအလံဘာေၾကာင္႔ျဖဳတ္လိုက္တာလဲ..ခြတ္ေဒါင္းအလံျပန္တင္မယ္” အေပၚထပ္မွာကိုသန္းညြန္႔ကိုပန္းခ်ီဆဲြတဲ႔ေဆးပစၥည္းေတြ၊စာရြက္စာတမ္းေတြသိမ္းလက္စနဲ႔ေတြ႔ရတယ္။ “ေဒါင္းအလံငါျဖဳတ္ခိုင္းတာဘာမွလုပ္မရနိုင္ဘူး၊စနစ္တက်ဆုတ္တာေကာင္းမယ္၊စစ္တပ္ကမၾကာခင္၀င္စီးရင္ငါတို႕မွာဘာမွမရိွဖူး”သူေျပာတာလက္ေတြ႔က်တယ္။ ကိုသန္းညြန္႔ဟာစာေပအနုပညာသမားတေယာက္ျဖစ္တဲ႔အတိုင္းကိစၥရပ္တခုခုကိုနိႈင္းနိႈင္းခ်င္႔ခ်ိန္ေတြးျပီးဆံုးျဖတ္တတ္တယ္။ သပိတ္ကာလတေလ်ာက္သူနဲ႔အတူတူတဲြလုပ္ခြင္႔ရတာက်ေနာ္သိတ္ကံေကာင္းတယ္။သူကအၾကံေကာင္းေတြေပးတတ္တယ္။ ရင္႔က်က္တယ္။က်ေနာ္က၀ုန္း၀ုန္းဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ရယ္။အခုလည္းခြတ္ေဒါင္းအလံကိုသူတားေနတဲ႔ၾကားကျပန္တင္ခိုင္းတယ္။ “ခြတ္ေဒါင္းအလံကိုအားလံုးအေလးျပဳျပီးစနစ္တက်ခ်ျပီးမွသပိတ္ကိုရုတ္သိမ္းနိုင္မယ္”ကိုသန္းညြန္႔လည္းဘာမွမေျပာေတာ့ပါ။ က်ေနာ္တို႕အားလံုးေက်ာင္း၀န္းထဲကအလံေတာ္ေရွ႔မွာ၀ိုင္းလိုက္တယ္။က်ေနာ္ကပဲတိုင္ေပးလိုက္တယ္။ “ငါတို႕သည္..ငါတို႕သည္” “ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ေရာက္သည္အထိိ….ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ေရာက္သည္အထိ” “ဆက္လက္တိုက္ပဲြ၀င္သြားရန္အဓိဌာန္ျပဳပါသည္..ဆက္လက္တိုက္ပဲြ၀င္သြားရန္အဓိဌာန္ျပဳပါသည္” …..“နိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း..စ…ဆို” “ကမၻာမေၾက…ဗမာေျပ..တို႕ဘိုးဘြားအေမြစစ္မိုခ်စ္ျမတ္နိုးေပ..” က်ေနာ္နိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆိုရတာအဲဒီတခါတကယ္႔ကိုလႈိက္လႈိက္လွဲလွဲရိွလြန္းတယ္။ျပီးေတာ့ေၾကြးေၾကာ္လိုက္တယ္ “အေရးေတာ္ပံု….ေအာင္ရမည္” “အေရးေတာ္ပံု…ေအာင္ရမည္” “အေရးေတာ္ပံု..ေအာင္ရမည္”…… က်ေနာ႔မ်က္ေရေတြလည္လာတယ္။ ။ေက်ာင္းသားေလးတေယာက္ကခြတ္ေဒါင္းအလံကို..တိုင္ေပၚကေနတေျဖးေျဖးျဖဳတ္ခ်လိုက္တယ္။ က်ေနာ္တို႕အားလံုးပါးရိုးေတြေထာင္ျပီး၊လည္ေခ်ာင္းေၾကာေတြထေနေအာင္ဆက္တိုက္ေအာ္ေနတယ္။ စိတ္ေတြၾကြေနတယ္။ဆက္ျပီးျမိဳ႔ထဲခ်ီတက္မယ္ဆိုျပီးဟန္ျပင္ၾကတယ္။ အနီးပတ္၀န္းက်င္ကျမိဳ႔မိျမိဳ႔ဖေတြက်ေနာ္တို႔သပိတ္စခန္းနား၀ိုင္းလာတယ္။ ..“သားတို႕ျမန္ျမန္လမ္းခဲြၾကေတာ့..စစ္သားေတြကားေတြနဲ႔ဆင္းလာျပီ” “သားတို႕ဆက္မသြားၾကပါနဲ႔..တင္႕ကားၾကီးလည္းပါလာတယ္၊သူတို႕တေတြပစ္ၾကခတ္ၾကလိမ္႕မယ္” “ေတာင္းပန္ပါတယ္..မထြက္ၾကပါနဲ႔အိမ္ျပန္ၾကပါ”.. က်ေနာ္တို႕ကိုျမိဳ႔မိျမိဳ႔ဖေတြအတင္းတားတယ္။ေတာင္းပန္ေနတယ္၊ အၾကမ္းဖက္မႈတခုခုျဖစ္မွာသူတို႕မလိုလားတဲ႔သေဘာေတြေျပာေနတယ္။ သူတို႕မ်က္နွာမွာလည္းစိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြနဲ႔။ေနာက္ဆံုး..က်ေနာ္တို႕လက္ေလ်ာ႔လိုက္တယ္။ “ကဲ..အားလံုးခနေျဖာက္ေနၾကမယ္..ျပီးရင္ျပန္ဆံုမယ္”…..။ တကယ္ပဲက်ေနာ္အဲဒီစကားေျပာခဲ႔တယ္။ခနေျဖာက္ေနမယ္လို႕ကိုယ္႔ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြကိုေျပာခဲ႔တာ.. အခုထိေျဖာက္လို႔ေကာင္းဆဲ…၊ျပန္ဆံုမယ္ဆိုျပီးေျပာခဲ႔ေပမဲ႔၂၄နွစ္ေတာင္ေက်ာ္လာျပီမဆံုနိုင္ေသးဖူး။ က်ေနာ္႔မွာဂတိေတြလည္းပ်က္ခဲ႔တယ္၊ေတာ္လွန္ေရးလည္းျပီးဆံုးေအာင္ျမင္ေအာင္မလုပ္နိုင္ခဲ႔ဖူး။ စစ္ရံႈးသူတေယာက္လိုပုခုန္းေပၚမွာရာဇ၀င္အေၾကြးေတြတပံုတပင္ၾကီးနဲ႔။ အင္း……မတတ္နိုင္ဖူး...။ ေတာ္လွန္ေရးသမားဘ၀မွာ..တခါတခါေတာ့လည္းရွက္စရာ……..။ ကိုညိဳ။