သူတို႕ေခၚေတာ့ဒုကၡသည္၊ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေတာ့ေတာ္လွန္ေရးသမား။-အပိုင္း(၈)

က်ေနာ္ဟာခင္ဗ်ားတို႕လိုတကၠသိုလ္ပညာလည္းမသင္ဘူးဖူး၊ဆင္းရဲတယ္။ ေလးတန္းအထိဘဲေက်ာင္းတက္ဖူးတယ္၊သူမ်ားအိမ္ကက်ဲြႏြား၊ဆိတ္ေတြေက်ာင္းျပီး အိမ္အတြက္၀င္ေငြရွာခဲ႔ရတယ္။ငယ္ငယ္ကထဲကသူမ်ားလို၊အ၀တ္အစားေကာင္းေကာင္းမ၀တ္ခဲ႔ ရဖူး. ဟင္းေကာင္းေကာင္းမစားရဖူး..အမိုးလံုတဲ႔အိမ္နဲ႔မေနဘူးဖူး” က်ေနာ္တို႕အားလံုး..ခြတ္ေဒါင္းအလံၾကီးေနာက္ခံထားျပီး၊ခံစားခ်က္အျပည႔္နဲ႔ေျပာေနတဲ႔ ဗလေတာင္႔ေတာင္႔၊တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္၊အရပ္ျပတ္ျပတ္နဲ႔ေဇာ္ျမင္႔ရဲ႔မ်က္နွာကိုေငးၾကည္႔ေနတယ္။ ခမ္းမအလည္မ်က္နွာက်က္ကေန၊ခ်ိတ္နဲ႔ဆဲြထားတဲ႔လသာမွန္အိမ္ၾကီးရဲ႔အလင္းေရာင္ ေအာက္မွာ၊ေဇာ္ျမင္႔မ်က္ရည္ေ၀ေနတာကိုျမင္ရတယ္။ “က်ေနာ္တမူးနယ္စပ္မွာ၊ကုန္ထမ္းျပီးထမင္းရွာစားေနတာ၊တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြဆႏၵျပလို႕ စစ္တပ္ကေသနပ္နဲ႔ပစ္သတ္တယ္ၾကားေတာ႔၊က်ေနာ္အံ႔ၾသတယ္၊ဒီနယ္စပ္မွာစစ္သားေတြနဲ႔ ဓားျပေတြ၊ကသဲသူပုန္ေတြပဲတိုက္ပဲြျဖစ္တာၾကားဖူးတာ၊တကၠသိုလ္မွာတိုက္ပဲြျဖစ္တာအံ႔ၾသတယ္” အားလံုးျပံုးစိစိျဖစ္သြားတယ္။ “ေက်ာင္းသားေတြ..စစ္သင္တန္းတက္မယ္ၾကားလို႔မိုးေရးဘက္ကို လာၾကည္႔ေတာ့၊အသက္ငယ္ငယ္ေလးေတြျဖစ္ေနတယ္။သူတို႕ကိုၾကည္႔ျပီးက်ေနာ္သနားတယ္။ က်ေနာ္လည္းတခုခုလုပ္ခ်င္ေနတယ္”ဗလံုးဗေထြးေလသံနဲ႔ေဇာ္ျမင္႕ရဲ႔စိတ္အားထက္ထက္သန္သန္ ေျပာေနတာကိုအားလံုးကသေဘာက်ေနတယ္။ “က်ေနာ္႔အထမ္းသမားဘ၀က ိုက်ေနာ္မေၾကနပ္ဖူး။ ဒါေၾကာင္႕ခင္ဗ်ားတို႕နဲ႔အတူ၊ထမင္းပဲခ်က္ရခ်က္ရ၊ေရပဲခတ္ရခတ္ရ၊ထင္းပဲခဲြရခဲြရဆိုျပီးလိုက္ခဲ႔တာပါ။ က်ေနာ္႕ကိုခိုင္းခ်င္တာခိုင္းပါ။ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ဘာလုပ္ရလုပ္ရ ေနာက္ကေနလိုက္လုပ္ပါ့မယ္၊ က်ေနာ္အထမ္းသမားပါ။က်န္းမာေရးေကာင္းပါတယ္” ေျပာျပီးျပီးခ်င္း ဦးညႊတ္အေလးျပဳလိုက္တဲ႔ေဇာ္ျမင္႔ရဲ႔ ေဟာေျပာမႈအဆံုးမွာ တျခားေန႔ေတြထက္ လက္ခုတ္သံကသိသိသာသာၾကီးက်ယ္ေလာင္ေနတာကို သတိထားမိတယ္။ ဒါကညဦးပိုင္းမအိပ္ခင္ ရဲေဘာ္အားလံုး၊အလွည္႕က်မိမိအေတြ႔အၾကံဳနဲ႔အေတြးအျမင္ေတြေျပာရတဲ႔အခ်ိန္၊ မေျပာမေနရမို႔မရဲတရဲထြက္ေျပာလိုက္ရတဲ႔ေဇာ္ျမင္႔ရဲ႔အရိုးသားဆံုးရင္ဖြင္႔သံပါ။ က်ေနာ္တို႕ဒုကၡသည္စခန္းမွာလူအတန္းအစားအစံုပါသလို စရိုက္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ပါ။ ေက်ာင္းဆရာ၊ဆရာ၀န္၊စာေရးဆရာ၊ကဗ်ာဆရာ၊အင္ဂ်င္နီယာ၊ရံုး၀န္ထမ္း၊လက္နွိပ္စက္သမား၊ စစ္ထြက္၊ေစ်းသည္၊ပန္းခ်ီဆရာ၊ပန္းရံဆရာ…အစံုအစံု။ အေစာပိုင္းကာလ၊တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ဆိုေတာ႔၊ က်ေနာ္တို႕ေန႔စဥ္အလုပ္ေတြကလည္း..အခ်ိန္ျပည္႕။မနက္အိပ္ရာထမ်က္နွာသစ္ျပီးရင္၊ တန္းစီျပီးခြတ္ေဒါင္းအလံနဲ႔နိုင္ငံေတာ္ကိုအေလးျပဳတယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢသီခ်င္း ၊ေက်ာင္းသားတပ္ဦးသီခ်င္းေတြဆိုတယ္။ ေနာက္..ဦးစီးအဖဲြ႔ကဆရာထူးျဖစ္ေစ၊ေဒါက္တာေအာင္ေက်ာ္ဦးျဖစ္ေစလိုအပ္ ရင္လိုအပ္သလိုစကားေျပာတယ္။တပ္စုေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း စည္းကမ္းတခ်ိဳ႕ေျပာတတ္တယ္အဲဒီေနာက္မွာ ကသဲအရာရိွနဲ႔စစ္သားတခ်ိဳ႕လူလာစစ္တယ္၊သတင္းျဖစ္ျဖစ္၊ထူးျခားမႈျဖစ္ျဖစ္ စည္းကမ္းခ်က္ တခုခုျဖစ္ျဖစ္၊ေျပာစရာရိွရင္ေျပာတယ္။ျပီးေတာ႔မွ “က်ငမ္း”ေလးေသာက္ျပီးရင္၊ သင္တန္းဆရာညီညီလြင္ရဲ႔က်န္းမာေရးေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္တယ္။ ဘယ္ညာ၊ဘယ္ညာေလွ်ာက္၊ ေတာင္ကုန္းအထက္နဲ႔ေအာက္ေျပး၊ကိုယ္ကာယေလ႔က်င္႔ေပါ့။ ျပီးရင္သာလြန္ဂ်ဳ(စ္)ေသာက္။ ျပီးရင္ဘုန္းၾကီးဦးအာေလာကရဲ႔၊ကိုယ္ခံပညာျမန္မာ႕သိုင္းသင္တန္းမွာ ၀ါးရင္းတုတ္အတို၊အရွည္ေတြနဲ႔..ယီး.ယား၊ေျဖာင္း..ေျဖာင္း၊အသံေတြလာမယ္။ ဦးအာေလာသင္တန္းျပီးရင္ဆရာထူးက၊ နိုင္ငံေရးသင္တန္းနဲ႔သမိုင္းကိုပို႔ခ်တယ္။ျပီးရင္စခန္းပတ္၀န္းက်င္သန္႔ရွင္းေရး လုပ္။ေန႔လည္စာထမင္းစား။ ခနတျဖဳတ္နားျပီး၊ ေန႔လည္တနာရီက်ေတာ႔၊ေဒါက္တာေအာင္ေက်ာ္ဦးရဲ႔ေရွးဦးသူနာျပဳသင္တန္း၊ ကိုဘရန္ရဲ႔အဂၤလိပ္စာသင္တန္းေတြကရိွျပန္ေသးတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာစစ္ျငိမ္းေအးရဲ႔ပန္းခ်ီသင္တန္းကလည္းလူအင္မတန္စီပါ့။ က်ေနာ္လည္းအစပိုင္းေတာ႔သြားတက္လိုက္ေသးတယ္။ တရက္လာလည္းမ်ဥ္းေၾကာင္းပဲဆဲြခိုင္း၊ေနာက္တရက္လည္းမ်ဥ္းေၾကာင္းပဲဆဲြ၊ ေနာက္တပတ္လည္းမ်ဥ္းေၾကာင္းဆဲြနည္းကမတက္ေတာ႔၊ စိတ္ေလျပီးပန္းခ်ီသင္တန္းမတက္ေတာ႔ဖူး။ ဇဲြေကာင္းတဲ႔သင္တန္းသား၊ေလးေယာက္၊ငါးေယာက္ေလာက္ေတာ႔၊ မ်ဥ္းေတြဆဲြျပီးက်န္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီထဲမွာပန္းခ်ီထိန္လင္းပါတာေပါ့။အဲဒီဇဲြကပဲသူ႔ကိုပန္းခ်ီဆရာဘ၀ကိုေျပာင္းေပးလိုက္တာ။ ေနာက္ထပ္ဇဲြေကာင္းတဲ႔ေဇာ္ၾကီးဆိုတာရိွေသးတယ္။ေနာက္ပိုင္း၊ နယူးေဒလီကဆႏၵျပပဲြေတြ၊အခမ္းအနားေတြဆိုသူ႔လက္ရာေတြေပါ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊု၊ေထာက္လွမ္းေရး ခင္ညြန္႔ုပံုေတြအလြတ္ရတယ္။ေဇာ္ၾကီးအရင္ဆံုးအလြတ္ဆဲြတတ္တဲ႔ပံုက “ကယ္တင္ရွင္ခရစ္ေတာ္ေယရႈ”ပံုျဖစ္တယ္။လက္၀ါးကားတိုင္နဲ႔ပံု၊ ေရွ႔တည္႔တည္႔မ်က္နွာ၊ေဘးတိုက္မ်က္နွာနဲ႔ေယရႈပံုအမ်ိဳးမ်ိဳးဆဲြျပီး၊ မဏိပူရျပည္သားခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္အသိေတြကိုလက္ေဆာင္ေပးတယ္။ ဟိုကလည္းသူ႔ကိုလဘက္ရည္ဘိုးေလးဘာေလးေပးတယ္။ တခါက်ေတာ…႔ခတ္ေနာက္ေနာက္..နာဂစစ္သားတေယာက္က၊ ေဇာ္ၾကီးဆဲြတဲ႔ေယရႈပံုေအာက္မွာ “ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ပံု”လို႕စာေရးခိုင္းတယ္။ ပန္းခ်ီေဇာ္ၾကီးကလည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ေရးေပး လိုက္တယ္။ျပီးေတာ႔မွနာဂစစ္သားကေဇာ္ၾကီးကို “အင္းအခုမွ.ေယရႈပံုမွန္း၊လူေတြသိၾကမွာ”လို႕ေျပာလိုက္တယ္။ ေဇာ္ၾကီးပံုတူဆဲြရင္အဲလို။ပံုေအာက္ကေနဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ နာမည္ေရးေပးရတယ္။ က်ေနာ္တို႕ေျပာက္က်ားရဲေဘာ္ေတြရဲ႔သင္တန္းေတြကအဲဒါတင္ဘယ္ကမလဲ.. ေနာက္ပိုင္း..လူပညာရွိ္၊ရဟန္းပညာရွိေတြေရာက္လာေတာ႔.. သင္တန္းခ်ိန္ေတြတိုးလာေတာ႔တာပဲ။ ဘုန္းၾကီးဦးေရ၀တရဲ႔လကၡဏာ၊ေဗဒင္သင္တန္း၊ရဲျမင္႕စိုးရဲ႔ျမန္မာ႔လက္ေ၀ွ႔၊ကရာေတးသင္တန္း၊ ေအာင္သန္႔မင္းရဲ႔တိုက္ကြမ္ဒိုသင္တန္း၊ေဇာ္၀င္းဆက္ရဲ႔..မ်က္လွည္႔သင္တန္းေတြပါတိုးလာတယ္။ လကၡဏာဆိုလို႕ေျပာရအံုးမယ္။ဦးဇင္းဦးေရ၀ရဆီ၊ေန႔လည္ေနခင္းအားတာနဲ႔ လူတိုင္းလူတိုင္းမေယာင္မလည္နဲ႔လကၡဏာသြားေမးေလ႔ရိွတယ္။ အဲဒီထဲမွာေဗဒင္လကၡဏာမယံုဖူးဆိုတဲ႔ လူေတြေတာင္ပါလိုက္ေသး။စခန္းကလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႔လကၡၡဏာေတြဦးဇင္းၾကည္႔ဖူးတယ္။ တခါေတာ႔ဦးဇင္းကစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔က်ေနာ႔ကိုေျပာတယ္။ “က်ဳပ္တို႕အဖဲြ႔ေတာ႔လက္နက္ကိုင္ရမယ္မထင္ဘူးဗ်”..“ဘာျဖစ္လို႕လဲဦးဇင္း” ဦးဇင္းကစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေလသံနဲ႔ဆက္ေျပာတယ္။ “က်ဳပ္ၾကည္႔ခဲ႔တဲ႔လကၡဏာေတြထဲမွာ၊အားလံုးကဥပေစၥယကံနဲ႔လြတ္ေနတယ္”. .ဥပေစၥယကံဆိုတာသူတပါးလုပ္ၾကံမႈနဲ႔အနိစၥေရာက္နိုင္တဲ႔ကံကိုဆိုလိုတာပါ။ ဒီေတာ႔ဒီအရပ္မွာလက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးမျဖစ္ေတာ႔ဖူးဆိုတဲ႔သေဘာ၊အားလံုးကေမ်ာ္လင္႔ထားသလို၊ရန္သူနဲ႔ရင္ဆိုင္ တိုက္ပဲြ၀င္ရမဲ႔အေျခအေနမ်ိဳးမရိွဖူးလို႕ဆိုလိုတာပါပဲ။ က်ေနာ္တို႕ေနတဲ႔စခန္းရဲ႔(ေဆးရံုအေဆာက္အဦး)ေအာက္မွာ ေဘာ္လံုးကြင္းအက်ယ္ၾကီးရိွတယ္။ေဘာ္လံုးကြင္းက၊ေတာင္ကုန္းက်ယ္ၾကီးတခုကို ေျမညီညွိထားပံုရတယ္။ေဘာ္လံုးကြင္းေအာက္မွာ မဏိပူရအမွတ္(၈)ရိုင္ဖယ္တပ္စခန္း၊ကင္န္တင္း၊လူပ်ိဳရိပ္သာ။တပ္စခန္းရဲ႔ညာဘက္ျခမ္းမွာ အလုပ္သမားအိမ္ေထာင္သည္တန္းလ်ား၊ဘယ္ဘက္ျခမ္းေတာင္ကုန္းျမင္႔ေလးမွာလည္း သြပ္မိုးပ်ဥ္ကာနဲ႔စစ္သားတန္းလ်ားေတြရိွတယ္။ခ်န္ဒယ္သြားတဲ႔ကားလမ္းေဘးကေန၊ အမွတ္(၈)ရိုင္ဖယ္တပ္ရင္း၊ေတာင္ေၾကာလမ္းေလးအတိုင္းတက္သြားရင္၊ေတာင္ကုန္းထိတ္မွာ က်ေနာ္တို႔စခန္း၊စခန္းအေနာက္ဖက္မွာေျခသလံုးေလာက္၊ေပါင္ရင္းေလာက္တုတ္တဲ႔ စကပ္ပင္ေတြေတာထေနတာကိုေန႔စဥ္ခုတ္ထြင္ေျမညွိလိုက္ေတာ႔ က်ေနာ္တို႕အတြက္သံဆူးၾကိဳးခတ္ထားတဲ႔၀န္းအျပင္မွာ၊ကစားကြင္းတခုျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီကစားကြင္းအေရွ႔ဘက္မွာအရာရိွရိပ္သာ တိုက္ပုေလးေတြ၃လံုးေလာက္ရိွတယ္။ က်ေနာ္တို႕စခန္းညာဘက္ေတာင္ကုန္းဆင္ေျခေလ်ာ အဆင္းမွာေတာ႔တပ္ရင္းမႈးရဲ႔အိမ္။ ၀၀ေတာင္႔ေတာင္႕မီဇိုခ်င္းလူမ်ိဳး။ပါးရဲြ႔ရဲြ႔နဲ႔။က်ေနာ္တို႕ထဲက လုရိႈင္းလူမ်ိဳးမစန္းပီြးနဲ႔စကားတူ၊လူမ်ိဴးတူတယ္။မၾကာခနမစန္းပြီးကအရာရိွမွာတာေတြကို ဘာသာျပန္ေပးတတ္တယ္။ တေန႔တပ္ရင္းမႈးနဲ႔အတူအိႏိၵယေထာက္လွမ္းေရး(သုေသသနနဲ႔မွတ္တမ္းဌာန)က လူတခ်ိဳ႕ေရာက္လာတယ္။သူတို႕နဲ႔ဦးစီးအဖဲြ႔(ဆရာထူး၊ေကာလ္ထန္ေမာရိယယ္လ္၊ ေဒါက္တာေအာင္ေက်ာ္ဦး၊ကိုစစ္ျငိမ္းေအးတို႕အျပင္၊ကိုဘရမ္၊ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြဋ္တို႕ရံုးခမ္းထဲသီးျခားေဆြးေႏြးတယ္။ မၾကာခင္ကိုဘရမ္နဲ႔၊ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြဋ္တို႕ေထာက္လွမ္းေရးအဖဲြ႔နဲ႔ပါသြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔အားလံုးကေတာ႔ သူတို႕နွစ္ေယာက္ကသူမ်ားထက္စာရင္အဂၤလိပ္လိုပိုျပီးေရးတတ္ေျပာတတ္လို႕ အဖဲြ႔ကိုယ္စားတခုခု သြားေဆြးေႏြးတယ္ထင္တာေပါ့။ဦးစီးအဖဲြ႔ကလည္းေရေရရာရာမေျပာျပဖူး။ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ပူးတဲြလုပ္စရာရိွလို႕ေခၚသြားတယ္ပဲေျပာတယ္။ သူတို႕သြားတာသီတင္းပတ္ေတာ္ေတာ္ၾကတယ္။ေနာက္မွာျပန္သိရတာက သူတို႕က(့Liemakhun)လိုင္မခြန္းလို႕ေခၚတဲ႔ အိႏိၵယစစ္တပ္အေရွ႔ေျမာက္ျပည္နယ္န႕ဲ ျမန္မာျပည္ဆိုင္ရာ၊နယ္စပ္ေရးရာစစ္တပ္သုေသသနမွတ္တမ္းအဖဲြ႔၊အေျခစိုက္တဲ႔ဌာန (RAW)ကို ေခၚသြားျပီးျမန္မာျပည္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔၊စာရြက္စာတမ္းေတြ၊လမ္းတံတားေျမပံုေတြကို၊ ဘာသာျပန္ခိုင္းတာျဖစ္တယ္။ အဲဒီထဲမွာျမန္မာစစ္အစိုးရထုတ္သတင္းစာ၊ ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္ေတြနဲ႔ အတိုက္အခံအဖဲြ႔အစည္းေတြရဲ႔ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြ၊စာရြက္စာတမ္းေတြလည္းပါတယ္။ တကယ္တမ္းဆို၊အဲဒီလိုဌာနေတြမွာျမန္မာစာ၊ျမန္မာစကားက်ြမ္းက်င္သူေတြခန္႕ ထားျပီးသား။က်ေနာ္တို႕တို႕စခန္းကလူေတြကိုေခၚျပီးသက္သက္အျမတ္ထုတ္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႕ေနာက္ပိုင္းမွသေဘာေပါက္သြားတယ္။က်ေနာ္တို႕ကလည္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရးဆိုရင္၊ အေကာင္အၾကီးၾကီးထင္ေနတာ။ဗမာျပည္မွာက စစ္ေထာက္လွမ္းေရးဆိုရင္၊အဲဒီကာလေတြက စစ္တပ္အရာၾကီးေတြထက္တန္ခိုးထြားတာကိုး။ခ်ယ္လွယ္နိုင္တာကိုး။ ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံေတြမွာကသူ႕က႑နဲ႔သူတသီးတျခားပဲ။သာမန္ျပည္သူတေယာက္ကေတာင္ ဗိုလ္မႈးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ေၾကာက္စရာမလိုဖူး။ကိုယ္႔အလုပ္ကိုယ္လုပ္ၾကတာ။ ၾကံဳတံုးေျပာအံုးမယ္။ တခါတံုးက… နယူးေဒလီသြားတဲ႔ရထားေပၚမွာ အိႏိၵယစစ္တပ္ဗိုလ္မႈးတေယာက္၊ယူနီေဖာင္းအျပည္႔နဲ႔ပါလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္၊အေအးေရာင္းတဲ႔အသက္၁၀နွစ္အရြယ္၊ကုလားေလးတေယာက္က “ကိုကာကိုလာရမယ္၊ပက္ပ္စီရမယ္”ဆိုျပီးသူ႔အေအးပုလင္းေတြကို သံနဲ႔လုပ္ထားတဲ႔အဖံုးဖြင္႔တဲ႔အရာနဲ႔တခ်ြင္ခ်ြင္ေခါက္္ျပီးေရာင္းတယ္။ ကုလားေလးအသံကစူးစူး၊ပုလင္းေခါက္သံကတညံညံဆိုေတာ႔ဘယ္သူမွမခံသာဖူး၊ အေတာ႔ကိုနားျငီးတာ။အနားကယူနီေဖာင္း၀တ္ၾကီးကအိပ္ေရးပ်က္ျပီးပင္ပမ္းလာဟန္တူတယ္။ နည္းနည္းၾကာေတာ႔စိတ္မရွည္ေတာ႔ဖူး။ခတ္မာမာအသံနဲ႔ေဟာက္ျပီးေမာင္းထုတ္တယ္။ ဟိုဘက္သြားေအာ္ေရာင္း..ဆိုျပီး။ဒီေတာ႔ေစ်းသည္ေလးက၊ ကိုယ္႔ဖာသာေစ်းေရာင္းတာဘာျဖစ္လဲဆိုျပီးျပန္ခံေျပာတယ္။ျပီးေတာ႕အဲဒီေနရာကမေရႊ႔ေတာ႔ပဲ၊ နဂိုထက္ပိုက်ယ္ေအာင္ေအာ္လိုက္၊ပုလင္းေခါက္လိုက္လုပ္ေနေရာ ။ေနာက္ေတာ႔စစ္ဗိုလ္ၾကီးလက္ေျမွာက္ျပီးေလသံေအးေအးနဲ႔စကားျပန္ျပင္ေျပာမွကုလားေလးေက်နပ္ျပီးျပန္ထြက္သြားတယ္။ ဆိုလိုတာကသူမ်ားေတြဆီမွာအာဏာပါ၀ါျပလို႕မရဖူး။ကိုယ္႔တာ၀န္နဲ႔ကိုယ္ပဲ။ မရိွတာထက္၊မသိတာခက္တာကပိုဆိုးတယ္။ က်ေနာ္တို႔တေတြအျမင္မက်ယ္၊ဗဟုသုတမရိွေတာ၊႔မတရားခိုင္းတာခံလိုက္ရတာပါ။ ျပီးေတာ႔ကိုယ္႕နိုင္ငံကလမ္းတံတားေျမပံုေတြကိုတပါးလက္ထဲ ဘာသာျပန္ထိုးအပ္လိုက္ရတာ..သိတ္ကိုရင္နာစရာေကာင္းတယ္။ အသံုးခ်ခံလိုက္ရတာ။ ဒီလိုလုပ္ေပးလိုက္လို႕..သူတို႕ဆီက က်ေနာ္တို႕လိုခ်င္တဲ႔သင္တန္းေတြလည္းမရ၊ လက္နက္လည္းမရ၊ရုတ္စြအဆံုးေငြေၾကးအေထာက္အပံ႔ေတာင္ရခဲ႔တာမႈတ္ဖူး။ ဒုကၡသည္စခန္းထဲက.. က်ေနာ္တို႕တေတြကေတာ႔၊ကိုဘရမ္တို႕၊ေက်ာ္ေက်ာ္ထြဋ္တို႕ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ လူၾကီးေတြနဲ႔အျပတ္ဒူးတိုက္ေဆြးေႏြးေနျပီ၊ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမအတြက္လား၊လက္နက္ကိုင္သင္တန္းအတြက္လားေပါ့..။ အဟာရမရိွတာေတြစား၊စစ္တိုက္ဖို႕ခံနိုင္ရည္ရိွေအာင္ ေလ႔က်င္႔ခန္းေတြလုပ္၊ေန႔ေန႔ညညမျငီးမျငဴဒုကၡခံခဲ႔တာ..ကိုယ္႔အတြက္သာဆို၊လူတိုင္းဟာ အဲေလာက္သီးခံၾကမွာမဟုတ္။တိုင္းျပည္အတြက္၊ျပည္သူအတြက္..ျပီးေတာ႔ ေတာ္လွန္ေရးဂုဏ္သိကၡာ၊ေက်ာင္းသားဂုဏ္သိကၡာ..ခြတ္ေဒါင္းဂုဏ္သိကၡာ…။ အဲဒီဂုဏ္သိကၡာေတြအတြက္.. က်ေနာ္တို႕အားလံုး၊ အမ်ားအျမင္မွာ၊ သနားစရာေကာင္းေအာင္၊ လႈပ္ရွားရပ္တည္ခဲ႔ၾကတယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိသနားစရာေကာင္းေနသလဲဆို၊ အိႏိၵယဆီကဘယ္ေတာ႔မွမရနိုင္တဲ႔.. ေသနပ္..ေသနပ္ဆိုတာကိုရလိမ္႔မယ္လို႕ေမ်ာ္လင္႔ျပီးရူးသြပ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ၂နွစ္ေလာက္ၾကာေအာင္ သစ္သားေသနပ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္႔ဖာသာ၊ စစ္ေရးေတြေလ႔က်င္႕ခဲ႔ၾကတဲ႔အရူးတပိုင္းလို၊ဘ၀ေတြပဲျဖစ္တယ္။ ကိုညိဳ။